Dei 20.000 som kom på Kalvøya­festivalen i 1973, var ei mangedobling av tidlegare tal. Skupet var Frank Zappa, men Popol Vuh – seinare Popol Ace – med Jahn Teigen og fersk spellemannpris, trekte også fans. I tillegg fekk bandet tilbod av Zappa om å bli utgitt på plateselskapet hans. Han blei imponert. Planane stranda, men møtet mellom han og Popol Vuh er norsk rockhistorie.

I 1973 var Zappa på det hottaste. Den anarkistiske satiren og den krevjande avantgardemusikalske forma var erstatta av eit strammare uttrykk som trefte det veksande publikumet for jazzrock, prog og fusion. På scena skein stjerner som George Duke på keyboards og Jean-Luc Ponty på elektrisk fiolin saman med Zappas gitarartisteri.

Eit par veker etter Kalvøya sleppte han bestseljaren Over-Nite Sensation – LP-en som var stinn av tvilsam sexhumor. Zappa kontra påstandar om sexisme med at han utleverte stupid machomentalitet.

Tina Turner, som visste eitt og anna om macho, var i studio då korjentene hennar song på plata. Ike Turner kravde at Ikettes ikkje måtte få over timesatsen hans på 25 dollar. Til gjengjeld fekk dei utfalde seg meir musikalsk enn dei var vande med. Tina song ikkje med Ikettes på lata, men blei så begeistra at ho lagde ei gryte som ho serverte i studio.

Øyvind Pharo