Arkivet: Radiohead
Radiohead, med gitarist Ed O’Brien (t.v.), Jonny Greenwood, sologitar, Colin Greenwood, bassgitar, Thom Yorke, vokal, og trommeslagar Phil Selwayan, på eit hotellrom i tidlege 2000-år.
Foto: J. Scott Applewhite / AP / NTB
Eg kan ikkje gjere anna enn å spisse øyra når Radiohead løftar fram Kid A (2000) og Amnesiac (2001), og leitar fram og samlar anna materiale frå perioden i ein tredje albumkonstellasjon dei no kallar Kid Amnesiae, «eit minnepalass av halvhugsa og halvgløymt materiale», som det heiter i ei pressemelding, og gir ut det 34 spors store beistet som trippelalbumet KID A MNESIA (med karakteristisk kul omslagskunst ved Stanley Donwood).
Ein smakebit har vore å høyre ei stund, nemleg den beint fram nydelege «If You Say the Word». (Korleis kan denne songen ha vorte liggjande så lenge?)
Eg held Kid A for å vere ei av dei store utgivingane på denne sida av millenniumsskiftet. Det var den første plata eg skreiv om her i avisa, over ei heilside, då ho kom ut i oktober 2000. Kid A har den rette etterklangen, skreiv eg den gongen, og det står eg for enno. Det var ei særs kreativt utprøvande tid for Radiohead, og også det som vart liggjande, eller ikkje fekk nok merksemd, er vel verdt ein lytt, ikkje minst i samla form på KID A MNESIA.
Øyvind Vågnes
Er du abonnent? Logg på her for å lese vidare.
Digital tilgang til DAG OG TID – heilt utan binding
Prøv ein månad for kr 49.
Deretter kr 199 per månad. Stopp når du vil.
Eg kan ikkje gjere anna enn å spisse øyra når Radiohead løftar fram Kid A (2000) og Amnesiac (2001), og leitar fram og samlar anna materiale frå perioden i ein tredje albumkonstellasjon dei no kallar Kid Amnesiae, «eit minnepalass av halvhugsa og halvgløymt materiale», som det heiter i ei pressemelding, og gir ut det 34 spors store beistet som trippelalbumet KID A MNESIA (med karakteristisk kul omslagskunst ved Stanley Donwood).
Ein smakebit har vore å høyre ei stund, nemleg den beint fram nydelege «If You Say the Word». (Korleis kan denne songen ha vorte liggjande så lenge?)
Eg held Kid A for å vere ei av dei store utgivingane på denne sida av millenniumsskiftet. Det var den første plata eg skreiv om her i avisa, over ei heilside, då ho kom ut i oktober 2000. Kid A har den rette etterklangen, skreiv eg den gongen, og det står eg for enno. Det var ei særs kreativt utprøvande tid for Radiohead, og også det som vart liggjande, eller ikkje fekk nok merksemd, er vel verdt ein lytt, ikkje minst i samla form på KID A MNESIA.
Øyvind Vågnes
Fleire artiklar
Israelske soldatar på veg inn i nabolaget Shijaiyah i Gaza by for å fordrive fleire hundre palestinarar til ein ukjend stad nord på Gazastipa.
Foto: Moti Milrod / Haaretz / AP / NTB
Ramsalt kritikk av Israels krig i Gaza
Molok er ein page-turner med hendingar som skakar lesaren.
Gassleidningar i Moldova. Landet risikerer ei energikrise til neste år.
Foto: Aurel Obreja / AP / NTB
Moldova i skvis
Frå 1. januar kjem det ikkje meir gass til Europa gjennom Ukraina. Det kan bli alvorleg for energitryggleiken i Moldova.
Stoltenberg I-regjeringa på Slottsplassen. Dåverande statsminister Jens Stoltenberg og utanriksminister Thorbjørn Jagland står fremst.
Foto: Jarl Fr. Erichsen / NTB
Venstrepopulisme på norsk – en refleksjon
«Ved markedsrettingen og privatisering ga venstresiden delvis fra seg det som hadde vært dens kjennemerke, nemlig å mobilisere staten til fordel for folk flest.»
I november 2017 besøkte president Donald Trump kollegaen Xi Jinping i Beijing. Same året tok handelskrigen mellom USA og Kina til.
Foto: Damir Sagolj / Reuters / NTB
Det som kjem etter globaliseringa
35 år etter at Berlinmuren fall og liberalismen såg ut til å ha vunne, reiser tollmurane seg i verda.
Gatekunsten på denne muren i Kyiv er basert på kunsten til Marija Prymatsjenko, som ukrainarane no omfamnar.
Foto via Wikimedia Commons
Naiv kunst og nøktern røyndom
Dei naivistiske dyrefigurane til Marija Prymatsjenko har blitt viktige for gjennomsnittsukrainaren, som kjempar vidare i trua på mirakel.