Mahalia Jackson (1911–1972) var songaren som hjelpte Mavis Staples med å «finne si eiga røyst», kjem det fram i Greg Kots I’ll Take You There (2014): Gospel-songarar som Dorothy Love Coates (1928–2002) i the Gospel Harmonettes og Ruth Davis (1927–1970) i the Davis Sisters var viktige for henne, men Jackson fekk avgjerande innverknad, ein bakgrunn som gjer møtet mellom dei to songarane på scenen sommaren 1969 – nyleg dokumentert i konsertfilmen Summer of Soul (2021) – ekstra spesielt.

Jackson har sjølvsagt vore viktig for mange songarar, mellom dei Sarah Brown, som i dag er ute med Sarah Brown Sings Mahalia Jackson. For mange vil Brown vere eit ukjent namn, sjølv om røysta kan verke kjend – den engelske songaren har nemleg figurert på plater og turnear med Stevie Wonder, Pink Floyd, George Michael og Roxy Music, for å nemne berre nokre få namn frå ei prominent liste.

Det var under oppveksten i ein småby nord for London at Brown først oppdaga Mahalia Jackson. Ho song med til platene, og etter kvart heldt ho konsertar i den lokale kyrkja, der gospelen fekk god plass, med fullt opplegg med band der trommer, gitarar, bass og hammondorgel var viktige element. Sarah Brown Sings Mahalia Jackson går tilbake til kjelda, for Brown og mange andre, på ei plate der gospelklassikarar får sitt uttrykk i eit moderne lydbilete.

Øyvind Vågnes