Bada i raudt
På den tiande plata si har Trampled By Turtles fått med seg Jeff Tweedy.
Trampled By Turtles har gjeve ut ti album.
Foto: Zoe Prinds-Flash
Folk
Trampled By Turtles:
Alpenglow
Banjodad / Thirty Tigers / Border
Du veit når du høyrer eit band og straks tenkjer: Wow, denne gjengen må eg høyre på ei scene. Slik er det for min del med Trampled by Turtles, som med sin livlege miks av bluegrass, folk og americana lèt til å levere vital strengeleik så snart dei kjem saman for å spele i lag – som dei gjorde då dei laga det dagsferske albumet Alpenglow.
Du veit den raudfargen du ser på himmelen når sola står opp eller går ned? På engelsk er naturfenomenet kjent som alpenglow. Tittelen passar på fleire måtar, ikkje berre for gløden han rommar, men også fordi han peikar mot eit tvitydig grenseland, ei stemning der lyset anten forsvinn eller kjem.
Endring
I dette rommet av endring finn vi fleire av stemningane på Alpenglow, som i opningssporet «It’s So Hard To Hold On», som sender tankane mine til band som The Avett Brothers og The Felice Brothers – i songar som dette bur det tusen måndagsmorgonar med sine kaffikoppar, for dette er ein type populærmusikk som er forankra i kvardagen: «Steady now, it’s a long way, some days just won’t go.»
Låtskrivar og frontmann Dave Simonett har skrive det meste også denne gongen, med unntak av «A Lifetime to Change», ein låt komponert av ingen ringare enn produsent Jeff Tweedy (Wilco). Alpenglow vart til på den måten at dei to sette seg i ein ring saman med Erik Berry (mandolin), Ryan Young (fele), Dave Carroll (banjo), Tim Saxhaug (bass) og Eamonn McLain (cello) og spelte dei nye songane saman og fann ut korleis plata skulle verte. Så enkelt, og likevel så verknadsfullt, for slik må det vere med materiale som dette.
Ny start
Til liks med folk som Tweedy, Avett-brørne og Felice-brørne er Simonett ein leiken og kreativ ordsmed, som på hæla-i-taket-nummeret «Burlesque Desert Window». For lesarar som no lurer på kor høg bluegrassfaktoren er på Alpenglow, ta ein lytt til det herlege banjospelet på «All the Good Times Are Gone» – instrumentet definerer drivet i songen, er den eine ingrediensen han ikkje kunne ha klart seg utan.
Eg likar røysta til Simonett – ho passar perfekt til ein song som «Starting Over», der orda får noko jordnært og upretensiøst over seg, og dermed også tilfører songen ein eigen autentisitet, når det først skal dreie seg om ein ny start. Og kanskje er det nett dette Alpenglow representerer, ein ny start – sjølv om dette faktisk er den tiande plata frå Minnesota-bandet Trampled by Turtles, og det har gått snart tjue år sidan dei fann saman.
Øyvind Vågnes
Øyvind Vågnes er forfattar og fast musikkskribent i Dag og Tid.
Er du abonnent? Logg på her for å lese vidare.
Digital tilgang til DAG OG TID – heilt utan binding
Prøv ein månad for kr 49.
Deretter kr 199 per månad. Stopp når du vil.
Folk
Trampled By Turtles:
Alpenglow
Banjodad / Thirty Tigers / Border
Du veit når du høyrer eit band og straks tenkjer: Wow, denne gjengen må eg høyre på ei scene. Slik er det for min del med Trampled by Turtles, som med sin livlege miks av bluegrass, folk og americana lèt til å levere vital strengeleik så snart dei kjem saman for å spele i lag – som dei gjorde då dei laga det dagsferske albumet Alpenglow.
Du veit den raudfargen du ser på himmelen når sola står opp eller går ned? På engelsk er naturfenomenet kjent som alpenglow. Tittelen passar på fleire måtar, ikkje berre for gløden han rommar, men også fordi han peikar mot eit tvitydig grenseland, ei stemning der lyset anten forsvinn eller kjem.
Endring
I dette rommet av endring finn vi fleire av stemningane på Alpenglow, som i opningssporet «It’s So Hard To Hold On», som sender tankane mine til band som The Avett Brothers og The Felice Brothers – i songar som dette bur det tusen måndagsmorgonar med sine kaffikoppar, for dette er ein type populærmusikk som er forankra i kvardagen: «Steady now, it’s a long way, some days just won’t go.»
Låtskrivar og frontmann Dave Simonett har skrive det meste også denne gongen, med unntak av «A Lifetime to Change», ein låt komponert av ingen ringare enn produsent Jeff Tweedy (Wilco). Alpenglow vart til på den måten at dei to sette seg i ein ring saman med Erik Berry (mandolin), Ryan Young (fele), Dave Carroll (banjo), Tim Saxhaug (bass) og Eamonn McLain (cello) og spelte dei nye songane saman og fann ut korleis plata skulle verte. Så enkelt, og likevel så verknadsfullt, for slik må det vere med materiale som dette.
Ny start
Til liks med folk som Tweedy, Avett-brørne og Felice-brørne er Simonett ein leiken og kreativ ordsmed, som på hæla-i-taket-nummeret «Burlesque Desert Window». For lesarar som no lurer på kor høg bluegrassfaktoren er på Alpenglow, ta ein lytt til det herlege banjospelet på «All the Good Times Are Gone» – instrumentet definerer drivet i songen, er den eine ingrediensen han ikkje kunne ha klart seg utan.
Eg likar røysta til Simonett – ho passar perfekt til ein song som «Starting Over», der orda får noko jordnært og upretensiøst over seg, og dermed også tilfører songen ein eigen autentisitet, når det først skal dreie seg om ein ny start. Og kanskje er det nett dette Alpenglow representerer, ein ny start – sjølv om dette faktisk er den tiande plata frå Minnesota-bandet Trampled by Turtles, og det har gått snart tjue år sidan dei fann saman.
Øyvind Vågnes
Øyvind Vågnes er forfattar og fast musikkskribent i Dag og Tid.
Fleire artiklar
Stølspurka og dei to grisungane. Enno er alt berre velstand.
Alle foto: Svein Gjerdåker
Soga om stølspurka
Verdas mildaste purke var med på stølen. Det gjekk ikkje som planlagt.
Israelske soldatar på veg inn i nabolaget Shijaiyah i Gaza by for å fordrive fleire hundre palestinarar til ein ukjend stad nord på Gazastipa.
Foto: Moti Milrod / Haaretz / AP / NTB
Ramsalt kritikk av Israels krig i Gaza
Molok er ein page-turner med hendingar som skakar lesaren.
Gassleidningar i Moldova. Landet risikerer ei energikrise til neste år.
Foto: Aurel Obreja / AP / NTB
Moldova i skvis
Frå 1. januar kjem det ikkje meir gass til Europa gjennom Ukraina. Det kan bli alvorleg for energitryggleiken i Moldova.
Gatekunsten på denne muren i Kyiv er basert på kunsten til Marija Prymatsjenko, som ukrainarane no omfamnar.
Foto via Wikimedia Commons
Naiv kunst og nøktern røyndom
Dei naivistiske dyrefigurane til Marija Prymatsjenko har blitt viktige for gjennomsnittsukrainaren, som kjempar vidare i trua på mirakel.
I november 2017 besøkte president Donald Trump kollegaen Xi Jinping i Beijing. Same året tok handelskrigen mellom USA og Kina til.
Foto: Damir Sagolj / Reuters / NTB
Det som kjem etter globaliseringa
35 år etter at Berlinmuren fall og liberalismen såg ut til å ha vunne, reiser tollmurane seg i verda.