Briljant ambivalens
Eirik Hegdal har organisert ein musikalsk dugnad.
Fotomontasje: Eirik Hegdal
Samtidsmusikk / Jazz
Eirik Hegdal eklektisk samband:
Turnchest
Thea Grant vokal og effektar; Josefin Runsteen, fiolin, mandola og vokal; Eirik Hegdal, sopranino-, C Melody- og barytonsaksofon, klarinett og synth; Per Texas Johansson, tenorsaksofon, klarinett, bass- og kontrabassklarinett; Anja Lauvdal, piano, synth og pumpeorgel; Ole Morten Vågan kontrabass og elbass; og Hans Hulbækmo trommer, perkusjon og munnharpe.
Particular Recordings Collective
Eirik Hegdal har samla eit knippe musikarar som han har stor sans for, men som ein knapt ville tru høvde i same band. Truleg difor namnet eklektisk samband. Før innspelinga laga Hegdal ei elektronisk mappe der bandmedlemene kunne gjera om på og koma med innspel til musikken og tekstane som Hegdal hadde lagt ut i utgangspunktet. Ein arbeidsmåte i eklektismens namn. 11.–13. desember hadde bandet tre intense dagar i studio som har resultert i denne plata.
I gjentekne møte med musikken og tekstane, seks av dei ni låtane har tekst, merkar ein at det opp frå dei musikalske impulsane og motiva i tekstane stig ein spanande og utfordrande tematikk som understrekar einskapen langt sterkare enn det eklektiske utgangspunktet og arbeidsmåten.
Med låttitlar som «Turnchest in Candlewax» og «Carved Air Calligraphy» indikerer ein motsetnader mellom styrke og veikskap og det varige og det forgjengelege. Fleire av tekstane tematiserer det lytefrie ytre og dei mange ulmande tragediane som blir feia under teppet eller haldne på armlengds avstand.
Musikken er heile tida med på å understreka ambivalensen i tematikken. «Desire» er eit glimrande døme. «... nevermind, fold me in the sky do you wanna dance/ do you wanna dance/ desire, desire/ dance, dance, dance, dance, dance...»
Den oppstemte og livsglade teksten blir gjennom musikken og vokaluttrykket omdanna til noko angstfylt. Ensemblet osar av overskot, og arrangementa er ei sareptakrukke av idear, men dei gjev ikkje store rom for solistiske utflukter. Her er stram taum og fri dressur i ei fascinerande blanding.
Lars Mossefinn
Lars Mossefinn er frilans journalist og fast jazzmeldar i Dag og Tid.
Er du abonnent? Logg på her for å lese vidare.
Digital tilgang til DAG OG TID – heilt utan binding
Prøv ein månad for kr 49.
Deretter kr 199 per månad. Stopp når du vil.
Samtidsmusikk / Jazz
Eirik Hegdal eklektisk samband:
Turnchest
Thea Grant vokal og effektar; Josefin Runsteen, fiolin, mandola og vokal; Eirik Hegdal, sopranino-, C Melody- og barytonsaksofon, klarinett og synth; Per Texas Johansson, tenorsaksofon, klarinett, bass- og kontrabassklarinett; Anja Lauvdal, piano, synth og pumpeorgel; Ole Morten Vågan kontrabass og elbass; og Hans Hulbækmo trommer, perkusjon og munnharpe.
Particular Recordings Collective
Eirik Hegdal har samla eit knippe musikarar som han har stor sans for, men som ein knapt ville tru høvde i same band. Truleg difor namnet eklektisk samband. Før innspelinga laga Hegdal ei elektronisk mappe der bandmedlemene kunne gjera om på og koma med innspel til musikken og tekstane som Hegdal hadde lagt ut i utgangspunktet. Ein arbeidsmåte i eklektismens namn. 11.–13. desember hadde bandet tre intense dagar i studio som har resultert i denne plata.
I gjentekne møte med musikken og tekstane, seks av dei ni låtane har tekst, merkar ein at det opp frå dei musikalske impulsane og motiva i tekstane stig ein spanande og utfordrande tematikk som understrekar einskapen langt sterkare enn det eklektiske utgangspunktet og arbeidsmåten.
Med låttitlar som «Turnchest in Candlewax» og «Carved Air Calligraphy» indikerer ein motsetnader mellom styrke og veikskap og det varige og det forgjengelege. Fleire av tekstane tematiserer det lytefrie ytre og dei mange ulmande tragediane som blir feia under teppet eller haldne på armlengds avstand.
Musikken er heile tida med på å understreka ambivalensen i tematikken. «Desire» er eit glimrande døme. «... nevermind, fold me in the sky do you wanna dance/ do you wanna dance/ desire, desire/ dance, dance, dance, dance, dance...»
Den oppstemte og livsglade teksten blir gjennom musikken og vokaluttrykket omdanna til noko angstfylt. Ensemblet osar av overskot, og arrangementa er ei sareptakrukke av idear, men dei gjev ikkje store rom for solistiske utflukter. Her er stram taum og fri dressur i ei fascinerande blanding.
Lars Mossefinn
Lars Mossefinn er frilans journalist og fast jazzmeldar i Dag og Tid.
Fleire artiklar
Stølspurka og dei to grisungane. Enno er alt berre velstand.
Alle foto: Svein Gjerdåker
Soga om stølspurka
Verdas mildaste purke var med på stølen. Det gjekk ikkje som planlagt.
Israelske soldatar på veg inn i nabolaget Shijaiyah i Gaza by for å fordrive fleire hundre palestinarar til ein ukjend stad nord på Gazastipa.
Foto: Moti Milrod / Haaretz / AP / NTB
Ramsalt kritikk av Israels krig i Gaza
Molok er ein page-turner med hendingar som skakar lesaren.
Gassleidningar i Moldova. Landet risikerer ei energikrise til neste år.
Foto: Aurel Obreja / AP / NTB
Moldova i skvis
Frå 1. januar kjem det ikkje meir gass til Europa gjennom Ukraina. Det kan bli alvorleg for energitryggleiken i Moldova.
Gatekunsten på denne muren i Kyiv er basert på kunsten til Marija Prymatsjenko, som ukrainarane no omfamnar.
Foto via Wikimedia Commons
Naiv kunst og nøktern røyndom
Dei naivistiske dyrefigurane til Marija Prymatsjenko har blitt viktige for gjennomsnittsukrainaren, som kjempar vidare i trua på mirakel.
I november 2017 besøkte president Donald Trump kollegaen Xi Jinping i Beijing. Same året tok handelskrigen mellom USA og Kina til.
Foto: Damir Sagolj / Reuters / NTB
Det som kjem etter globaliseringa
35 år etter at Berlinmuren fall og liberalismen såg ut til å ha vunne, reiser tollmurane seg i verda.