Eit bukk til storbandtradisjonen
Denne plata provar at Ojkos er ein god idé.
Jazz
Knut Kvifte Nesheim & Ojkos:
Graosido
Henriette Eilertsen, fløyte; Camilla Hole, sopransaksofon; Tina Lægreid Olsen, klarinett og altsaksofon; Richard Köster, Lyder Øvreås Røed og Tancred Heyerdahl Husø, trompet; Magnus Murphy Joelson og Johannes Fosse Solvang, trombone; Martin Taxt, tuba; Mike McCormick, gitar og elektronikk; Arne Martin Nybo, gitar; Clément Merienne, piano; Alexander Hoholm, kontrabass; Knut Kvifte Nesheim, trommer.
Taragot Sounds
Orkesteret for jazzkomponistar i Oslo (Ojkos) har gjeve medlemene ei solid plattform som dei kan nytta i å utvikla seg som komponistar. Denne gongen er turen komen til trommeslagaren og perkusjonisten Knut Kvifte Nesheim. Han ættar frå Voss og Nesheimstunet på morssida og har tydelegvis late seg inspirera av fjellmassivet Gråsida, som han skimtar vest i himmelsynet oppe frå Nesheim.
Alle dei sju komposisjonane har fått tittel på vossamål og er namn på natur- og vêrfenomen. Nesheim nyttar ofte dialog i komposisjonane, der rytmeseksjonen er i «samtale» med dei andre instrumentseksjonane. Spesielt i «Grøvona» utviklar dialogen mellom rytmeseksjonen og trombone/tuba-seksjonen seg på rytmisk intrikat vis.
Nesheim dyrkar kontrastane i ensemblet, men veit også å få maksimalt ut av eit samla band. «Vadlasletta» tyder på at han kan sin storbandlitteratur. Faktum er at det meste av musikken her enkelt kunne vore omarrangert til eit storband med tradisjonell besetning.
Ideen med Ojkos er å gje medlemene komponistutfordringar etter tur, men dei er også ei samling av framifrå solistar. Dei fleste slepp til med interessante bidrag, men det må vera lov å dra fram koret til Merienne på «Taoe». Ho har ein sans for pausar som ville vore ein Miles Davis verdig. Graosido er likevel først og fremst ein triumf for ensemblet og komponisten og arrangøren Knut Kvifte Nesheim.
Lars Mossefinn
Lars Mossefinn er frilans journalist og fast jazzmeldar i Dag og Tid.
Er du abonnent? Logg på her for å lese vidare.
Digital tilgang til DAG OG TID – heilt utan binding
Prøv ein månad for kr 49.
Deretter kr 199 per månad. Stopp når du vil.
Jazz
Knut Kvifte Nesheim & Ojkos:
Graosido
Henriette Eilertsen, fløyte; Camilla Hole, sopransaksofon; Tina Lægreid Olsen, klarinett og altsaksofon; Richard Köster, Lyder Øvreås Røed og Tancred Heyerdahl Husø, trompet; Magnus Murphy Joelson og Johannes Fosse Solvang, trombone; Martin Taxt, tuba; Mike McCormick, gitar og elektronikk; Arne Martin Nybo, gitar; Clément Merienne, piano; Alexander Hoholm, kontrabass; Knut Kvifte Nesheim, trommer.
Taragot Sounds
Orkesteret for jazzkomponistar i Oslo (Ojkos) har gjeve medlemene ei solid plattform som dei kan nytta i å utvikla seg som komponistar. Denne gongen er turen komen til trommeslagaren og perkusjonisten Knut Kvifte Nesheim. Han ættar frå Voss og Nesheimstunet på morssida og har tydelegvis late seg inspirera av fjellmassivet Gråsida, som han skimtar vest i himmelsynet oppe frå Nesheim.
Alle dei sju komposisjonane har fått tittel på vossamål og er namn på natur- og vêrfenomen. Nesheim nyttar ofte dialog i komposisjonane, der rytmeseksjonen er i «samtale» med dei andre instrumentseksjonane. Spesielt i «Grøvona» utviklar dialogen mellom rytmeseksjonen og trombone/tuba-seksjonen seg på rytmisk intrikat vis.
Nesheim dyrkar kontrastane i ensemblet, men veit også å få maksimalt ut av eit samla band. «Vadlasletta» tyder på at han kan sin storbandlitteratur. Faktum er at det meste av musikken her enkelt kunne vore omarrangert til eit storband med tradisjonell besetning.
Ideen med Ojkos er å gje medlemene komponistutfordringar etter tur, men dei er også ei samling av framifrå solistar. Dei fleste slepp til med interessante bidrag, men det må vera lov å dra fram koret til Merienne på «Taoe». Ho har ein sans for pausar som ville vore ein Miles Davis verdig. Graosido er likevel først og fremst ein triumf for ensemblet og komponisten og arrangøren Knut Kvifte Nesheim.
Lars Mossefinn
Lars Mossefinn er frilans journalist og fast jazzmeldar i Dag og Tid.
Fleire artiklar
Stølspurka og dei to grisungane. Enno er alt berre velstand.
Alle foto: Svein Gjerdåker
Soga om stølspurka
Verdas mildaste purke var med på stølen. Det gjekk ikkje som planlagt.
Israelske soldatar på veg inn i nabolaget Shijaiyah i Gaza by for å fordrive fleire hundre palestinarar til ein ukjend stad nord på Gazastipa.
Foto: Moti Milrod / Haaretz / AP / NTB
Ramsalt kritikk av Israels krig i Gaza
Molok er ein page-turner med hendingar som skakar lesaren.
Gassleidningar i Moldova. Landet risikerer ei energikrise til neste år.
Foto: Aurel Obreja / AP / NTB
Moldova i skvis
Frå 1. januar kjem det ikkje meir gass til Europa gjennom Ukraina. Det kan bli alvorleg for energitryggleiken i Moldova.
Gatekunsten på denne muren i Kyiv er basert på kunsten til Marija Prymatsjenko, som ukrainarane no omfamnar.
Foto via Wikimedia Commons
Naiv kunst og nøktern røyndom
Dei naivistiske dyrefigurane til Marija Prymatsjenko har blitt viktige for gjennomsnittsukrainaren, som kjempar vidare i trua på mirakel.
I november 2017 besøkte president Donald Trump kollegaen Xi Jinping i Beijing. Same året tok handelskrigen mellom USA og Kina til.
Foto: Damir Sagolj / Reuters / NTB
Det som kjem etter globaliseringa
35 år etter at Berlinmuren fall og liberalismen såg ut til å ha vunne, reiser tollmurane seg i verda.