JavaScript is disabled in your web browser or browser is too old to support JavaScript. Today almost all web pages contain JavaScript, a scripting programming language that runs on visitor's web browser. It makes web pages functional for specific purposes and if disabled for some reason, the content or the functionality of the web page can be limited or unavailable.

Takk for at du vil dele artikkelen

Den du deler artikkelen med, kan lese og eventuelt lytte til heile artikkelen.
Det gjer vi for at fleire skal oppdage DAG OG TID.

Namnet ditt vert synleg for alle du deler artikkelen med.

MusikkMeldingar

Elektronikk som med- og motspelar

Muddersten lèt lydkjeldene stå fram på eigne premissar.

Kvar veke les vi inn utvalde artiklar, som abonnentane våre kan lytte til.
Lytt til artikkelen
Muddersten saman med Håvard Reite Volden, Fredrik Olsson og Martin Taxt.

Muddersten saman med Håvard Reite Volden, Fredrik Olsson og Martin Taxt.

Foto: Sofa

Muddersten saman med Håvard Reite Volden, Fredrik Olsson og Martin Taxt.

Muddersten saman med Håvard Reite Volden, Fredrik Olsson og Martin Taxt.

Foto: Sofa

2298
20240301
2298
20240301

Samtidsmusikk

Muddersten:

Triple Music

Håvard Reite Volden: elgitar, trommemaskin og bandspelarar; Fredrik Olsson: ting, piezo og platespelar; Martin Taxt: mikrotonal tuba og elektronikk. Sofa

Innanfor den improvisasjonsbaserte samtidsmusikken er det ikkje uvanleg at musikarar forlèt dei konvensjonelle instrumentlydane og i staden fokuserer på elektronisk manipulering av instrumenta og lèt det supplerande lydutstyret overta den klanglege hovudrolla. Slik er det òg med trioen Muddersten. Ein hende gong kan ein kjenna att lyden av gitaren til Håvard Volden og tubaen til Martin Taxt, men det er dei meir udefinerbare lydane som dominerer.

Både CD-omslaget og presseskrivet gjev utførleg greie for korleis trioen har utarbeidd denne musikken. Som eit slags partitur har dei nytta ein video av den japanske visuelle kunstnaren Akiko Nakayama. Eit anna eksternt element som står sentralt, er bruken av ferdiginnspelt musikk via platespelarar og lydbandmaskinar. Men dette skjer på ein langt meir subtil måte enn bruken av samples slik ein kjenner det frå delar av popmusikken.

Musikarane skriv at dei må tilpassa seg og respondera på desse lydane på same måten som når ein spelar med andre improviserande menneske. Lydkjelda vert såleis noko meir enn eit «objekt» som kan brukast, og framstår som ein slags medspelar. Av og til er dei repeterande lydkjeldene svært tydelege, men det er når dei endrar seg og gradvis oppstår/forsvinn, at spenninga oppstår.

Den utførlege skriftlege utgreiinga om korleis musikken er laga, er typisk for så mange slags nyare musikk – og annan kunst, for den del. Men det ein stadig lyt spørja seg, er: Kor viktig er eigentleg all denne teksten for opplevinga av det ferdige resultatet? Truleg er det viktigast for kunstnarane – som ein inspirasjon og/eller arbeidsmåte.

Når ein lyder på Mudderstens tredje plate, vert ein mint på at det er ei hårfin grense mellom elektronikk som tvang og som fridom. Uansett kva ein måtte meina om dette, viser Muddersten atter ein gong kor fruktbart det kan vera å dyrka overgangane mellom akustiske lydkjelder og elektronikkens endelause mangfald.

Sigbjørn Apeland

Sigbjørn Apeland er musikar, musikkvitar og fast meldar i Dag og Tid.

Digital tilgang til DAG OG TID – heilt utan binding

Prøv ein månad for kr 49.
Deretter kr 199 per månad. Stopp når du vil.


Eller kjøp eit anna abonnement

Samtidsmusikk

Muddersten:

Triple Music

Håvard Reite Volden: elgitar, trommemaskin og bandspelarar; Fredrik Olsson: ting, piezo og platespelar; Martin Taxt: mikrotonal tuba og elektronikk. Sofa

Innanfor den improvisasjonsbaserte samtidsmusikken er det ikkje uvanleg at musikarar forlèt dei konvensjonelle instrumentlydane og i staden fokuserer på elektronisk manipulering av instrumenta og lèt det supplerande lydutstyret overta den klanglege hovudrolla. Slik er det òg med trioen Muddersten. Ein hende gong kan ein kjenna att lyden av gitaren til Håvard Volden og tubaen til Martin Taxt, men det er dei meir udefinerbare lydane som dominerer.

Både CD-omslaget og presseskrivet gjev utførleg greie for korleis trioen har utarbeidd denne musikken. Som eit slags partitur har dei nytta ein video av den japanske visuelle kunstnaren Akiko Nakayama. Eit anna eksternt element som står sentralt, er bruken av ferdiginnspelt musikk via platespelarar og lydbandmaskinar. Men dette skjer på ein langt meir subtil måte enn bruken av samples slik ein kjenner det frå delar av popmusikken.

Musikarane skriv at dei må tilpassa seg og respondera på desse lydane på same måten som når ein spelar med andre improviserande menneske. Lydkjelda vert såleis noko meir enn eit «objekt» som kan brukast, og framstår som ein slags medspelar. Av og til er dei repeterande lydkjeldene svært tydelege, men det er når dei endrar seg og gradvis oppstår/forsvinn, at spenninga oppstår.

Den utførlege skriftlege utgreiinga om korleis musikken er laga, er typisk for så mange slags nyare musikk – og annan kunst, for den del. Men det ein stadig lyt spørja seg, er: Kor viktig er eigentleg all denne teksten for opplevinga av det ferdige resultatet? Truleg er det viktigast for kunstnarane – som ein inspirasjon og/eller arbeidsmåte.

Når ein lyder på Mudderstens tredje plate, vert ein mint på at det er ei hårfin grense mellom elektronikk som tvang og som fridom. Uansett kva ein måtte meina om dette, viser Muddersten atter ein gong kor fruktbart det kan vera å dyrka overgangane mellom akustiske lydkjelder og elektronikkens endelause mangfald.

Sigbjørn Apeland

Sigbjørn Apeland er musikar, musikkvitar og fast meldar i Dag og Tid.

Emneknaggar

Fleire artiklar

Ei lauvtynn silisiumskive foredla til mikrobrikker på laboratoriet til Sintef i Forskingsparken i Oslo.

Ei lauvtynn silisiumskive foredla til mikrobrikker på laboratoriet til Sintef i Forskingsparken i Oslo.

Foto: Sindre Deschington

ReportasjeFeature

Mikrobrikkene som formar framtida

Finst det ein snarveg til å forstå stormaktsspelet og teknologien bak dei viktige databrikkene? Ja, ein kan ta turen til Sintefs laboratorium på Blindern i Oslo.

Christiane Jordheim Larsen
Ei lauvtynn silisiumskive foredla til mikrobrikker på laboratoriet til Sintef i Forskingsparken i Oslo.

Ei lauvtynn silisiumskive foredla til mikrobrikker på laboratoriet til Sintef i Forskingsparken i Oslo.

Foto: Sindre Deschington

ReportasjeFeature

Mikrobrikkene som formar framtida

Finst det ein snarveg til å forstå stormaktsspelet og teknologien bak dei viktige databrikkene? Ja, ein kan ta turen til Sintefs laboratorium på Blindern i Oslo.

Christiane Jordheim Larsen
Einar Økland heime i Valevåg.

Einar Økland heime i Valevåg.

Foto: Helge Skodvin

Kultur

Samlaren

Einar Økland vil helst høyra noko han ikkje har høyrt før – og så skriv han ein lyrisk tekst som han ikkje visste at han kunne skriva. Deretter held han fram med å samla.

Jan H. Landro
Einar Økland heime i Valevåg.

Einar Økland heime i Valevåg.

Foto: Helge Skodvin

Kultur

Samlaren

Einar Økland vil helst høyra noko han ikkje har høyrt før – og så skriv han ein lyrisk tekst som han ikkje visste at han kunne skriva. Deretter held han fram med å samla.

Jan H. Landro

les DAG OG TID.
Vil du òg prøve?

Her kan du prøve vekeavisa DAG OG TID gratis i tre veker.
Prøveperioden stoppar av seg sjølv.

Komplett

Papiravisa
Digital utgåve av papiravisa
Digitale artiklar
Digitalt arkiv
Lydavis

Digital

Digital utgåve av papiravisa
Digitale artiklar
Digitalt arkiv
Lydavis

Komplett

Papiravisa
Digital utgåve av papiravisa
Digitale artiklar
Digitalt arkiv
Lydavis

Digital

Digital utgåve av papiravisa
Digitale artiklar
Digitalt arkiv
Lydavis