Gamaldans

Kongsberg Trekkspillklubb:

Sandsværtradisjoner i nytt driv

Aksent

Store delar av dagens musikkliv har som eit – meir eller mindre – uttala mål å skapa ei eller anna form for kunst, gjerne av det originale og nyskapande slaget. Det gjeld òg mange av dei som syslar med tradisjonell eller moderne folkemusikk.

Men så finst det musikkformer der funksjon er det overordna målet. Det gjeld til dømes store delar av dansemusikken. Nyleg vart Landsfestivalen i gammaldans arrangert i Førde i Sunnfjord. Denne festivalen har mykje til felles med Landskappleiken: Det vert arrangert tevling i ulike klassar, det er konsertar, dans og buskspel. Hovudskilnaden er at Landskappleiken legg hovudvekta på eldre folkemusikk- og danseformer, medan Landsfestivalen har sterkast vektlegging av trekkspel og runddans (vals, reinlendar og så bortetter).

Konsgsberg Trekkspillklubb delte førsteplassen (saman med tre andre lag) i klassen for «Lagspel durspel/trekkspel». Og på den nye plata frå klubben som vart skipa i 1972, får me 17 døme på kvifor nett dette laget er så høgt skatta. Alt er gamaldansslåttar utan kunstferdige tillegg som introar eller soloinnslag. Melodien vert spelt unisont med støtt komp på gitar og bass. Dette er musikk der ein går rett på sak, og saka er at det skal vera fengjande og funksjonell dansemusikk.

Men det fyldige tekstheftet, som i seg sjølv er ein god grunn til å velja fysiske versjonar av innspelt musikk, viser ei side av verksemda som har mykje til felles med det tradisjonelle folkemusikkmiljøet: Svært grundige framstillingar av musikkens historiske opphav, sentrale utøvarar og tradisjonsliner.

Sigbjørn Apeland

Sigbjørn Apeland er musikar, musikkvitar og fast musikk­meldar i Dag og Tid.