Gamalt nytt på nytt
The Prodigy tråkkar opp sine eigne spor i utgåtte danseskor.
Elektronika
The
Prodigy:
No Tourists
Take Me To The Hospital / BMG
Den førre plata til det pønkete, britiske raveorkesteret The Prodigy, The Day Is My Enemy anno 2015, var eg sånn cirka høveleg nøgd med. No, når det sjuande albumet deira er ute, kan ein undre seg over om teknopionerane har gått heilt tom for idear i sitt tjueåttande år.
Plata byd frå første stund på høglydt, hardtslåande og dramatisk rockeravemusikk, slik ein kan vente seg frå The Prodigy. Men etter kvart blir det openbert at bandet her resirkulerer sin eigen stil på heller monotont vis. Til og med musikkvideoen til opningssporet «Need Some1» følgjer oppskrifta til mange av bandvideoane frå 90-åra, med ein stressa ung herremann i ein stressande situasjon og påfølgjande konsertsetting der eit band med standard rockebesetning mimar til The Prodigys elektroniske musikk, omgjeven av utagerande dansarar.
Gjennom plata tyggjer bandet drøv på eigne flosklar, og resultatet kjennest iskaldt og livlaust. Eg er framleis svak for mykje av musikken til The Prodigy, særleg den mest klassiske plata deira, Music For The Jilted Generation frå 1994, men på No Tourists er bandet negativt, aggressivt, inspirasjonslaust og sjellaust. Det kan tenkjast at festen der denne musikken vert spelt, er ein det er best å halde seg unna. Plata er trass alt utgjeven på eit plateselskap kalla Take Me To The Hospital.
Rasmus Hungnes
Rasmus Hungnes er musikar og fast musikkmeldar i Dag og Tid.
Er du abonnent? Logg på her for å lese vidare.
Digital tilgang til DAG OG TID – heilt utan binding
Prøv ein månad for kr 49.
Deretter kr 199 per månad. Stopp når du vil.
Elektronika
The
Prodigy:
No Tourists
Take Me To The Hospital / BMG
Den førre plata til det pønkete, britiske raveorkesteret The Prodigy, The Day Is My Enemy anno 2015, var eg sånn cirka høveleg nøgd med. No, når det sjuande albumet deira er ute, kan ein undre seg over om teknopionerane har gått heilt tom for idear i sitt tjueåttande år.
Plata byd frå første stund på høglydt, hardtslåande og dramatisk rockeravemusikk, slik ein kan vente seg frå The Prodigy. Men etter kvart blir det openbert at bandet her resirkulerer sin eigen stil på heller monotont vis. Til og med musikkvideoen til opningssporet «Need Some1» følgjer oppskrifta til mange av bandvideoane frå 90-åra, med ein stressa ung herremann i ein stressande situasjon og påfølgjande konsertsetting der eit band med standard rockebesetning mimar til The Prodigys elektroniske musikk, omgjeven av utagerande dansarar.
Gjennom plata tyggjer bandet drøv på eigne flosklar, og resultatet kjennest iskaldt og livlaust. Eg er framleis svak for mykje av musikken til The Prodigy, særleg den mest klassiske plata deira, Music For The Jilted Generation frå 1994, men på No Tourists er bandet negativt, aggressivt, inspirasjonslaust og sjellaust. Det kan tenkjast at festen der denne musikken vert spelt, er ein det er best å halde seg unna. Plata er trass alt utgjeven på eit plateselskap kalla Take Me To The Hospital.
Rasmus Hungnes
Rasmus Hungnes er musikar og fast musikkmeldar i Dag og Tid.
Fleire artiklar
Familien Nerdrum ved garden i Stavern.
Foto: Agnete Brun / NRK
Ikkje alt er politikk
Politiseringa av Nerdrum-familien er påfallande i lys av kor upolitisk Nerdrum eigentleg er.
Torje Hommedal Knausgård tek mastergrad i fransk ved Universitetet i Oslo. Lea Marie Krona gjer det same i tysk. Dei har få å sitje i kollokviegruppe med.
Foto: Sigurd Arnekleiv Bækkelund
Framandspråka forsvinn
Tilgangen på framandspråk er større enn nokon gong. Likevel er det stadig færre som vil studere dei.
Teikning: May Linn Clement
Forgard i nord
Kan USA kome til å ta over Grønland med makt?
Rune Slagstad på veg inn til Finansdepartementet i november i fjor.
Foto: Dag og Tid
Fylgjene av konkurransestaten
Rune Slagstad syner korleis venstresida lenge har gløymt røtene og prinsippa sine. Der andre held seg til vande spor, gjenetablerer han vona om at vi kan finne ut av kva som er viktigast å diskutere.
Jean-Marie Le Pen døydde 7. januar, 96 år gamal.
Foto: Stephane Mahe / Reuters / NTB
Ein politisk krigar har falle
Jean-Marie Le Pen (1928–2025) vart ein nybrotsmann for all høgrepopulisme i dag.
Papiravisa