Gitarspel på kjenslene
Strengeinstrument set tonen i The Last of Us, og i spelet kan ein spele på virtuelle strengar.
Filmmusikk
Gustavo Santaolalla, Naughty Dog:
The Last of Us Part II Remastered
Sony
Argentinske Gustavo Santaolalla står bak musikken i The Last of Us, både TV-serien frå i fjor og spelet frå 2013 som serien er basert på. Utgangspunktet for neste sesong er naturlegvis spelet The Last of Us Part II frå 2020, som nyleg kom ut i ny utgåve.
Santaolallas hovudinstrument er ronroco, ein variant av det luttliknande instrumentet charango som urfolket i Andes utvikla etter at kolonistane kom med strengeinstrumenta sine. Dei fengjande vandremotiva i The Last of Us-lydsporet er framførte med ofseleg varleik på roncoco og andre strengeinstrument.
I spelet lyt spelaren «spele» akkordprogresjonar på kassegitar, og i oppussinga har liksomgitarane blitt vigd ein eigen modus. Her kan spelaren tafse i veg på handkontrollen sin og klunke av hjartans lyst med avgrensa handstillingar på virtuelle nylon- og stålstrengskassegitarar, banjo, elgitar med dårlege effektar og anna. Rett nok har Guitar Hero inspirert barn til å spele gitar i røynda, men dette blir fort gamalt.
Reell strengklimpring kan mane fram kolossale kjensler, og her har Santaolalla stålstrengkontroll, men i vår tid bør ein vere merksam på måten filmmusikk leier det umedvitne på. God musikk kan få sjølv dårlege skjermdrama til å verke djupe og til dømes narre oss til å tru at The Last of Us Part II, forfatta av ein israelsk-amerikanar oppvaksen på den okkuperte Vestbreidda, ikkje er tufta på overtydingar om at vi menneske er drivne av hat og hemnlyst, og at forsoning er umogeleg. Når det er folkemord på Gaza, er sidestillinga av stolt synagogeomvising og argument for drap på barn med framand religion ekstra ekkel. Musikken i seg sjølv er det ikkje noko gale med.
Rasmus Hungnes
Rasmus Hungnes er kunstnar, musikar og fast musikkmeldar i Dag og Tid.
Er du abonnent? Logg på her for å lese vidare.
Digital tilgang til DAG OG TID – heilt utan binding
Prøv ein månad for kr 49.
Deretter kr 199 per månad. Stopp når du vil.
Filmmusikk
Gustavo Santaolalla, Naughty Dog:
The Last of Us Part II Remastered
Sony
Argentinske Gustavo Santaolalla står bak musikken i The Last of Us, både TV-serien frå i fjor og spelet frå 2013 som serien er basert på. Utgangspunktet for neste sesong er naturlegvis spelet The Last of Us Part II frå 2020, som nyleg kom ut i ny utgåve.
Santaolallas hovudinstrument er ronroco, ein variant av det luttliknande instrumentet charango som urfolket i Andes utvikla etter at kolonistane kom med strengeinstrumenta sine. Dei fengjande vandremotiva i The Last of Us-lydsporet er framførte med ofseleg varleik på roncoco og andre strengeinstrument.
I spelet lyt spelaren «spele» akkordprogresjonar på kassegitar, og i oppussinga har liksomgitarane blitt vigd ein eigen modus. Her kan spelaren tafse i veg på handkontrollen sin og klunke av hjartans lyst med avgrensa handstillingar på virtuelle nylon- og stålstrengskassegitarar, banjo, elgitar med dårlege effektar og anna. Rett nok har Guitar Hero inspirert barn til å spele gitar i røynda, men dette blir fort gamalt.
Reell strengklimpring kan mane fram kolossale kjensler, og her har Santaolalla stålstrengkontroll, men i vår tid bør ein vere merksam på måten filmmusikk leier det umedvitne på. God musikk kan få sjølv dårlege skjermdrama til å verke djupe og til dømes narre oss til å tru at The Last of Us Part II, forfatta av ein israelsk-amerikanar oppvaksen på den okkuperte Vestbreidda, ikkje er tufta på overtydingar om at vi menneske er drivne av hat og hemnlyst, og at forsoning er umogeleg. Når det er folkemord på Gaza, er sidestillinga av stolt synagogeomvising og argument for drap på barn med framand religion ekstra ekkel. Musikken i seg sjølv er det ikkje noko gale med.
Rasmus Hungnes
Rasmus Hungnes er kunstnar, musikar og fast musikkmeldar i Dag og Tid.
Fleire artiklar
Foto via Wikipedia Commons
«Ørjasæter var fyrst god ven med diktarbroren sin frå Gudbrandsdalen, men så fekk han høyre ting om Aukrust som skar han 'gjenom hjarte som eit tvieggja sverd'.»
Han heitte John Guillot, men skifta namn til Johnnie Allan og blei pub-rockar.
Arkivet: For tida framstår ikkje USA som det lova landet, men hausten for 50 år sidan var Elvis Presley på hitlistene i USA og England med «Promised Land»
Mogleg trasé for jarnbane mellom Narvik eller Bjørnfjell til Tromsø.
«Tanken om å realisera tog til Tromsø gjennom Sverige er på ingen måte ny.»
Daniel Sommer, Johannes Lundberg og Arve Henriksen.
Foto: Kristin Lidell
Fint nordisk samarbeid
Her er det ikkje spor av langhalm.
Polakkane er skumle bridgespelarar. Her frå avslutningsseremonien under World Bridge Games i Buenos Aires nyleg.
Foto: Poli Zolto / World Bridge Federation
Dąbrowskis masurka
For to veker sidan vann Polen gull i det som uformelt blir kalla bridgens olympiade, i Buenos Aires.
Papiravisa