Gjendines original
Bergset og Gimse baud på folkemusikk og kunstmusikalske omarbeidingar i Troldsalen.
Arve Moen Bergset og Håvard Gimse i Troldsalen.
Foto: Magnus Skrede
Festspelkonsert
Tveitt, Bull, Grieg,
Halvorsen, Irgens-
Jensen, Sommerfeldt, Buen, tradisjonsmusikk:
Kveding og klassisk
Arve Moen Bergset, fiolin, hardingfele og kveding; Håvard Gimse, klaver
Troldsalen, sundag 30. mai
Troldsalen, den godt kamuflerte konsertsalen nedanfor Edvard Griegs villa på Troldhaugen, har Festspillenes finaste bakgrunnskulisse. Gjennom det store vindauget ser me komponisthytta ved Nordåsvatnet, den Grieg lét byggja i 1891. I hytta fekk han den absolutte stilla han trong for å komponera; éin einaste lyd var nok til å øydeleggja konsentrasjonen og inspirasjonen hans.
Seks stykke av Grieg stod på programmet sundag førre helg. Då presentere Arve Moen Bergset og Håvard Gimse eit etter kvart kjent programkonsept, der originale folketonar og dei kunstmusikalske omarbeidingane av desse blei sette opp mot kvarandre. Slik fekk me til dømes oppleva Bergset synga voggesongen Grieg høyrde av Gjendine Slålien under ein fjelltur til Skogadalsbøen i Jotunheimen, også det i 1891, før Gimse spelte Griegs vedunderleg varsame omarbeiding «Gjendines bådnlåt», op. 66 nr. 19.
Noko tilsvarande opna konserten, då Bergset kvad folkesongen «Velkomne med æra» frå Kvam, og Gimse spelte Geirr Tveitts klaverversjon frå samlinga Hundrad Hardingtonar. (Vel å merka ikkje den vanlege versjonen, men ein tidleg og ukjend variant Gimse har fått av son til Tveitt).
I tillegg til kvedinga spelte Bergset både vanleg fiolin og hardingfele. Hardingfelespelet hans var best, med klår tone og rytmisk driv. På fiolinen nådde han ikkje dette nivået – i Johan Halvorsens (1864–1935) Norsk dans nr. 1 var intonasjonen stundom merkbart for lågt i det høge registeret. Med kvedinga briljerte han, derimot, særleg når han song solo. Når klaveret var med, hende det som ofte skjer med kvedarar: Flygelet overdøyver dei.
Denne typen programmering med mange småstykke har den ulempa at konserten blir temmeleg oppstykka, med mykje klapping innimellom. Konserten hadde difor tent på å ha minst eitt større, samanhengande verk, som fint kunne vore integrert i midten.
Sjur Haga Bringeland
Tilgang til digitale versjonar av begge konsertane kan kjøpast via internettsidene til Festspillene i Bergen fram til 23. juni.
Er du abonnent? Logg på her for å lese vidare.
Digital tilgang til DAG OG TID – heilt utan binding
Prøv ein månad for kr 49.
Deretter kr 199 per månad. Stopp når du vil.
Festspelkonsert
Tveitt, Bull, Grieg,
Halvorsen, Irgens-
Jensen, Sommerfeldt, Buen, tradisjonsmusikk:
Kveding og klassisk
Arve Moen Bergset, fiolin, hardingfele og kveding; Håvard Gimse, klaver
Troldsalen, sundag 30. mai
Troldsalen, den godt kamuflerte konsertsalen nedanfor Edvard Griegs villa på Troldhaugen, har Festspillenes finaste bakgrunnskulisse. Gjennom det store vindauget ser me komponisthytta ved Nordåsvatnet, den Grieg lét byggja i 1891. I hytta fekk han den absolutte stilla han trong for å komponera; éin einaste lyd var nok til å øydeleggja konsentrasjonen og inspirasjonen hans.
Seks stykke av Grieg stod på programmet sundag førre helg. Då presentere Arve Moen Bergset og Håvard Gimse eit etter kvart kjent programkonsept, der originale folketonar og dei kunstmusikalske omarbeidingane av desse blei sette opp mot kvarandre. Slik fekk me til dømes oppleva Bergset synga voggesongen Grieg høyrde av Gjendine Slålien under ein fjelltur til Skogadalsbøen i Jotunheimen, også det i 1891, før Gimse spelte Griegs vedunderleg varsame omarbeiding «Gjendines bådnlåt», op. 66 nr. 19.
Noko tilsvarande opna konserten, då Bergset kvad folkesongen «Velkomne med æra» frå Kvam, og Gimse spelte Geirr Tveitts klaverversjon frå samlinga Hundrad Hardingtonar. (Vel å merka ikkje den vanlege versjonen, men ein tidleg og ukjend variant Gimse har fått av son til Tveitt).
I tillegg til kvedinga spelte Bergset både vanleg fiolin og hardingfele. Hardingfelespelet hans var best, med klår tone og rytmisk driv. På fiolinen nådde han ikkje dette nivået – i Johan Halvorsens (1864–1935) Norsk dans nr. 1 var intonasjonen stundom merkbart for lågt i det høge registeret. Med kvedinga briljerte han, derimot, særleg når han song solo. Når klaveret var med, hende det som ofte skjer med kvedarar: Flygelet overdøyver dei.
Denne typen programmering med mange småstykke har den ulempa at konserten blir temmeleg oppstykka, med mykje klapping innimellom. Konserten hadde difor tent på å ha minst eitt større, samanhengande verk, som fint kunne vore integrert i midten.
Sjur Haga Bringeland
Tilgang til digitale versjonar av begge konsertane kan kjøpast via internettsidene til Festspillene i Bergen fram til 23. juni.
Fleire artiklar
Takumi (Hitoshi Omika) og dottera Hana (Ryo Nishikawa) lever eit roleg liv på bygda, som no kan få ein «glampingplass».
Foto: Another World Entertainment
Djevelen i detaljane
By mot land er eit sentralt tema i endå ein framifrå film av Ryusuke Hamaguchi.
Ingrid Storholmen har teke utgangspunkt i eit stort datamateriale om folkehelsa i Nord-Trøndelag.
Foto: Merete Haseth
Våren over mannalivet
Ingrid Storholmen gjer tørre helsedata om til levande liv i Bloddråpetall.
Finaste finnbiffen med grøne erter, potet og tyting.
Foto: Dagfinn Nordbø
Finaste finnbiffen
«Seier eg at eg skal invitere på finnbiff, blir folk berre glade. Dei veit at dei skal få smake noko av det beste landet vårt har å by på av ingrediensar, med reinkjøt som helten.»
Teikning: May Linn Clement
Krigen er ei ufatteleg ulukke for Ukraina. Men også for Russland er det som skjer, ein katastrofe.
Tusen dagar med russisk katastrofe
Jens Stoltenberg gjekk av som generalsekretær i Nato 1. oktober. No skal han leie styringsgruppa for Bilderberg-møta.
Foto: Thomas Fure / NTB
Mingleklubben for makt og pengar
Jens Stoltenberg blir partyfiksar for Bilderberg-møta, ein institusjon meir i utakt med samtida enn nokon gong.