Hiphop med hestekrefter
Megan Thee Stallion tar det piano med aggressivt anslag.
Megan Thee Stallion då ho spelte på Wireless-festivalen i London 8. juli i år.
Foto: David Cliff / Invision / AP / NTB
Hiphop
Megan Thee
Stallion:
Traumazine
300 Entertainment / 1501 Certified
Den texanske rapparen Megan Thee Stallion har dei siste åra markert seg som ein svært interessant ung hiphopartist. Magasinet Time sette henne like gjerne på si liste over dei hundre mest påverknadssrike menneska i 2020 – gjennom til dømes bidrag til Cardi Bs «WAP» frå 2020 og hennar eigen hardtslåande antipatriarkalske monstrum av ein låt (og musikkvideo), «Thoth Shit» – ein av fjorårsfavorittane til denne meldaren. Begge låtane (og videoane) skapte furore i konservative krinsar: Stallion er nemleg engasjert i saker som antirasisme, kjønnsfridom og kroppspositivitet.
Traumazine er Stallions tredje (eller – om ein høyrer på advokatane til plateselskapet 1501 Certified Entertainments definisjon av kva eit album er – andre) studioalbum. I 2021 blei Stallion den andre kvinnelege rapparen til å vinne Grammy for beste artist; den første var Lauryn Hill i 1999.
Og arven etter Hill er tydeleg på Traumazine, dominert av konsise, «perkussive» beats og aggressiv, men likevel oppløftande lyrikk. Her er dei mest hardtslåande låtane silkemjuke og dei rolegaste knallharde. Sjølv når Traumazine tar det piano, går det unna. Sjeldan har eg høyrt så enkel pianoklunking framstå så aggressiv som på «Gift & Curse».
Megan Thee Stallion leverer klare antijantelovmeldingar med tydeleg diksjon og kompakt anslag i stemma: høg attack, som ein seier på musikkproduksjonsspråket. Men det er berre undertrykkande verdiar som blir angripne her: Høyr berre på låta «Superstar» og la deg sjølv bli mint om at du er ei stjerne.
Megan Thee Stallion er elles utdanna i helseadministrasjon, og det er lett å høyre at Traumazine er bra for helsa.
Rasmus Hungnes
Rasmus Hungnes er kunstnar, DJ, trommeslagar og fast musikkmeldar i Dag og Tid.
Er du abonnent? Logg på her for å lese vidare.
Digital tilgang til DAG OG TID – heilt utan binding
Prøv ein månad for kr 49.
Deretter kr 199 per månad. Stopp når du vil.
Hiphop
Megan Thee
Stallion:
Traumazine
300 Entertainment / 1501 Certified
Den texanske rapparen Megan Thee Stallion har dei siste åra markert seg som ein svært interessant ung hiphopartist. Magasinet Time sette henne like gjerne på si liste over dei hundre mest påverknadssrike menneska i 2020 – gjennom til dømes bidrag til Cardi Bs «WAP» frå 2020 og hennar eigen hardtslåande antipatriarkalske monstrum av ein låt (og musikkvideo), «Thoth Shit» – ein av fjorårsfavorittane til denne meldaren. Begge låtane (og videoane) skapte furore i konservative krinsar: Stallion er nemleg engasjert i saker som antirasisme, kjønnsfridom og kroppspositivitet.
Traumazine er Stallions tredje (eller – om ein høyrer på advokatane til plateselskapet 1501 Certified Entertainments definisjon av kva eit album er – andre) studioalbum. I 2021 blei Stallion den andre kvinnelege rapparen til å vinne Grammy for beste artist; den første var Lauryn Hill i 1999.
Og arven etter Hill er tydeleg på Traumazine, dominert av konsise, «perkussive» beats og aggressiv, men likevel oppløftande lyrikk. Her er dei mest hardtslåande låtane silkemjuke og dei rolegaste knallharde. Sjølv når Traumazine tar det piano, går det unna. Sjeldan har eg høyrt så enkel pianoklunking framstå så aggressiv som på «Gift & Curse».
Megan Thee Stallion leverer klare antijantelovmeldingar med tydeleg diksjon og kompakt anslag i stemma: høg attack, som ein seier på musikkproduksjonsspråket. Men det er berre undertrykkande verdiar som blir angripne her: Høyr berre på låta «Superstar» og la deg sjølv bli mint om at du er ei stjerne.
Megan Thee Stallion er elles utdanna i helseadministrasjon, og det er lett å høyre at Traumazine er bra for helsa.
Rasmus Hungnes
Rasmus Hungnes er kunstnar, DJ, trommeslagar og fast musikkmeldar i Dag og Tid.
Fleire artiklar
Familien Nerdrum ved garden i Stavern.
Foto: Agnete Brun / NRK
Ikkje alt er politikk
Politiseringa av Nerdrum-familien er påfallande i lys av kor upolitisk Nerdrum eigentleg er.
Torje Hommedal Knausgård tek mastergrad i fransk ved Universitetet i Oslo. Lea Marie Krona gjer det same i tysk. Dei har få å sitje i kollokviegruppe med.
Foto: Sigurd Arnekleiv Bækkelund
Framandspråka forsvinn
Tilgangen på framandspråk er større enn nokon gong. Likevel er det stadig færre som vil studere dei.
Teikning: May Linn Clement
Forgard i nord
Kan USA kome til å ta over Grønland med makt?
Rune Slagstad på veg inn til Finansdepartementet i november i fjor.
Foto: Dag og Tid
Fylgjene av konkurransestaten
Rune Slagstad syner korleis venstresida lenge har gløymt røtene og prinsippa sine. Der andre held seg til vande spor, gjenetablerer han vona om at vi kan finne ut av kva som er viktigast å diskutere.
Jean-Marie Le Pen døydde 7. januar, 96 år gamal.
Foto: Stephane Mahe / Reuters / NTB
Ein politisk krigar har falle
Jean-Marie Le Pen (1928–2025) vart ein nybrotsmann for all høgrepopulisme i dag.
Papiravisa