Instrument på nye måtar
Tverrfløyte og gitar er ingrediensane i to spanande utgjevingar frå eit lite, men viktig norsk plateselskap.
Alessandra Rombolá og Fredrik Rasten har kome med nye album.
Begge foto: Sofa
Samtidsmusikk
Alessandra Rombolá:
Out of the Playground
Sofa
Samtidsmusikk
Fredrik Rasten:
Lineaments
Sofa
Tverrfløte og gitar er populære instrument for mange som vil læra seg å spela, og desse instrumenta førekjem ofte i musikk av det meir lettbeinte slaget. Men på dei to nye platene frå det norske plateselskapet Sofa vert instrumenta sette inn i heilt andre samanhengar.
Den italienske fløytisten Alessandra Rombolá er klassisk utdanna og har særleg spesialisert seg på samtidsmusikk, både av det partiturbasert og av det improvisatoriske slaget. Her presenterer ho fem nyskrivne verk av Jan Martin Smørdal, Ingar Zach, Daniela Terranova og Lasse Marhaug. Dessutan er Rombolá ein aktiv medkomponist, sidan verka ikkje er detaljplanlagde i form av kompliserte partitur.
Dei fleste verka er bygde opp rundt ein tydeleg idé, oftast basert på alternative speleteknikkar. Men eitt verk skil seg ut: støymusikaren Lasse Marhaugs «Our Forbidden Land». Med sine 25 minutt er dette det lengste stykket, og det er mange ulike tema og teknikkar i sving. Komponisten sjølv ser på stykket meir som ein tilstand enn som eit avslutta verk: «The piece is like opening a window, and you get a sense that it has already started and will continue beyond the time you listen to it.»
Medan mange gitaristar dyrkar det virtuose, går Fredrik Rasten i heilt motsett retning. Dei to 20-minuttar lange stykka er bygde rundt gitarar i opne stemmingar, der musikaren forsiktig plukkar på strengene eller nyttar elektriske bogar. Dessutan supplerer han lydbiletet med stemma, men berre lange tonar utan tekst, som ei utviding av gitarklangen.
Ulike typar elektronikk vert nytta på begge platene, og på omslaga vert det gjort tydeleg greie for korleis dette er utført. Her er ingenting hemmeleg. Slike opplysingar er interessante for fagfellar, men musikken fungerer like godt sjølv om ein ikkje veit noko om dette. Begge platene er i slekt med minimalistisk musikk av ulike slag og framstår som tilstandsmusikk der det heile tida openberrar seg ny detaljrikdom.
Sigbjørn Apeland
Sigbjørn Apeland er musikar, musikkvitar og fast musikkmeldar i Dag og Tid.
Er du abonnent? Logg på her for å lese vidare.
Digital tilgang til DAG OG TID – heilt utan binding
Prøv ein månad for kr 49.
Deretter kr 199 per månad. Stopp når du vil.
Samtidsmusikk
Alessandra Rombolá:
Out of the Playground
Sofa
Samtidsmusikk
Fredrik Rasten:
Lineaments
Sofa
Tverrfløte og gitar er populære instrument for mange som vil læra seg å spela, og desse instrumenta førekjem ofte i musikk av det meir lettbeinte slaget. Men på dei to nye platene frå det norske plateselskapet Sofa vert instrumenta sette inn i heilt andre samanhengar.
Den italienske fløytisten Alessandra Rombolá er klassisk utdanna og har særleg spesialisert seg på samtidsmusikk, både av det partiturbasert og av det improvisatoriske slaget. Her presenterer ho fem nyskrivne verk av Jan Martin Smørdal, Ingar Zach, Daniela Terranova og Lasse Marhaug. Dessutan er Rombolá ein aktiv medkomponist, sidan verka ikkje er detaljplanlagde i form av kompliserte partitur.
Dei fleste verka er bygde opp rundt ein tydeleg idé, oftast basert på alternative speleteknikkar. Men eitt verk skil seg ut: støymusikaren Lasse Marhaugs «Our Forbidden Land». Med sine 25 minutt er dette det lengste stykket, og det er mange ulike tema og teknikkar i sving. Komponisten sjølv ser på stykket meir som ein tilstand enn som eit avslutta verk: «The piece is like opening a window, and you get a sense that it has already started and will continue beyond the time you listen to it.»
Medan mange gitaristar dyrkar det virtuose, går Fredrik Rasten i heilt motsett retning. Dei to 20-minuttar lange stykka er bygde rundt gitarar i opne stemmingar, der musikaren forsiktig plukkar på strengene eller nyttar elektriske bogar. Dessutan supplerer han lydbiletet med stemma, men berre lange tonar utan tekst, som ei utviding av gitarklangen.
Ulike typar elektronikk vert nytta på begge platene, og på omslaga vert det gjort tydeleg greie for korleis dette er utført. Her er ingenting hemmeleg. Slike opplysingar er interessante for fagfellar, men musikken fungerer like godt sjølv om ein ikkje veit noko om dette. Begge platene er i slekt med minimalistisk musikk av ulike slag og framstår som tilstandsmusikk der det heile tida openberrar seg ny detaljrikdom.
Sigbjørn Apeland
Sigbjørn Apeland er musikar, musikkvitar og fast musikkmeldar i Dag og Tid.
Fleire artiklar
Israelske soldatar på veg inn i nabolaget Shijaiyah i Gaza by for å fordrive fleire hundre palestinarar til ein ukjend stad nord på Gazastipa.
Foto: Moti Milrod / Haaretz / AP / NTB
Ramsalt kritikk av Israels krig i Gaza
Molok er ein page-turner med hendingar som skakar lesaren.
Gassleidningar i Moldova. Landet risikerer ei energikrise til neste år.
Foto: Aurel Obreja / AP / NTB
Moldova i skvis
Frå 1. januar kjem det ikkje meir gass til Europa gjennom Ukraina. Det kan bli alvorleg for energitryggleiken i Moldova.
Stoltenberg I-regjeringa på Slottsplassen. Dåverande statsminister Jens Stoltenberg og utanriksminister Thorbjørn Jagland står fremst.
Foto: Jarl Fr. Erichsen / NTB
Venstrepopulisme på norsk – en refleksjon
«Ved markedsrettingen og privatisering ga venstresiden delvis fra seg det som hadde vært dens kjennemerke, nemlig å mobilisere staten til fordel for folk flest.»
I november 2017 besøkte president Donald Trump kollegaen Xi Jinping i Beijing. Same året tok handelskrigen mellom USA og Kina til.
Foto: Damir Sagolj / Reuters / NTB
Det som kjem etter globaliseringa
35 år etter at Berlinmuren fall og liberalismen såg ut til å ha vunne, reiser tollmurane seg i verda.
Gatekunsten på denne muren i Kyiv er basert på kunsten til Marija Prymatsjenko, som ukrainarane no omfamnar.
Foto via Wikimedia Commons
Naiv kunst og nøktern røyndom
Dei naivistiske dyrefigurane til Marija Prymatsjenko har blitt viktige for gjennomsnittsukrainaren, som kjempar vidare i trua på mirakel.
Papiravisa