Pop

Eiko
Ishibashi:

The Dream My Bones Dream

Drag City

Det dramatiske opningssporet på Eiko Ishibashis The Dream My Bones Dream manar sakte fram ein overveldande orkestral lyd som har noko avventande over seg, som om lyttaren har ei reise framføre seg.

I neste spor, «Agloe», er vi på plass på togstasjonen, og det vert løyst billett, «til verdas ende», på ei togstrekning «fylt av tvil». Ishibashi syng på japansk, men tekstheftet byr på både kinesisk og engelsk omsetjing. Kvar er det vi skal?

Lyrisk utforsking

Det viser seg at destinasjonen er ei fortagd forteljing i Ishibashis familiehistorie. Då far hennar døydde, gjekk artisten gjennom det som var att etter han. Slik det ofte blir, dukka gamle fotografi opp, og nye, ukjende forteljingar om eit liv. Ishibashi har laga albumet «til minne om M».

The Dream My Bones Dream er ei lyrisk utforsking av fotografia ho fann, fleire av dei tekne i eit skiftande landskap, av ein bestefar som arbeidde i jarnbanen. Relasjonar mellom enkeltmenneske vert situert mot eit historisk bakteppe og kastar nytt lys på familiebiografien. Far til Ishibashi vaks opp i åra då Japan okkuperte den kinesiske regionen Mandsjuria (1931–1945).

Eg skal ikkje avsløre meir. Ein skjøner at Ishibashi har fått svar på nokre spørsmål ho har grunda over i livet sitt, men i kjølvatnet har det dukka opp nye. Mest av alt fortel The Dream My Bones Dream om denne oppdagingsreisa, som peikar både inn i fortida og inn i framtida – inn i artistens forståing av sitt eige opphav.

Grensesprengande

Med The Dream My Bones Dream vert Ishibashis veldige førestellingskraft retta inn mot eit tyngre materiale enn med flotte (og herleg titulerte) Car and Freezer (2014). Men musikken er like leiken. Det er grensesprengande popmusikk, og instrumentalspora – som «Silent Scrapbook» og «A Ghost in a Train, Thinking» – er like suggestive som dei Ishibashi syng på.

Ishibashi spelar sjølv ei rekkje sentrale roller i songane ho har skrive og komponert: Ho syng, korar og trakterer fleire tangentinstrument, og ho spelar elektrisk fløyte på tre av spora, mellom anna. Viktig også denne gongen er Jim O’Rourke, den eksentriske plateprodusenten og multiinstrumentalisten som reetablerte seg i Tokyo for nokre år sidan. Igjen har han arbeidd tett med Ishibashi, og han er med på både gitar, bass og synth, i tillegg til at han har ansvar for strykearrangementa på albumet.

Fleire av musikarane på The Dream My Bones Dream har elles vore involverte i ulike prosjekt med Ishibashi og O’Rourke før, mellom dei Toshiaki Sudoh (bass), den Tokyo-baserte australiaren Joe Talia og Tatsushisa Yamamoto (begge perkusjon), samt Atsuko Hatano (fiolin og bratsj). Med på opningssporet er også den norske trompetisten Eivind Nordset Lønning. Denne gjengen gjer meir enn å spele musikk. Dei dramatiserer Ishibashis forteljing, slik at The Dream My Bones Dream inviterer deg inn i ei verd du fort kan ende opp med å tilbringe mange timar i. Det gjorde i alle fall denne lyttaren.

Øyvind Vågnes

Øyvind Vågnes er forfattar og fast musikkskribent i Dag og Tid.