Når lyd og rom vert eitt
Tre av haustens plater har fokus på klangflater i særprega innspelingsrom.
Samtidsmusikk
Mattie Barbier:
Threads
Ingar Zach:
Musica Liquida
Jan Martin Smørdal og Øystein Wyller Odden:
Kraftbalanse
Sofa
Det norske plateselskapet Sofa har dei siste åra gjeve ut mykje interessant samtidsmusikk der impulsar frå kunstmusikken og den improviserte musikken møtest. Ofte er det musikarar med bakgrunn frå moderne jazz som spelar, men det er sjeldan høyrleg. Dei tre seinaste utgjevingane er gode døme på dette, og dei har mykje til felles, sjølv om det er tale om tre heilt separate verk.
Mattie Barbier er basert i Los Angeles og har laga eit verk der han sjølv spelar trombone og eufonium. Instrumenta er attkjennelege, men det heile er spelt inn i Tank Center for Sonic Art. Kombinasjonen av spektakulær akustikk og alternative speleteknikkar gjer dette til ein særprega heilskap som ligg milevidt frå musikkorpsa sin bruk av desse instrumenta.
Kombinasjonen av instrumentutforsking og særprega innspelingsrom møter me òg hjå slagverkaren Ingar Zach. Som så mange andre har han spelt inn plata i Emanuel Vigelands mausoleum i Oslo, der den 20 sekundar lange etterklangen gjer at rommet i seg sjølv vert eit instrument. Dermed kan ein få stor musikalsk effekt av små verkemiddel og varsam instrumenthandsaming.
Dvelinga ved klang og resonans er òg rikeleg til stades i Jan Martin Smørdals og Øystein Wyller Oddens verk for strykeoktett og sjølvresonnerande flygel. Og også dette innspelingsrommet – Oslo rådhus – vert ein viktig del av den totale lydopplevinga.
Desse tre utgjevingane er alle musikk som nærmar seg lydkunst. Klangen frå instrument og rom går opp i ei høgare eining, og lyden vert like mykje ein tilstand som tydeleg artikulerte teikn.
Den visuelle utforminga av desse CD-platene gjer òg sitt til at dette framstår som eit samla prosjekt. Omslaga er designa av den amerikanske gitaristen Stephen O’Malley, som mange vil kjenna frå bandet Sunn O))) og som formgjevar av fleire klassiske norske svartmetallomslag.
Sigbjørn Apeland
Sigbjørn Apeland er musikar, musikkvitar og fast musikkmeldar i Dag og Tid.
Er du abonnent? Logg på her for å lese vidare.
Digital tilgang til DAG OG TID – heilt utan binding
Prøv ein månad for kr 49.
Deretter kr 199 per månad. Stopp når du vil.
Samtidsmusikk
Mattie Barbier:
Threads
Ingar Zach:
Musica Liquida
Jan Martin Smørdal og Øystein Wyller Odden:
Kraftbalanse
Sofa
Det norske plateselskapet Sofa har dei siste åra gjeve ut mykje interessant samtidsmusikk der impulsar frå kunstmusikken og den improviserte musikken møtest. Ofte er det musikarar med bakgrunn frå moderne jazz som spelar, men det er sjeldan høyrleg. Dei tre seinaste utgjevingane er gode døme på dette, og dei har mykje til felles, sjølv om det er tale om tre heilt separate verk.
Mattie Barbier er basert i Los Angeles og har laga eit verk der han sjølv spelar trombone og eufonium. Instrumenta er attkjennelege, men det heile er spelt inn i Tank Center for Sonic Art. Kombinasjonen av spektakulær akustikk og alternative speleteknikkar gjer dette til ein særprega heilskap som ligg milevidt frå musikkorpsa sin bruk av desse instrumenta.
Kombinasjonen av instrumentutforsking og særprega innspelingsrom møter me òg hjå slagverkaren Ingar Zach. Som så mange andre har han spelt inn plata i Emanuel Vigelands mausoleum i Oslo, der den 20 sekundar lange etterklangen gjer at rommet i seg sjølv vert eit instrument. Dermed kan ein få stor musikalsk effekt av små verkemiddel og varsam instrumenthandsaming.
Dvelinga ved klang og resonans er òg rikeleg til stades i Jan Martin Smørdals og Øystein Wyller Oddens verk for strykeoktett og sjølvresonnerande flygel. Og også dette innspelingsrommet – Oslo rådhus – vert ein viktig del av den totale lydopplevinga.
Desse tre utgjevingane er alle musikk som nærmar seg lydkunst. Klangen frå instrument og rom går opp i ei høgare eining, og lyden vert like mykje ein tilstand som tydeleg artikulerte teikn.
Den visuelle utforminga av desse CD-platene gjer òg sitt til at dette framstår som eit samla prosjekt. Omslaga er designa av den amerikanske gitaristen Stephen O’Malley, som mange vil kjenna frå bandet Sunn O))) og som formgjevar av fleire klassiske norske svartmetallomslag.
Sigbjørn Apeland
Sigbjørn Apeland er musikar, musikkvitar og fast musikkmeldar i Dag og Tid.
Fleire artiklar
Stølspurka og dei to grisungane. Enno er alt berre velstand.
Alle foto: Svein Gjerdåker
Soga om stølspurka
Verdas mildaste purke var med på stølen. Det gjekk ikkje som planlagt.
Israelske soldatar på veg inn i nabolaget Shijaiyah i Gaza by for å fordrive fleire hundre palestinarar til ein ukjend stad nord på Gazastipa.
Foto: Moti Milrod / Haaretz / AP / NTB
Ramsalt kritikk av Israels krig i Gaza
Molok er ein page-turner med hendingar som skakar lesaren.
Gassleidningar i Moldova. Landet risikerer ei energikrise til neste år.
Foto: Aurel Obreja / AP / NTB
Moldova i skvis
Frå 1. januar kjem det ikkje meir gass til Europa gjennom Ukraina. Det kan bli alvorleg for energitryggleiken i Moldova.
Gatekunsten på denne muren i Kyiv er basert på kunsten til Marija Prymatsjenko, som ukrainarane no omfamnar.
Foto via Wikimedia Commons
Naiv kunst og nøktern røyndom
Dei naivistiske dyrefigurane til Marija Prymatsjenko har blitt viktige for gjennomsnittsukrainaren, som kjempar vidare i trua på mirakel.
I november 2017 besøkte president Donald Trump kollegaen Xi Jinping i Beijing. Same året tok handelskrigen mellom USA og Kina til.
Foto: Damir Sagolj / Reuters / NTB
Det som kjem etter globaliseringa
35 år etter at Berlinmuren fall og liberalismen såg ut til å ha vunne, reiser tollmurane seg i verda.