Pirrande skalaar
Sara Aimée Smiseth syner oss breidda i Agathe Backer Grøndahls klaververk.
Den norske pianisten og komponisten Agathe Backer Grøndahl (1847–1907).
Foto: Nasjonalbiblioteket
CD
Agathe Backer Grøndahl:
Piano Works
Sara Aimée Smiseth, klaver. Grand Piano 2022
Agathe Backer Grøndahl, som blei fødd i Holmestrand i 1847, var vår fyrste kvinnelege komponist av rang. Den 70 nummer lange opuslista femnar om 250 songar og 150 klaverstykke. Som pianist hausta ho stor åtgaum, mellom anna som solist i «A-mollkonserten», med Edvard Grieg som dirigent. Sjølv om ho blei sett på som ein teknisk suveren utøvar, var det likevel den naturlege og ukunstla musiseringa som greip pressa og publikummet mest.
Med dei 15 stykka som Sara Aimée Smiseth spelar på sitt fyrste soloalbum, ynskjer ho å syna breidda i Agathe Backer Grøndahls klaverproduksjon. Både programmeringa og tolkinga overtyder. Me høyrer ein komponist med røter i den kjenslesterke tyske romantikken og som tidvis syg kraft or rytmane og tonaliteten til den norske folkemusikken.
Attersyn
Men Backer Grøndahl ser òg attende i musikkhistoria, til barokkmusikkens polyfone koryfear. Albumet opnar med eit slikt attersyn, med «Prélude» frå Suite, op. 12. (1887), som er tydeleg J.S. Bach-inspirert. Dei tunge, brotne mollakkordane står som søyler i satsen, bundne saman med snøgge tonelekkjer som Smiseth fraserer med utsøkt agogikk. Klangarkitekturen fører tankane mot klassiske søyler prydde med frodige girlandrar.
Mange av stykka på plata har folketonepreg. Backer Grøndahl nytta mest tonar som andre hadde skrive ned, men skal òg ha gått ad fontes: «Når hun var på landet, traff hun alltid spillemenn», heiter det i eit minneskrift. Frå Norske folkeviser og folkedanse, op. 30 (1891), spelar Smiseth mellom anna nr. 9, «Siklebækken», og nr. 10, «Kivlemøyerne», begge med tone etter Myllarguten.
Lydisk
«Siklebækken» har rytmisk driv, med fin pianistisk imitasjon av dei dissonerande samklangane frå ornamenta i hardingfelemusikken.
I det neste stykket er det særleg tonaliteten som gjer musikken norsk. Folkemusikken vår kjenner langt meir pirrande skalaar enn dur og moll, og i «Kivlemøyerne» er det den lydiske skalaen me høyrer. Lydisk har eit heva, dissonerande fjerde skalatrinn som trekkjer melodien oppover, ikkje nedover, som i den klassiske musikkens dur, noko som gjev tonen ein eigen vilje og styrke.
Grieg må ha sett pris både på mennesket og musikaren Agathe Backer Grøndahl. Då ho døydde 59 år gamal i 1907 – på dagen tre månadar før han òg skulle gå bort – noterte han i dagboka: «Så sluttede da dette Skjønne Liv. Skjønt i sin noble Pessimisme, og i al sin Lidelse. Ingen Kunstnersjæl har vandret renere Veje. Der er få af det unge Norges Tonekunstnere om hvem det kan siges. Kunde en Mimose [ein blome] synge, vilde der vælde Klang frem fra den som fra Agathe Backer Grøndahls skjønneste, intimeste toner.»
Sjur Haga Bringeland
Sjur Haga Bringeland er musikar, musikkvitar og fast musikkmeldar i Dag og Tid.
Er du abonnent? Logg på her for å lese vidare.
Digital tilgang til DAG OG TID – heilt utan binding
Prøv ein månad for kr 49.
Deretter kr 199 per månad. Stopp når du vil.
CD
Agathe Backer Grøndahl:
Piano Works
Sara Aimée Smiseth, klaver. Grand Piano 2022
Agathe Backer Grøndahl, som blei fødd i Holmestrand i 1847, var vår fyrste kvinnelege komponist av rang. Den 70 nummer lange opuslista femnar om 250 songar og 150 klaverstykke. Som pianist hausta ho stor åtgaum, mellom anna som solist i «A-mollkonserten», med Edvard Grieg som dirigent. Sjølv om ho blei sett på som ein teknisk suveren utøvar, var det likevel den naturlege og ukunstla musiseringa som greip pressa og publikummet mest.
Med dei 15 stykka som Sara Aimée Smiseth spelar på sitt fyrste soloalbum, ynskjer ho å syna breidda i Agathe Backer Grøndahls klaverproduksjon. Både programmeringa og tolkinga overtyder. Me høyrer ein komponist med røter i den kjenslesterke tyske romantikken og som tidvis syg kraft or rytmane og tonaliteten til den norske folkemusikken.
Attersyn
Men Backer Grøndahl ser òg attende i musikkhistoria, til barokkmusikkens polyfone koryfear. Albumet opnar med eit slikt attersyn, med «Prélude» frå Suite, op. 12. (1887), som er tydeleg J.S. Bach-inspirert. Dei tunge, brotne mollakkordane står som søyler i satsen, bundne saman med snøgge tonelekkjer som Smiseth fraserer med utsøkt agogikk. Klangarkitekturen fører tankane mot klassiske søyler prydde med frodige girlandrar.
Mange av stykka på plata har folketonepreg. Backer Grøndahl nytta mest tonar som andre hadde skrive ned, men skal òg ha gått ad fontes: «Når hun var på landet, traff hun alltid spillemenn», heiter det i eit minneskrift. Frå Norske folkeviser og folkedanse, op. 30 (1891), spelar Smiseth mellom anna nr. 9, «Siklebækken», og nr. 10, «Kivlemøyerne», begge med tone etter Myllarguten.
Lydisk
«Siklebækken» har rytmisk driv, med fin pianistisk imitasjon av dei dissonerande samklangane frå ornamenta i hardingfelemusikken.
I det neste stykket er det særleg tonaliteten som gjer musikken norsk. Folkemusikken vår kjenner langt meir pirrande skalaar enn dur og moll, og i «Kivlemøyerne» er det den lydiske skalaen me høyrer. Lydisk har eit heva, dissonerande fjerde skalatrinn som trekkjer melodien oppover, ikkje nedover, som i den klassiske musikkens dur, noko som gjev tonen ein eigen vilje og styrke.
Grieg må ha sett pris både på mennesket og musikaren Agathe Backer Grøndahl. Då ho døydde 59 år gamal i 1907 – på dagen tre månadar før han òg skulle gå bort – noterte han i dagboka: «Så sluttede da dette Skjønne Liv. Skjønt i sin noble Pessimisme, og i al sin Lidelse. Ingen Kunstnersjæl har vandret renere Veje. Der er få af det unge Norges Tonekunstnere om hvem det kan siges. Kunde en Mimose [ein blome] synge, vilde der vælde Klang frem fra den som fra Agathe Backer Grøndahls skjønneste, intimeste toner.»
Sjur Haga Bringeland
Sjur Haga Bringeland er musikar, musikkvitar og fast musikkmeldar i Dag og Tid.
Fleire artiklar
Takumi (Hitoshi Omika) og dottera Hana (Ryo Nishikawa) lever eit roleg liv på bygda, som no kan få ein «glampingplass».
Foto: Another World Entertainment
Djevelen i detaljane
By mot land er eit sentralt tema i endå ein framifrå film av Ryusuke Hamaguchi.
Ingrid Storholmen har teke utgangspunkt i eit stort datamateriale om folkehelsa i Nord-Trøndelag.
Foto: Merete Haseth
Våren over mannalivet
Ingrid Storholmen gjer tørre helsedata om til levande liv i Bloddråpetall.
Finaste finnbiffen med grøne erter, potet og tyting.
Foto: Dagfinn Nordbø
Finaste finnbiffen
«Seier eg at eg skal invitere på finnbiff, blir folk berre glade. Dei veit at dei skal få smake noko av det beste landet vårt har å by på av ingrediensar, med reinkjøt som helten.»
Teikning: May Linn Clement
Krigen er ei ufatteleg ulukke for Ukraina. Men også for Russland er det som skjer, ein katastrofe.
Tusen dagar med russisk katastrofe
Jens Stoltenberg gjekk av som generalsekretær i Nato 1. oktober. No skal han leie styringsgruppa for Bilderberg-møta.
Foto: Thomas Fure / NTB
Mingleklubben for makt og pengar
Jens Stoltenberg blir partyfiksar for Bilderberg-møta, ein institusjon meir i utakt med samtida enn nokon gong.