Slepande korsatsar
Den fyrste konserten i Bachfests hovudserie innfridde berre delvis.
Christoph Spering dirigerer i Nikolaikyrkja, den eine av Leipzigs to hovudkyrkjer.».
Foto: Gert Mothes / Bach-Archiv Leipzig
Bakgrunn
Johann Sebastian Bach
Fødd i 1685 i Eisenach, død i 1750 i Leipzig
Komponerte mellom anna 300 kantatar, tre oratorium og fem pasjonar
Kantor ved Thomaskyrkja og leiar for Thomanarkoret i Leipzig i 27 år
Har sidan 1908 blitt heidra årleg med Bachfest Leipzig, der verdas beste Bach-tolkarar opptrer
Bakgrunn
Johann Sebastian Bach
Fødd i 1685 i Eisenach, død i 1750 i Leipzig
Komponerte mellom anna 300 kantatar, tre oratorium og fem pasjonar
Kantor ved Thomaskyrkja og leiar for Thomanarkoret i Leipzig i 27 år
Har sidan 1908 blitt heidra årleg med Bachfest Leipzig, der verdas beste Bach-tolkarar opptrer
Konsert
J.S. Bach, Siegfried Karg-Elert:
Kantatar
Chorus Musicus Köln; Das Neue Orchester; dir.: Christoph Spering
Nikolaikirche i Leipzig, fredag 7. juni
Den fyrste av dei 16 koralkantate-konsertane under årets festival opna med det fyrste verket i Bachs koralkantateårgang: Den mektige O Ewigkeit, du Donnerwort, BWV 20, som blei urframført 11. juni for tre hundre år sidan i Nikolaikyrkja, der konserten førre fredag fann stad. For komponisten var denne junidagen i 1724 ein personleg merkedag, for han markerte eittårsjubileet for kantorstillinga hans i Leipzig.
O Ewigkeit, du Donnerwort opnar med ein monumental korsats i form av ein fransk operaouverture med punkterte rytmar i staseleg skridande tempo. Dette er ikkje tilfeldig, for Bach ynskte nok slik å markera at sceneteppet gjekk opp for det nye musikalske kyrkjeåret 1724/1725, som i Leipzig byrja fyrste sundag etter pinse, på treeiningssundagen, som i gamal språkbruk blir kalla trinitatis.
Mykje legato
Dirigenten Christoph Sperings framføring med Chorus Musicus Köln og Das Neue Orchester slo også an ein staseleg tone. Men etter kvart blei det tydeleg at han ikkje heilt trefte grunnstemninga i satsen. Tempoa var for slepande og den gjennomgåande legato-fraseringa dempa kontrastane. Også bassarien «Wacht auf» (Vakn opp), med den fanfareaktige trompetstemma, mangla spenst. Teknisk var det heller ikkje slik det skulle, for trompetsolisten sleit med den virtuose soloparten, og bass-solisten Daniel Ochoa mangla kraft og i det djupe songregisteret.
Dramatisk tenor
Dei andre songsolistane var betre, særleg islendingen Benedikt Kristjánsson. I tenorarien «Durch Feuer wird das Silber rein» (Gjennom eld blir sølvet reint) frå Ach Gott, vom Himmel seih darein, BWV 2, hadde han det rette dramatiske uttrykket, med klår, god klang gjennom heile registeret. Også Markus Kaufmann, kantoren i Nikolaikyrkja, presterte godt i orgelforspela han innleidde kvar av dei fire kantatane med.
Likevel blei dette ståande som den svakaste av dei fem koralkantatekonsertane eg opplevde under årets festival. Spering er noko av ein særling som Bach-tolkar; særleg framføringa av korsatsane er nesten romantisk. Ideane hans er i og for seg interessante, men i praksis fungerer dei ikkje alltid musikalsk, og den stadige legatoen blir trøyttande i lengda.
Sjur Haga Bringeland
Er du abonnent? Logg på her for å lese vidare.
Digital tilgang til DAG OG TID – heilt utan binding
Prøv ein månad for kr 49.
Deretter kr 199 per månad. Stopp når du vil.
Konsert
J.S. Bach, Siegfried Karg-Elert:
Kantatar
Chorus Musicus Köln; Das Neue Orchester; dir.: Christoph Spering
Nikolaikirche i Leipzig, fredag 7. juni
Den fyrste av dei 16 koralkantate-konsertane under årets festival opna med det fyrste verket i Bachs koralkantateårgang: Den mektige O Ewigkeit, du Donnerwort, BWV 20, som blei urframført 11. juni for tre hundre år sidan i Nikolaikyrkja, der konserten førre fredag fann stad. For komponisten var denne junidagen i 1724 ein personleg merkedag, for han markerte eittårsjubileet for kantorstillinga hans i Leipzig.
O Ewigkeit, du Donnerwort opnar med ein monumental korsats i form av ein fransk operaouverture med punkterte rytmar i staseleg skridande tempo. Dette er ikkje tilfeldig, for Bach ynskte nok slik å markera at sceneteppet gjekk opp for det nye musikalske kyrkjeåret 1724/1725, som i Leipzig byrja fyrste sundag etter pinse, på treeiningssundagen, som i gamal språkbruk blir kalla trinitatis.
Mykje legato
Dirigenten Christoph Sperings framføring med Chorus Musicus Köln og Das Neue Orchester slo også an ein staseleg tone. Men etter kvart blei det tydeleg at han ikkje heilt trefte grunnstemninga i satsen. Tempoa var for slepande og den gjennomgåande legato-fraseringa dempa kontrastane. Også bassarien «Wacht auf» (Vakn opp), med den fanfareaktige trompetstemma, mangla spenst. Teknisk var det heller ikkje slik det skulle, for trompetsolisten sleit med den virtuose soloparten, og bass-solisten Daniel Ochoa mangla kraft og i det djupe songregisteret.
Dramatisk tenor
Dei andre songsolistane var betre, særleg islendingen Benedikt Kristjánsson. I tenorarien «Durch Feuer wird das Silber rein» (Gjennom eld blir sølvet reint) frå Ach Gott, vom Himmel seih darein, BWV 2, hadde han det rette dramatiske uttrykket, med klår, god klang gjennom heile registeret. Også Markus Kaufmann, kantoren i Nikolaikyrkja, presterte godt i orgelforspela han innleidde kvar av dei fire kantatane med.
Likevel blei dette ståande som den svakaste av dei fem koralkantatekonsertane eg opplevde under årets festival. Spering er noko av ein særling som Bach-tolkar; særleg framføringa av korsatsane er nesten romantisk. Ideane hans er i og for seg interessante, men i praksis fungerer dei ikkje alltid musikalsk, og den stadige legatoen blir trøyttande i lengda.
Sjur Haga Bringeland
Fleire artiklar
Finansminister Trygve Slagsvold Vedum (Sp) på pressekonferanse etter framlegginga av statsbudsjettet måndag. For dei som er opptekne av klima, var ikkje budsjettet godt nytt.
Foto: Fredrik Varfjell / NTB
Kapitulasjon i klimapolitikken
Regjeringa veit ikkje om statsbudsjettet bidreg til å redusere eller å auke klimagassutsleppa. Derimot er det klart at det nasjonale klimamålet for 2030 ikkje blir nådd.
Etter nokre år er det ikkje like heitt mellom Maria (Helga Guren) og Sigmund (Oddgeir Thune).
Foto: Filmweb.no
«Regissør og manusforfattar Lilja Ingolfsdottir står for den mest klaustrofobiske filmen på lange tider – og ein av dei beste.»
Foto: Agnete Brun
Med den monumentale boka Sjøfareren Erika Fatland gitt oss eit uvant, og skremmande, perspektiv på europeisk kolonialisme.
Moss–Horten-ferja er den mest trafikkerte i landet. Skjer det noko uføresett, som då dei tilsette blei tatt ut i LO-streik i fjor, veks køane på begge sider av fjorden.
Foto: Terje Bendiksby / AP / NTB
Ferja, ein livsnerve for mange, er eigd av folk vi ikkje aner kven er, utanfor vår kontroll.
Kongsbonden Johan Jógvanson bur i den Instagram-venlege bygda Saksun. Men sjølv om han skjeller ut turistar, er det ikkje dei han er forbanna på. Det er politikarane inne i Tórshavn.
Alle foto: Hallgeir Opedal
Papiravisa