Pop

Alison Goldfrapp:

The Love Invention

Skint

Den britiske songaren Alison Goldfrapp er kjend frå synthpopduoen Goldfrapp, som har halde på sidan tusenårsskiftet, og som samarbeidde med norske Röyksopp så seint som i fjor. The Love Invention er den 57 år unge artistens første album som soloartist, og her er det durkdriven dancepop som står på menyen.

Alison Goldfrapps stemme er ljos og fyldig med eit usedvanlig breitt register. Her kombinerer ho spennvidda si på over tre oktavar med elektronisk prosessering, og hennar korsong med seg sjølv er luftige saker prega av ein krystallklar og kontrollert, nærast tverrfløyteaktig intonasjon.

Rett som det er, vert grensa mellom pust og perkusjon viska (eller kviskra) ut: Innpust og utpust sklir over i silkemjuke skarptrommepiskeslag og tørre, musserande hi-hat-kastekyss; låta «Digging Deeper Now» vert driven av eit suggererande sugemotiv.

Friske, flytande melodiar vert understreka av overraskande grunntoneskift, medan boblande synthostinato, rivande basslydar og store, kompakte basstrommer sprett av garde over lag på lag av svevande teksturar.

Det skal godt gjerast å ikkje late seg rive med i spretten: Albumet er ein elektronisk popgodtepose fylt med øyresnop som gir assosiasjonar til 80- og 90-tals housepop og dance, disco, Kate Bush, new wave, Donna Summers’ «I Feel Love», Madonna og moderne hyperpop.

I songen «The Beat Divine» snik likegodt eit islett James Bond-aktig dramatikk seg inn i miksen.

The Love Invention er eit heilstøypt dancepopalbum fullt av livsglede, melankoli og eufori i skjønn harmoni som taktfast får dansefoten og smilebanda til å rykke og nappe om kapp.

Rasmus Hungnes

Rasmus Hungnes er kunstnar, musikar og fast musikkmeldar i Dag og Tid.