Solide røter
Cecilie Grundt har sett saman eit lojalt lyttande band.
Cecilie Grundt med Vigleik Storaas, David Andersson og Fredrik Villmow.
Foto: Sigbjørn Berven
Jazz
Cecilie Grundt:
Illuminate
Cecilie Grundt, tenorsaksofon; Vigleik Storaas, piano; David Andersson, bass; Fredrik Villmow, trommer.
Grundt Records
Grundt er svært aktiv på platefronten. I mai gav ho ut kvintett-plata Live at Dokkhuset med Nils-Olav Johansen som gjest. For to veker sidan kom Illuminate, eit studioopptak frå 7. mars i år. Med unnatak for trommeslagaren Fredrik Villmow er kvartetten den same som var med på Order and Chaos frå 2020.
Dei sju låtane utgjer eit utsøkt repertoar som alle kan plasserast i den romlege mainstreamsekken, men her er rik variasjon i tempo og temperament.
Sjølv om Grundt har inkludert dei eviggrøne «Nature Boy» og «The Night Has a Thousand Eyes», står dei fire bidraga hennar og «Sunday Blues» av Storaas seg godt mot desse bautaene i standardrepertoaret.
Arrangementa er utsøkte. Her blir ikkje tatt grep som overraskar, men ein blir heile tida mint på kor effektivt arrangementa fungerer, og kor stilsikker kvartetten er. Kodaen på nemnde «The Night Has a Thousand Eyes» er nettopp ein slik herleg augneblink av formsikker musisering. Det ville vore å ynskja at den musikalske leiken på den humoristiske «Jumpin’ with Bobo» var endå friare og fandenivaldsk, men ein treffer ikkje planken kvar gong...
Grundt er alt anna enn vågalt ekspressiv som solist. Ho har ei melodisk åre i spelet sitt og tenkjer i heilskaplege strukturar.
Solistisk får Grundt solid draghjelp frå Storaas. Høgdepunktet på plata er koret hans på Grundts «Freely». Cecilie Grundt fortener at folk lyttar. Illuminate er rette staden å byrja.
Lars Mossefinn
Lars Mossefinn er frilans journalist og fast jazzmeldar i Dag og Tid.
Er du abonnent? Logg på her for å lese vidare.
Digital tilgang til DAG OG TID – heilt utan binding
Prøv ein månad for kr 49.
Deretter kr 199 per månad. Stopp når du vil.
Jazz
Cecilie Grundt:
Illuminate
Cecilie Grundt, tenorsaksofon; Vigleik Storaas, piano; David Andersson, bass; Fredrik Villmow, trommer.
Grundt Records
Grundt er svært aktiv på platefronten. I mai gav ho ut kvintett-plata Live at Dokkhuset med Nils-Olav Johansen som gjest. For to veker sidan kom Illuminate, eit studioopptak frå 7. mars i år. Med unnatak for trommeslagaren Fredrik Villmow er kvartetten den same som var med på Order and Chaos frå 2020.
Dei sju låtane utgjer eit utsøkt repertoar som alle kan plasserast i den romlege mainstreamsekken, men her er rik variasjon i tempo og temperament.
Sjølv om Grundt har inkludert dei eviggrøne «Nature Boy» og «The Night Has a Thousand Eyes», står dei fire bidraga hennar og «Sunday Blues» av Storaas seg godt mot desse bautaene i standardrepertoaret.
Arrangementa er utsøkte. Her blir ikkje tatt grep som overraskar, men ein blir heile tida mint på kor effektivt arrangementa fungerer, og kor stilsikker kvartetten er. Kodaen på nemnde «The Night Has a Thousand Eyes» er nettopp ein slik herleg augneblink av formsikker musisering. Det ville vore å ynskja at den musikalske leiken på den humoristiske «Jumpin’ with Bobo» var endå friare og fandenivaldsk, men ein treffer ikkje planken kvar gong...
Grundt er alt anna enn vågalt ekspressiv som solist. Ho har ei melodisk åre i spelet sitt og tenkjer i heilskaplege strukturar.
Solistisk får Grundt solid draghjelp frå Storaas. Høgdepunktet på plata er koret hans på Grundts «Freely». Cecilie Grundt fortener at folk lyttar. Illuminate er rette staden å byrja.
Lars Mossefinn
Lars Mossefinn er frilans journalist og fast jazzmeldar i Dag og Tid.
Fleire artiklar
Han heitte John Guillot, men skifta namn til Johnnie Allan og blei pub- rockar.
Arkivet: For tida framstår ikkje USA som det lova landet, men hausten for 50 år sidan var Elvis Presley på hitlistene i USA og England med «Promised Land»
Mogleg trasé for jarnbane mellom Narvik eller Bjørnfjell til Tromsø.
«Tanken om å realisera tog til Tromsø gjennom Sverige er på ingen måte ny.»
Daniel Sommer, Johannes Lundberg og Arve Henriksen.
Foto: Kristin Lidell
Fint nordisk samarbeid
Her er det ikkje spor av langhalm.
Polakkane er skumle bridgespelarar. Her frå avslutningsseremonien under World Bridge Games i Buenos Aires nyleg.
Foto: Poli Zolto / World Bridge Federation
Dąbrowskis masurka
For to veker sidan vann Polen gull i det som uformelt blir kalla bridgens olympiade, i Buenos Aires.
Snart heime: Denne gjengen er klar for å kome heim – fulle av feittsyrer dei har sikra seg i fjellet.
Foto: Siri Helle
Geografisk heimehøyrande lam
Problema oppstår med papirarbeid og pellets.
Papiravisa