Jazz

Wako:

Evig liv, perfekt orden

Martin Myhre Olsen, saksofonar; Kjetil A. Mulelid, piano; Bárdur Reinert Poulsen, bass; Simon Olderskog Albertsen, trommer.
Øra Fonogram

Med den sjuande plata si stadfester Wako inntrykket av fire musikarar som trivst i lag. Dei har alt skrive seg inn i jazzsoga med fleire interessante utgjevingar, og med Evig liv, perfekt orden syner dei formatet sitt med ei tvers igjennom akustisk plate. Her er det jazz for alle pengane, rett fram og liketil.

Martin Myhre Olsen har levert seks av ni låtar, alle med særpreg, men «Amerika» fascinerer meir enn dei andre, for dette er, tilsikta eller ikkje, ei vørdsam hylling av Keith Jarretts amerikanske kvartett. Poulsen har signert opningssporet «Folk» med ein aldeles nydeleg og ettertenksam pianointro, og Mulelid står for den raske og lettbeinte «Drifting» og den patosfylte balladen «Solskinnet». «Livet på Oslo S» er ein spontan improvisasjon.

Det er eit vidt spenn i repertoaret, men felles for dei fleste er at temaa er lette å hugsa og lette å lika. Alle låtane opnar for lange improviserte strekk, men minst like viktig er den frie samtalen mellom dei fire. Her kan ein fortapa seg i ei endelaus rekkje detaljar.

Wako inviterer oss inn i musikken til eit samspel som sprudlar. Eit slikt samspel får ein berre servert av band som har lang fartstid, og som framleis finn meining i det dei gjer. Det friske og sprudlande blir understreka av eit lydbilete der lyttaren kjem tett på. Wako er i ferd med å skaffa seg evig liv med den perfekte musikalske uordenen sin.

Lars Mossefinn

Lars Mossefinn er frilans journalist og fast jazzmeldar i Dag og Tid.