Suggererande solospel
Spelstund er eit fint døme på korleis ein utøvar samstundes kan dyrka det eksperimenterande og det tradisjonelle.
Rasmus Kjorstad debuterer med eit soloalbum.
Foto: Johannes Selvaag
Folkemusikk
Rasmus Kjorstad:
Spelstund
Ta:lik
Rasmus Kjorstad vil for mange vera kjend frå den improvisasjonsbaserte folkemusikkgruppa Morgonrode, samspel med den felespelande broren Hans P. Kjorstad og Torgeir Vassviks særeigne form for samisk musikk. Men dette er den første soloplata til Kjorstad, han er den einaste musikaren på plata, og han trakterer både vanleg fele (som er hovudinstrumentet), oktavfele og langeleik.
Samstundes som Kjorstad har markert seg som ein alternativ felespelar, held han seg på denne plata utelukkande til tradisjonsmusikk frå Gudbrandsdalen. Men i likskap med mange andre yngre folkemusikarar dyrkar han ikkje-temperert tonalitet inspirert av eldre kjelder. Særleg på langeleikspelet er dette merkbart, sidan banda på melodistrengen er plasserte slik at dette vert ekstra tydeleg.
Av det rikhaldige tilfanget av feleslåttar frå dalen har Kjorstad valt slike som inneheld overraskande formelement (som eit ekstra slag eller ein ekstra takt der ein minst ventar det), og ein stram rytmikk som gjer dette til dansbar musikk, samstundes som han i alle detaljar er gjevande å lyda på og dermed kan framstå som kunst.
Vekslinga mellom dei tre instrumenta gjev variasjon til produksjonen, noko som styrker ei plate med stramme avgrensingar: éin utøvar som spelar solo, og éin type repertoar. Særleg spelet på den djuptklingande oktavfela utgjer ein fin kontrast til den tidvis intense diskanten til den vanlege fela.
Kjorstad er eit fint døme på korleis ein utøvar kan dyrka det eksperimenterande og det tradisjonelle på same tid. Men det fine er at dette ikkje vert sausa ukritisk saman. Her er det fokus på eldre kjeldemateriale (som vert grundig presentert på omslaget), og fornyinga skjer ikkje gjennom stilblanding, men ved å sjå kva potensial som ligg i dei eldre melodiane slik dei er overleverte.
Sigbjørn Apeland
Sigbjørn Apeland er musikar, musikkvitar og fast musikkmeldar i Dag og Tid.
Er du abonnent? Logg på her for å lese vidare.
Digital tilgang til DAG OG TID – heilt utan binding
Prøv ein månad for kr 49.
Deretter kr 199 per månad. Stopp når du vil.
Folkemusikk
Rasmus Kjorstad:
Spelstund
Ta:lik
Rasmus Kjorstad vil for mange vera kjend frå den improvisasjonsbaserte folkemusikkgruppa Morgonrode, samspel med den felespelande broren Hans P. Kjorstad og Torgeir Vassviks særeigne form for samisk musikk. Men dette er den første soloplata til Kjorstad, han er den einaste musikaren på plata, og han trakterer både vanleg fele (som er hovudinstrumentet), oktavfele og langeleik.
Samstundes som Kjorstad har markert seg som ein alternativ felespelar, held han seg på denne plata utelukkande til tradisjonsmusikk frå Gudbrandsdalen. Men i likskap med mange andre yngre folkemusikarar dyrkar han ikkje-temperert tonalitet inspirert av eldre kjelder. Særleg på langeleikspelet er dette merkbart, sidan banda på melodistrengen er plasserte slik at dette vert ekstra tydeleg.
Av det rikhaldige tilfanget av feleslåttar frå dalen har Kjorstad valt slike som inneheld overraskande formelement (som eit ekstra slag eller ein ekstra takt der ein minst ventar det), og ein stram rytmikk som gjer dette til dansbar musikk, samstundes som han i alle detaljar er gjevande å lyda på og dermed kan framstå som kunst.
Vekslinga mellom dei tre instrumenta gjev variasjon til produksjonen, noko som styrker ei plate med stramme avgrensingar: éin utøvar som spelar solo, og éin type repertoar. Særleg spelet på den djuptklingande oktavfela utgjer ein fin kontrast til den tidvis intense diskanten til den vanlege fela.
Kjorstad er eit fint døme på korleis ein utøvar kan dyrka det eksperimenterande og det tradisjonelle på same tid. Men det fine er at dette ikkje vert sausa ukritisk saman. Her er det fokus på eldre kjeldemateriale (som vert grundig presentert på omslaget), og fornyinga skjer ikkje gjennom stilblanding, men ved å sjå kva potensial som ligg i dei eldre melodiane slik dei er overleverte.
Sigbjørn Apeland
Sigbjørn Apeland er musikar, musikkvitar og fast musikkmeldar i Dag og Tid.
Fleire artiklar
Familien Nerdrum ved garden i Stavern.
Foto: Agnete Brun / NRK
Ikkje alt er politikk
Politiseringa av Nerdrum-familien er påfallande i lys av kor upolitisk Nerdrum eigentleg er.
Torje Hommedal Knausgård tek mastergrad i fransk ved Universitetet i Oslo. Lea Marie Krona gjer det same i tysk. Dei har få å sitje i kollokviegruppe med.
Foto: Sigurd Arnekleiv Bækkelund
Framandspråka forsvinn
Tilgangen på framandspråk er større enn nokon gong. Likevel er det stadig færre som vil studere dei.
Teikning: May Linn Clement
Forgard i nord
Kan USA kome til å ta over Grønland med makt?
Rune Slagstad på veg inn til Finansdepartementet i november i fjor.
Foto: Dag og Tid
Fylgjene av konkurransestaten
Rune Slagstad syner korleis venstresida lenge har gløymt røtene og prinsippa sine. Der andre held seg til vande spor, gjenetablerer han vona om at vi kan finne ut av kva som er viktigast å diskutere.
Jean-Marie Le Pen døydde 7. januar, 96 år gamal.
Foto: Stephane Mahe / Reuters / NTB
Ein politisk krigar har falle
Jean-Marie Le Pen (1928–2025) vart ein nybrotsmann for all høgrepopulisme i dag.