Americana / Rock

Signe Marie Rustad:

Particles of Faith

Die With Your Boots On Records

Americana

Mary
Elizabeth Remington:

In Embudo

Loose Music

Kva var det som skjedde i Carrickalinga? Spørsmålet melder seg når ein lyttar til songen med same namn, som er kalla opp etter ein liten kystby i Sør-Australia, eit nøkkelspor på Signe Marie Rustads fine, nye album Particles of Faith.

Meir reindyrka

Det er eit klassisk grep, det å ramme inn ein låt med eit stadnamn – slik kan ein mane fram ei stemning med nokre hintande, suggestive bilete, dei naudsynte konturane av ei forteljing, men ikkje meir.

Og her er det fint gjort, med Rustads varme røyst i midten av det heile, ein uortodoks, litt haltande rytme i botnen, og, i nokre herlege avsluttande minutt, ein vedunderleg saksofonsolo ved Harald Lassen – du og du, så glad eg er for at han fekk sleppe til slik.

Rustad, som gjorde suksess med When Words Flew Freely for tre år sidan, er tilbake med eit meir reindyrka americanauttrykk, med klare liner til singer-songwriter-tradisjonen, og ekko frå både 1970-, 1980- og 1990-talet. Artisten sjølv har produsert, saman med Kenneth Ishak, på ei solid utgiving som til same tid kjennest både heilskapleg og variert nok.

Knytt til naturen

Musikken kan sjølvsagt vere forankra i det stadlege på fleire måtar, også meir direkte enn i tilfellet «Carrickalinga». Og kanskje finst det ikkje noko betre døme på nett det enn det innspelte materialet som ofte vert referert til som «feltopptak»? Eg tenkjer her på musikk laga utanfor rammene av det tradisjonelle platestudioet, av typen som til dømes John Lomax (1867–1948) fekk festa til teip. Der inngjekk samlinga i eit bevaringsarbeid, men slike opptak er også med tida omgitt med ein eigen estetikk, der ideen om det nære og autentiske får spele ei viktigare rolle enn studioteknologien og optimaliseringa av lydkvalitet.

Det er slik vi møter feltopptaket som idé på Mary Elizabeth Remingtons nye album In Embudo, som er spelt inn i eit enkelt fire spors-studio i eit lite hus ved elva Rio Grande i Embudo i New Mexico. Hit har artisten fått med seg Adrianne Lenker og James Krivchenka (Big Thief) og Mat Davidson (Twain). Når ein lyttar, kan tankane tidvis gå til nett Lenkers lo-fi-soloplater frå 2020, Songs og Instrumentals, som vart spelte inn i ei hytte i Massachusetts.

Det var i denne delstaten Remington vaks opp, i ei tømmerhytte ved elva Moose Brook, og i songane på In Embudo kan ein definitivt høyre ei tilknyting til det rurale, til naturen – og til det stadlege. Fleire gonger kan ein dessutan ta seg i å tenkje at det ein høyrer, like gjerne kunne ha vorte framført for hundre år sidan, og at ein dermed kjem tett på det idealiserte biletet av trubaduren ved leirbålet – ikkje minst når Remington og Lenker bryt ut i latter på slutten av «Mary Mary», ein ukalkulert augneblunk som ber i seg ein intimitet som lyttaren ikkje eit sekund tvilar på er ekte. Slik skjedde det, og det skjedde akkurat der: Musikken fangar staden, og staden fangar musikken.

Øyvind Vågnes

Øyvind Vågnes er forfattar og fast musikkskribent i Dag og Tid.