Trioplate med noko attåt
Espen Berg & Co viser nye sider.
Espen Berg Trio med Espen Berg (i midten), Simon Olderskog Albertsen (t.h.) og Bárdur Reinert Poulsen.
Foto: Leikny Havik Skjærseth
Jazz
Espen Berg Trio:
Fjære
Espen Berg, piano; BárDur Reinert Poulsen, bass; Simon Olderskog Albertsen, trommer; Mathias Eick, trompet (1,9); Hanna Paulsberg, tenorsaks (4); Silje Nergaard, vokal (10). Odin
Espen Berg Trio er ute med den fjerde plata si. Debuten Mønster kom i 2015 på selskapet Atterklang. Dei tre andre er komne på Odin. Med Free to Play (2019) la dei lista høgt. Trioen legg ikkje opp til å «hoppa etter Wirkola». Til det er dei to platene for ulike. Sjølvsagt er det parallellar. Berg har skrive det meste av stoffet, besetninga er den same og det heilskaplege uttrykket går i nokon mon att, men skilnadene er kanskje meir markerte?
Ved første gjennomhøyring verkar Free to Play meir gladlynt og improvisert, medan Fjære i større grad er arrangert og klangleg og dynamisk søkjande. På førstnemnde dyrkar trioen sitt eige selskap. På sistnemnde har dei invitert Eick, Paulsberg og Nergaard.
Desse invitasjonane har kasta av seg. Det absolutte høgdepunktet på plata er «Åkervise» med Paulsberg, berre så intelligent lyttande og småpratande som ho kan vera, og ho får så til dei grader høveleg svar frå Simon Olderskog Albertsen. I «Vintermørke» utviklar trioen og Eick den musikalske dramaturgien i nærkontakt med temaet. Først utfordrar Poulsen dei relativt stramme rammene, så er det Eicks tur, og Berg følgjer på. Alt gjort på særs velforma vis. Nergaard tolkar Paul Simons «I’d Do It for Your Love» på nake og naivistisk vis, og Poulsen vartar opp med eit nydeleg basskor.
Samstundes inneheld plata nokre reine triolåtar som tek ensemblet til nye høgder. «XVII» har ein herleg gospel-/flamencogroove som trioen leikar seg med. Med same fridom nærmar dei seg den intrikate «The Fourth Awakens», og i «Nikolai» får dei fram kvar drope av blå glede som det melodiøse temaet måtte ha.
Så får det heller våga seg at «Svalbard» ikkje har tilstrekkeleg nerve, og «Magnetic Peaks» framstår som uforløyst. Fjære er alt i alt ei framifrå plate.
Lars Mossefinn
Lars Mossefinn er frilans journalist og fast jazzmeldar i Dag og Tid.
Er du abonnent? Logg på her for å lese vidare.
Digital tilgang til DAG OG TID – heilt utan binding
Prøv ein månad for kr 49.
Deretter kr 199 per månad. Stopp når du vil.
Jazz
Espen Berg Trio:
Fjære
Espen Berg, piano; BárDur Reinert Poulsen, bass; Simon Olderskog Albertsen, trommer; Mathias Eick, trompet (1,9); Hanna Paulsberg, tenorsaks (4); Silje Nergaard, vokal (10). Odin
Espen Berg Trio er ute med den fjerde plata si. Debuten Mønster kom i 2015 på selskapet Atterklang. Dei tre andre er komne på Odin. Med Free to Play (2019) la dei lista høgt. Trioen legg ikkje opp til å «hoppa etter Wirkola». Til det er dei to platene for ulike. Sjølvsagt er det parallellar. Berg har skrive det meste av stoffet, besetninga er den same og det heilskaplege uttrykket går i nokon mon att, men skilnadene er kanskje meir markerte?
Ved første gjennomhøyring verkar Free to Play meir gladlynt og improvisert, medan Fjære i større grad er arrangert og klangleg og dynamisk søkjande. På førstnemnde dyrkar trioen sitt eige selskap. På sistnemnde har dei invitert Eick, Paulsberg og Nergaard.
Desse invitasjonane har kasta av seg. Det absolutte høgdepunktet på plata er «Åkervise» med Paulsberg, berre så intelligent lyttande og småpratande som ho kan vera, og ho får så til dei grader høveleg svar frå Simon Olderskog Albertsen. I «Vintermørke» utviklar trioen og Eick den musikalske dramaturgien i nærkontakt med temaet. Først utfordrar Poulsen dei relativt stramme rammene, så er det Eicks tur, og Berg følgjer på. Alt gjort på særs velforma vis. Nergaard tolkar Paul Simons «I’d Do It for Your Love» på nake og naivistisk vis, og Poulsen vartar opp med eit nydeleg basskor.
Samstundes inneheld plata nokre reine triolåtar som tek ensemblet til nye høgder. «XVII» har ein herleg gospel-/flamencogroove som trioen leikar seg med. Med same fridom nærmar dei seg den intrikate «The Fourth Awakens», og i «Nikolai» får dei fram kvar drope av blå glede som det melodiøse temaet måtte ha.
Så får det heller våga seg at «Svalbard» ikkje har tilstrekkeleg nerve, og «Magnetic Peaks» framstår som uforløyst. Fjære er alt i alt ei framifrå plate.
Lars Mossefinn
Lars Mossefinn er frilans journalist og fast jazzmeldar i Dag og Tid.
Fleire artiklar
Familien Nerdrum ved garden i Stavern.
Foto: Agnete Brun / NRK
Ikkje alt er politikk
Politiseringa av Nerdrum-familien er påfallande i lys av kor upolitisk Nerdrum eigentleg er.
Torje Hommedal Knausgård tek mastergrad i fransk ved Universitetet i Oslo. Lea Marie Krona gjer det same i tysk. Dei har få å sitje i kollokviegruppe med.
Foto: Sigurd Arnekleiv Bækkelund
Framandspråka forsvinn
Tilgangen på framandspråk er større enn nokon gong. Likevel er det stadig færre som vil studere dei.
Teikning: May Linn Clement
Forgard i nord
Kan USA kome til å ta over Grønland med makt?
Rune Slagstad på veg inn til Finansdepartementet i november i fjor.
Foto: Dag og Tid
Fylgjene av konkurransestaten
Rune Slagstad syner korleis venstresida lenge har gløymt røtene og prinsippa sine. Der andre held seg til vande spor, gjenetablerer han vona om at vi kan finne ut av kva som er viktigast å diskutere.
Jean-Marie Le Pen døydde 7. januar, 96 år gamal.
Foto: Stephane Mahe / Reuters / NTB
Ein politisk krigar har falle
Jean-Marie Le Pen (1928–2025) vart ein nybrotsmann for all høgrepopulisme i dag.
Papiravisa