Kammerkonsert

Ludwig van Beethoven, Arnold Schönberg:

Strykekvartettar

Tetzlaff Quartett
Opus 16 i Bergen, onsdag 28. september

Tyske Tetzlaff Quartett, som blei grunnlagd i 1994, er mellom vår tids mest vidgjetne strykekvartettar. Førre veke vitja dei Bergen Kammermusikkforening med to store verk som begge skal spelast utan pause som éin sats: Ludwig van Beethovens (1770–1827) Strykekvartett nr. 14 i ciss-moll, op. 131 og Arnold Schönbergs (1874–1951) Strykekvartett nr. 1 i d-moll, op. 7. Diverre heldt ikkje konserten alltid det høge nivået eg ventar meg av eit slikt toppensemble.

I siste liten blei framføringsrekkefylgja kasta om på, slik at Schönberg fekk byrja, noko som var ein god idé, all den tid han krev mest av lyttaren. Verket frå 1908 soknar til Schönbergs «eksperimentelle periode», før han gjekk over til atonal stil. Sjølv om komponisten her tøyer den hevdvunne tonaliteten i vestleg kunstmusikk til det ytste, er uttrykket genuint romantisk. Dette ville Tetzlaff Quartett openbert poengtera, men dei overdreiv, slik at emosjonane blei overtydelege. Viljen til uttrykk gjekk også fleire gonger på kostnad av den tekniske presisjonen.

Beethovens kvartett frå 1827 opnar ukonvensjonelt med ein roleg fuge som har framføringsmerknaden «molto espressivo». I fraseringa av det songleg-klagande temaet synte Tetzlaff Quartett seg frå si beste side – det var éin av augneblinkane der eg kjende at dette ikkje kunne gjerast på ein betre måte. Også den andre delen, ein livfull «Allegro», var god, med sofistikert bruk av rubato (små tempoforskyvingar i fraseringa), som fekk det til å vrikka herleg. Men heller ikkje i Beethovens kvartett sat alt godt nok teknisk. Generelt var det i dei dynamisk svakaste partia (der strykarane spelar flageolettar) overraskande mykje skurring og merkbare intonasjonsproblem.

Sjur Haga Bringeland

Sjur Haga Bringeland er musikar, musikkvitar og fast musikkmeldar i Dag og Tid.