Velklingande amerikabilete
Trond Kallevåg byr på ei truverdig stilblanding.
Trond Kallevåg i spissen for bandet.
Pressefoto
Americana
Trond Kallevåg:
Amerikabåten
Trond Kallevåg, gitar/pedal steel; Daniela Reynes, trekkspel/gitar; Selma French, feler/gitar; Håkon Aase, fiolin, gitar/trøorgel; Jo Berger Myhre, bass; Ola Øverby, trommer og sag. Hubro
På dei to første platene gitarist Trond Kallevåg gav ut, Bedehus & Hawaii og Fengselsfugl, hadde han heilt spesifikke tema som utgangspunkt. Slik er det også denne gongen. Amerikabåten tener som bilete på musikalske impulsar som har reist fram og tilbake over Atlanterhavet, samstundes som han representerer sterke forteljingar om menneske som opplevde dramatiske omskifte i livet sitt. Både draumar, sakn og brutal realisme er ein del av alle migrasjonshistorier. Slike stemningar kan òg merkast i musikken: frå naiv optimisme til sår melankoli.
Men sjølv om Kallevåg har tydelege tema som utgangspunkt for kvart plateprosjekt, har han heile tida eit attkjenneleg særpreg. Og det klingande resultatet er ikkje veldig ulikt frå plate til plate. Dette viser at spesifikke tematiseringar (innan instrumentalmusikk) først og fremst er noko som tener som inspirasjon og gjev retning for komponisten.
Dette er musikk som er vanskeleg å sjangerfesta: Fleire av musikarane har bakgrunn frå jazz, folkemusikalske element er til stades gjennom bruk av trekkspel, fele og sag. Pedal steel-gitaren gjev assosiasjonar til country & western, og elles er det mange element som ein kjenner frå akustiskbasert pop og rock, ofte under merkelappen «americana».
Amerikabåten er òg fri for provoserande eller støyande element. Musikken kling mildt og melodiøst og er truleg lett å lika for dei fleste. Dei ni spora er stramt komponerte, improvisasjonane er disiplinerte, og sjølv om plata er spekka med små melodiar og akkordvendingar ein kan ha høyrt før, framstår dette som originalt heile tida. Dei fleste elementa er velkjende, men heilskapen er særprega. Det er berre å gle seg til Kallevågs neste temareise.
Sigbjørn Apeland
Sigbjørn Apeland er musikar, musikkvitar og fast musikkmeldar i Dag og Tid.
Er du abonnent? Logg på her for å lese vidare.
Digital tilgang til DAG OG TID – heilt utan binding
Prøv ein månad for kr 49.
Deretter kr 199 per månad. Stopp når du vil.
Americana
Trond Kallevåg:
Amerikabåten
Trond Kallevåg, gitar/pedal steel; Daniela Reynes, trekkspel/gitar; Selma French, feler/gitar; Håkon Aase, fiolin, gitar/trøorgel; Jo Berger Myhre, bass; Ola Øverby, trommer og sag. Hubro
På dei to første platene gitarist Trond Kallevåg gav ut, Bedehus & Hawaii og Fengselsfugl, hadde han heilt spesifikke tema som utgangspunkt. Slik er det også denne gongen. Amerikabåten tener som bilete på musikalske impulsar som har reist fram og tilbake over Atlanterhavet, samstundes som han representerer sterke forteljingar om menneske som opplevde dramatiske omskifte i livet sitt. Både draumar, sakn og brutal realisme er ein del av alle migrasjonshistorier. Slike stemningar kan òg merkast i musikken: frå naiv optimisme til sår melankoli.
Men sjølv om Kallevåg har tydelege tema som utgangspunkt for kvart plateprosjekt, har han heile tida eit attkjenneleg særpreg. Og det klingande resultatet er ikkje veldig ulikt frå plate til plate. Dette viser at spesifikke tematiseringar (innan instrumentalmusikk) først og fremst er noko som tener som inspirasjon og gjev retning for komponisten.
Dette er musikk som er vanskeleg å sjangerfesta: Fleire av musikarane har bakgrunn frå jazz, folkemusikalske element er til stades gjennom bruk av trekkspel, fele og sag. Pedal steel-gitaren gjev assosiasjonar til country & western, og elles er det mange element som ein kjenner frå akustiskbasert pop og rock, ofte under merkelappen «americana».
Amerikabåten er òg fri for provoserande eller støyande element. Musikken kling mildt og melodiøst og er truleg lett å lika for dei fleste. Dei ni spora er stramt komponerte, improvisasjonane er disiplinerte, og sjølv om plata er spekka med små melodiar og akkordvendingar ein kan ha høyrt før, framstår dette som originalt heile tida. Dei fleste elementa er velkjende, men heilskapen er særprega. Det er berre å gle seg til Kallevågs neste temareise.
Sigbjørn Apeland
Sigbjørn Apeland er musikar, musikkvitar og fast musikkmeldar i Dag og Tid.
Fleire artiklar
Israelske soldatar på veg inn i nabolaget Shijaiyah i Gaza by for å fordrive fleire hundre palestinarar til ein ukjend stad nord på Gazastipa.
Foto: Moti Milrod / Haaretz / AP / NTB
Ramsalt kritikk av Israels krig i Gaza
Molok er ein page-turner med hendingar som skakar lesaren.
Gassleidningar i Moldova. Landet risikerer ei energikrise til neste år.
Foto: Aurel Obreja / AP / NTB
Moldova i skvis
Frå 1. januar kjem det ikkje meir gass til Europa gjennom Ukraina. Det kan bli alvorleg for energitryggleiken i Moldova.
Stoltenberg I-regjeringa på Slottsplassen. Dåverande statsminister Jens Stoltenberg og utanriksminister Thorbjørn Jagland står fremst.
Foto: Jarl Fr. Erichsen / NTB
Venstrepopulisme på norsk – en refleksjon
«Ved markedsrettingen og privatisering ga venstresiden delvis fra seg det som hadde vært dens kjennemerke, nemlig å mobilisere staten til fordel for folk flest.»
I november 2017 besøkte president Donald Trump kollegaen Xi Jinping i Beijing. Same året tok handelskrigen mellom USA og Kina til.
Foto: Damir Sagolj / Reuters / NTB
Det som kjem etter globaliseringa
35 år etter at Berlinmuren fall og liberalismen såg ut til å ha vunne, reiser tollmurane seg i verda.
Gatekunsten på denne muren i Kyiv er basert på kunsten til Marija Prymatsjenko, som ukrainarane no omfamnar.
Foto via Wikimedia Commons
Naiv kunst og nøktern røyndom
Dei naivistiske dyrefigurane til Marija Prymatsjenko har blitt viktige for gjennomsnittsukrainaren, som kjempar vidare i trua på mirakel.