NA°R ENGA BLØMER SUMARMA°L

Na°r enga blømer sumarma°l

og kornblom lyser, bla° og bjart,

da° ringlar sma°e klokkor vart

og gøymer dogg i bekarska°l.

Da° blenkjer marika°peblad

og presteblom i bakkebrot.

Sma°fuglar læt med pip og la°t

og skog og bysje alle stad.

Da° vaknar barneminne sma°

som attanfor i sa°rmod stend

og vinden kviskra, gamalt kjend,

og humle brumlar til og fra°.

So likesælt er dette liv ...

Ein turrkvist brotnar, dropen renn.

Snart du og ditt er gløymde, venn,

og fivreld over grava sviv.

(Frå Seljefløyta, 1938)

EG FANN ATT ­STEINBENKEN

Eg fann att steinbenken i

eikeskogen

som einkvan gamal vismann

der hev sett.

Tidt sit eg under denne logne kruggen

og ser pa° hagane der songfugl smett.

Eg fann att alt – den same gamle

huggen

med fjordaglitret gjenom lauvgra°

glett.

Eg fann att alt, men ikkje mine draumar

som livet tok i sine ville straumar.

Kveldskuggen syner timebylgja hastar

imot eit ukjent ma°l i tidsens hav.

Dei fagre perlor ho pa° stranda kastar

er berre solglim gjenom skum og

rav.

Eg prøvde fa°fengt fanga dei. No

rastar

eg attmed brunnen vismenn

drakk utav.

Og livet er ein draum – ei dør som

blenkjer

mot venleikshimlar som di

jordskuld krenkjer

(Frå Seljefløyta, 1938 – Hauge omarbeidde passasjar
av dette diktet inn i
«Gartnaren drøymer»)

SNIGELEN

Snigelen skrid yver vegen

med augo pa° stett.

Han gjev svarten

i farten

berre leidi er rett.

(Frå Seljefløyta, 1963)