Drama / Ungdom

Regi: Eirik Svensson

Harajuku

Med: Ines Høysæter Asserson, Nicolai Cleve Broch, Ingrid Olava

Det er vesle julaftan, og 15-årige Vilde (Asserson) tek toget inn til sentrum for å henga med scenegjengen sin på Oslo S. Då barnevernet får tak i henne eit par timar seinare, fortel dei at mora har teke livet av seg. Ho vert nøydd å kontakta faren (Broch), som ho knapt har hatt kontakt med sidan ho vart fødd.

I frykt for å hamna i fosterheim flyktar Vilde og prøver å koma seg til målet for alle sine fantasiar, bydelen Harajuku i Tokyo.

Ungdomsfilmmakarane

Det har gått fire år sidan regissør Eirik Svensson kom med debutspelefilmen Natt til 17., ein film som tok for seg tenåringsungdom i Oslo sentrum.

Denne gongen har han skifta høgtid frå 17. mai til den særs sårbare juletida. Igjen er det 15-åringar som driv handlinga fram, og igjen har han funne nokre perler av unge skodespelarar.

Eg har ofte problem med å svelgje ungdomsfilmar, sidan eg som oftast endar med å ikkje tru på verken det som skjer, korleis dei oppfører seg, eller at dei kan vera så uendeleg tverre og gjera så mykje som ikkje gagnar dei sjølve eller menneska rundt dei. At Harajuku fungerer så bra trass i at han har alle desse elementa, kjem i stor grad av ein verkeleg godt dialog

Sebastian Torngren Wartin har forfatta dette manuset til liks med manuset til Natt til 17. Svensson har også henta inn same fotograf, Karl Erik Brøndbo. Kanskje det er noko av grunnen til det solide resultatet.

Nyansane

Alle som har snakka med ein fjortis, veit at ubehagelege pausar er del av samtalen. Dialogen her vert framført på usedvanleg truverdig vis, av stødige skodespelarar og utan å verka tilknappa og stiv.

Det er driv i filmen frå starten av, og med unntak av ein del logiske brestar (korleis klarar vektarar, politi og barnevern ikkje å finna Vilde på stasjonen, medan den fråverande faren hennar tilsynelatande går rett til riktig perrong der ho er?) dukkar stadig nye element opp som held oppe spenninga. Ingrid Olava i rolla som kona til faren er kanskje hakket for usympatisk, så teit og kjip er vel ingen? For å vera litt slem med ungdomsfilmsjangeren igjen er det vel mangelen på nyansering som ofte gjer at eg mistar interessa.

Heldigvis tilfører dyktige Ines Høysæter Asserson så mykje finesse til rolla som Vilde at eg sit igjen med meir forståing for den fortvilte situasjonen ho er i, enn irritasjon. Summen av alle dei gode elementa i Harajuku trumfar irritasjonsmomenta, og den summen ligg godt på plussida.

Brit Aksnes

Brit Aksnes er frilans kulturarbeidar og fast filmmeldar i Dag og Tid.