Påkosta postapokalypse
Oppfylgjaren Peninsula er ein påtrengande aktuell og konvensjonell zombiefilm.
Gang Dong-won og Lee Jung-hyun i dei leiande rollene fungerer som vakre folk som kan slå frå seg.
Foto: Next Entertainment World
ACTION / SKREKKFILM
Regi: Yeon Sang-ho
Peninsula
Med: Gang Dong-won, Lee Jung-hyun
Kinofilm
Fire år etter katastrofen i suksessen Train to Busan ligg Sør-Korea audt. I dagsljos jaktar snøggfota zombiar på dei få usmitta som held stand på halvøya. Jung Suk (Gang) og eit par andre som nyttelaust ventar på flyktningstatus i Hongkong, tar eit risikabelt oppdrag. Dei skal snike seg tilbake til Inchon om natta etter millionar av dollar som er forlatne i ein lastebil, utan å bli bitne av hordane.
Bil for tog
Postapokalyptiske filmar kjennest i overkant relevante om dagen. Den første reaksjonen på pandemi er rasisme. Så skor lugubre profitørar seg på flyktningar. Premissen sit, men detaljar blir forklart vel mykje. Ein koseleg familie med Min Jung (Lee), to døtrer og ein koseleg bestefar representerer samhaldet og gode verdiar. Krigerske militsar kan vere ein verre trussel enn zombiar, og den frykta Tredjetroppen er ein bøling menn med klare islett av Mad Max, spesielt når dei kjem seg bak rattet.
Alle actionelementa er på plass, med kulehagl, nevekampar og biljakter. Bilane har heilt erstatta det kollektive toget der smitten spreidde seg i førre film. Omgjevnader og koreografi ber preg av profesjonelt handverk og god finansiering. At zombiane i dette universet er sjukeleg opptekne av ljos, gjer at det meste skjer om natta. I mørket har bluss og rakettar god effekt. Eg er svak for fargerike neonljos, til dømes i blinkande radiostyrte bilar som åte.
Strykande sal
Populære Gang Dong-won og Lee Jung-hyun i dei leiande rollene fungerer som vakre folk som kan slå frå seg. Ein heil del andre har ordre om å skjere store grimasar så ofte som det lèt seg gjere. Heldigvis forsvinn dei slette skodespelarane frå USA fort.
Strykarane trår til frå starten, og det er ikkje fritt for sakte film eller sterke kjensler. Filmen er ikkje utan logiske brestar, og zombiane er høflege nok til å vente om ein vil trekke ut ei tårevåt scene.
Som sist blir det ein del melodrama frå regissør Yeon Sang-ho. Med mykje pengar og planar om å selje stort på verdsbasis slår ein helst på stortromma. Nett no er det sikkert rett medisin for bransjen. Saknar du actionfilm på stort lerret, må du for alt i verda sjå vekk frå innvendingane over og sjå Peninsula på kino.
Håkon Tveit
Håkon Tveit er lektor i latinamerikansk kultur og historie ved Universitetet i Bergen og fast filmmeldar i Dag og Tid.
Er du abonnent? Logg på her for å lese vidare.
Digital tilgang til DAG OG TID – heilt utan binding
Prøv ein månad for kr 49.
Deretter kr 199 per månad. Stopp når du vil.
ACTION / SKREKKFILM
Regi: Yeon Sang-ho
Peninsula
Med: Gang Dong-won, Lee Jung-hyun
Kinofilm
Fire år etter katastrofen i suksessen Train to Busan ligg Sør-Korea audt. I dagsljos jaktar snøggfota zombiar på dei få usmitta som held stand på halvøya. Jung Suk (Gang) og eit par andre som nyttelaust ventar på flyktningstatus i Hongkong, tar eit risikabelt oppdrag. Dei skal snike seg tilbake til Inchon om natta etter millionar av dollar som er forlatne i ein lastebil, utan å bli bitne av hordane.
Bil for tog
Postapokalyptiske filmar kjennest i overkant relevante om dagen. Den første reaksjonen på pandemi er rasisme. Så skor lugubre profitørar seg på flyktningar. Premissen sit, men detaljar blir forklart vel mykje. Ein koseleg familie med Min Jung (Lee), to døtrer og ein koseleg bestefar representerer samhaldet og gode verdiar. Krigerske militsar kan vere ein verre trussel enn zombiar, og den frykta Tredjetroppen er ein bøling menn med klare islett av Mad Max, spesielt når dei kjem seg bak rattet.
Alle actionelementa er på plass, med kulehagl, nevekampar og biljakter. Bilane har heilt erstatta det kollektive toget der smitten spreidde seg i førre film. Omgjevnader og koreografi ber preg av profesjonelt handverk og god finansiering. At zombiane i dette universet er sjukeleg opptekne av ljos, gjer at det meste skjer om natta. I mørket har bluss og rakettar god effekt. Eg er svak for fargerike neonljos, til dømes i blinkande radiostyrte bilar som åte.
Strykande sal
Populære Gang Dong-won og Lee Jung-hyun i dei leiande rollene fungerer som vakre folk som kan slå frå seg. Ein heil del andre har ordre om å skjere store grimasar så ofte som det lèt seg gjere. Heldigvis forsvinn dei slette skodespelarane frå USA fort.
Strykarane trår til frå starten, og det er ikkje fritt for sakte film eller sterke kjensler. Filmen er ikkje utan logiske brestar, og zombiane er høflege nok til å vente om ein vil trekke ut ei tårevåt scene.
Som sist blir det ein del melodrama frå regissør Yeon Sang-ho. Med mykje pengar og planar om å selje stort på verdsbasis slår ein helst på stortromma. Nett no er det sikkert rett medisin for bransjen. Saknar du actionfilm på stort lerret, må du for alt i verda sjå vekk frå innvendingane over og sjå Peninsula på kino.
Håkon Tveit
Håkon Tveit er lektor i latinamerikansk kultur og historie ved Universitetet i Bergen og fast filmmeldar i Dag og Tid.
Fleire artiklar
Israelske soldatar på veg inn i nabolaget Shijaiyah i Gaza by for å fordrive fleire hundre palestinarar til ein ukjend stad nord på Gazastipa.
Foto: Moti Milrod / Haaretz / AP / NTB
Ramsalt kritikk av Israels krig i Gaza
Molok er ein page-turner med hendingar som skakar lesaren.
Gassleidningar i Moldova. Landet risikerer ei energikrise til neste år.
Foto: Aurel Obreja / AP / NTB
Moldova i skvis
Frå 1. januar kjem det ikkje meir gass til Europa gjennom Ukraina. Det kan bli alvorleg for energitryggleiken i Moldova.
Stoltenberg I-regjeringa på Slottsplassen. Dåverande statsminister Jens Stoltenberg og utanriksminister Thorbjørn Jagland står fremst.
Foto: Jarl Fr. Erichsen / NTB
Venstrepopulisme på norsk – en refleksjon
«Ved markedsrettingen og privatisering ga venstresiden delvis fra seg det som hadde vært dens kjennemerke, nemlig å mobilisere staten til fordel for folk flest.»
I november 2017 besøkte president Donald Trump kollegaen Xi Jinping i Beijing. Same året tok handelskrigen mellom USA og Kina til.
Foto: Damir Sagolj / Reuters / NTB
Det som kjem etter globaliseringa
35 år etter at Berlinmuren fall og liberalismen såg ut til å ha vunne, reiser tollmurane seg i verda.
Gatekunsten på denne muren i Kyiv er basert på kunsten til Marija Prymatsjenko, som ukrainarane no omfamnar.
Foto via Wikimedia Commons
Naiv kunst og nøktern røyndom
Dei naivistiske dyrefigurane til Marija Prymatsjenko har blitt viktige for gjennomsnittsukrainaren, som kjempar vidare i trua på mirakel.