Plettfri polsk kjærleikshistorie
Oscar-vinnar Pawel Pawlikowski slår eit stilfullt slag for kjærleiken og musikken.
Søt musikk oppstår mellom han som samlar på musikk, og ho som syng.
Foto: Norsk Filmdistribusjon
Drama
Regi: Pawel Pawlikowski
Cold War (Orig.tittel: Zimna wojna)
Med: Joanna Kulig, Tomasz Kot
Wiktor (Kot) samlar songar frå folk på den polske bygda etter krigen. Under ein prøvesong får han interesse for Zula (Kulig). Det slår gode gneistar. Folkemusikkprosjektet bringar dei til hovudstaden, der songane blir omskrivne for kor og selde inn som nasjonens sjel. Brått bør repertoaret ha med songar om jordreform og den ufeilbarlege leiinga for proletariatet. Snart freistar turnear til Berlin og Paris, men farar finst alle stadar.
Song for Zula
Pawlikowski vann Oscar med same visuelle oppskrift med Ida. Polsk historie i svartkvitt og smalt normalformat frå epoken som blir skildra, er igjen herleg å sjå. Den fantastiske fotografen Lukasz Zal nyttar høgda visuelt med tre, bygningar og silhuettar. Ofte lèt han større rom stå tomme i ramma, slik ein òg lèt stilla inn på lydsporet mellom all den flotte musikken.
Det rike lydsporet er elegant arrangert av Marcin Masecki. Eg nyt å høyre dei mest spartanske kjærleiksvisene med sekkepipe, fele og trekkspel. At kjærleik tynger, ser ein i augo til songarane. Dei massive korvariantane er mektige. Jazzen i Paris er òg fin. Folkesongen «Dwa Serduszka» kjem i ulike stilar, som når Zula syng ein mørk jazzvariant à la Monica Zetterlund. Marknadstilpassinga er like trist som dei strenge stalinistiske rammene i heimlandet. Paris forventar ekstra koloritt til den «slaviske sjarmen» dei finn eksotisk.
Personleg perfeksjon
Både Tomasz Kot og Joanna Kulig «eig» hovudrollene. Kulig er ei slags Polens Léa Seydoux, Kot ein sentraleuropeisk Michael Fassbender. Dei spelar supert og kler lerretet. Kjærleikshistoria er klassisk, men ho er godt forankra i røynda med refleksjonsnivå rundt musikktradisjonar og nasjonsforståing.
Cold War er personleg for regissøren, som har skrive manus laust basert på historia til foreldra. Filmen kunne vore eit epos på to og ein halv time. Pawlikowski held det stramt og godt. Eg set pris på at han ikkje har late seg rive med. Han er stilsikker og forteljeteknisk økonomisk. Det gjer filmen flott. Eg blir ikkje overraska om Pawlikowski blir nominert til Oscar igjen.
Håkon Tveit
Håkon Tveit er lektor i latinamerikansk kultur og historie ved Universitetet i Bergen og fast filmmeldar i Dag og Tid.
Er du abonnent? Logg på her for å lese vidare.
Digital tilgang til DAG OG TID – heilt utan binding
Prøv ein månad for kr 49.
Deretter kr 199 per månad. Stopp når du vil.
Drama
Regi: Pawel Pawlikowski
Cold War (Orig.tittel: Zimna wojna)
Med: Joanna Kulig, Tomasz Kot
Wiktor (Kot) samlar songar frå folk på den polske bygda etter krigen. Under ein prøvesong får han interesse for Zula (Kulig). Det slår gode gneistar. Folkemusikkprosjektet bringar dei til hovudstaden, der songane blir omskrivne for kor og selde inn som nasjonens sjel. Brått bør repertoaret ha med songar om jordreform og den ufeilbarlege leiinga for proletariatet. Snart freistar turnear til Berlin og Paris, men farar finst alle stadar.
Song for Zula
Pawlikowski vann Oscar med same visuelle oppskrift med Ida. Polsk historie i svartkvitt og smalt normalformat frå epoken som blir skildra, er igjen herleg å sjå. Den fantastiske fotografen Lukasz Zal nyttar høgda visuelt med tre, bygningar og silhuettar. Ofte lèt han større rom stå tomme i ramma, slik ein òg lèt stilla inn på lydsporet mellom all den flotte musikken.
Det rike lydsporet er elegant arrangert av Marcin Masecki. Eg nyt å høyre dei mest spartanske kjærleiksvisene med sekkepipe, fele og trekkspel. At kjærleik tynger, ser ein i augo til songarane. Dei massive korvariantane er mektige. Jazzen i Paris er òg fin. Folkesongen «Dwa Serduszka» kjem i ulike stilar, som når Zula syng ein mørk jazzvariant à la Monica Zetterlund. Marknadstilpassinga er like trist som dei strenge stalinistiske rammene i heimlandet. Paris forventar ekstra koloritt til den «slaviske sjarmen» dei finn eksotisk.
Personleg perfeksjon
Både Tomasz Kot og Joanna Kulig «eig» hovudrollene. Kulig er ei slags Polens Léa Seydoux, Kot ein sentraleuropeisk Michael Fassbender. Dei spelar supert og kler lerretet. Kjærleikshistoria er klassisk, men ho er godt forankra i røynda med refleksjonsnivå rundt musikktradisjonar og nasjonsforståing.
Cold War er personleg for regissøren, som har skrive manus laust basert på historia til foreldra. Filmen kunne vore eit epos på to og ein halv time. Pawlikowski held det stramt og godt. Eg set pris på at han ikkje har late seg rive med. Han er stilsikker og forteljeteknisk økonomisk. Det gjer filmen flott. Eg blir ikkje overraska om Pawlikowski blir nominert til Oscar igjen.
Håkon Tveit
Håkon Tveit er lektor i latinamerikansk kultur og historie ved Universitetet i Bergen og fast filmmeldar i Dag og Tid.
Fleire artiklar
Jørgen Boassen har vorte kjend langt utanfor Grønlands grenser etter at han viste Donald Trump jr. omkring i Nuuk.
Foto: Christiane Jordheim Larsen
Alle auge på Grønland
NUUK, GRØNLAND: 2025 starta med vaksenopplæring om Grønlands geopolitiske betyding. Saman med store delar av den vestlege pressa har eg følgt spora etter Donald Trump jr. i hovudstaden Nuuk.
Afghanarane som spelar i filmen til Raha Amirfazli og Alireza Ghasemi, har flykta frå Iran.
Foto frå filmen
Filmglede
Det er alltid kjekt å opne det nye året med mykje film.
Torje Hommedal Knausgård tek mastergrad i fransk ved Universitetet i Oslo. Lea Marie Krona gjer det same i tysk. Dei har få å sitje i kollokviegruppe med.
Foto: Sigurd Arnekleiv Bækkelund
Framandspråka forsvinn
Tilgangen på framandspråk er større enn nokon gong. Likevel er det stadig færre som vil studere dei.
Teikning: May Linn Clement
Forgard i nord
Kan USA kome til å ta over Grønland med makt?
Familien Nerdrum ved garden i Stavern.
Foto: Agnete Brun / NRK
Ikkje alt er politikk
Politiseringa av Nerdrum-familien er påfallande i lys av kor upolitisk Nerdrum eigentleg er.