THRILLER

Regi: Francis Lawrence

Red Sparrow

Med: Jennifer Lawrence, Matthias Shoenaerts

Dominika (Lawrence) er ballerina på Bolsjojteateret, men etter ei ulukke manipulerer onkelen (Shoenaerts) frå etterretningstenesta ho inn i eit spionprogram. Snart skal den seksuelle appellen hennar til pers for å finne ein moldvarp. Som distributøren skriv: «Sexy russisk spion forelsker seg i CIA-agent». Hjelpe meg.

Propaganda

Ho får fort blod på brysta. Dei mange sexrelaterte scenene har to funksjonar: vestlege fantasiar om russiske kvinner skal tilfredsstillast medan vi slår fast at russiske menn driv overgrep for staten. Alle fordommar skal med, frå sovjetblokker til paternalistisk perversitet. Poenga blir sagt høgt i hopetal. Eg gapar når Charlotte Rampling står framom raude faner og med teit aksent seier til grå spionstudentar at staten eig dei, at den kalde krigen ikkje er slutt, at Vesten er svak, og at berre Russland tør ta tak. Joseph McCarthy og Ronald Reagan nikkar nøgde i grava.

Pengar pratar

Praten går på leikerussisk der alle snakkar engelsk med aksent. Når ungarske insentivordningar tar historia til Budapest, blir det verre å skilje språka i nyansane av tullete engelsk. Ville vendingar veller fram i keisame to timar og tjue minutt. Eg finn to estetiske kvalitetar: dei får Shoenaerts til å likne på Putin og stel frå Leni Riefenstahl. Filmen er grov misbruk av talenta til europeiske stjerner som Rampling, Shoenaerts og Jeremy Irons. Dei har skamlaust selt seg til høgstbydande i Hollywood. Fienden Russland er populær. Denne filmen skal du få billig av meg. Vil du ha underhaldning om ei polarisert verd, ser du The Shape of Water, vil du ha medrivande analyse av Russland, vel du Savnet.

Håkon Tveit

Håkon Tveit er lektor i latinamerikansk kultur og historie ved Universitetet i Bergen og fast filmmeldar i Dag og Tid.