DRAMA

Regi: Alen Drljevic

Menn skal ikke gråte (Orig.tittel: Muškarci ne placu)

Med: Boris Isakovic, Leon Lucev, Emir Hadžihafizbegovic

Slovenske Ivan jobbar for eit fredssenter og har samla ti karar med seinskadar frå krigane som splitta Jugoslavia, på eit serbisk hotell for forsoning. Veteranane er ein variert gjeng. Det glir ikkje godt når ein kristen kroat delar rom med ein muslimsk bosniar, sjølv om båe skular på serbarane.

Stor røynsle

Alle har djupe sår, anten av skrekk, skuldkjensle eller båe delar. Det blir mykje nervar, røyk, sprit og utbrot. Filmen slår hardt og vekslar mellom konfrontasjon og omsorg. Formatet er medrivande, og figurane utfyller kvarandre. Rollelista er rå. Her ruvar ringrevar med serbiske Isakovic, kroatiske Lucev og bosniske Hadžihafizbegovic i spissen. Eigne erfaringar hjå skodespelarar som sistnemnde gjev dramaet sterk intensitet. Debutantregissøren Alen Drljevic har òg eiga erfaring frå både krigen og forsoningsforsøk. Som filmskapar gjekk han i god lære hjå Jasmila Žbanic på mellom anna gullbjørnvinnar Grbavica.

Sterkt samarbeid

Menn skal ikke gråte er eit samarbeid mellom Bosnia-Hercegovina, Slovenia, Serbia og Kroatia. Ein skulle tru det heile sklei ut med skarpe skuldingar eller laust svada, men bosniske Drljevic held stram regi. Han balanserer dei naudsynte nyansane i skildringa av det balkanske blodbadet briljant. Filmen gjev innsikt i trauma med engasjement og stil. Skodespelet er verdt billetten aleine.

Håkon Tveit

Håkon Tveit er lektor i latinamerikansk kultur og historie ved Universitetet i Bergen og fast filmmeldar i Dag og Tid.