ACTION/EVENTYR

Regi: Ron Howard

Solo: A Star Wars Story

Med: Alden Ehrenreich, Emilia Clarke, Woody Harrelson

Lik Rogue One: A Star Wars Story frå 2016 står Solo: A Star Wars Story åleine, utanfor serien. Filmen handlar om korleis favorittrøvaren Han Solo (Ehrenreich) fekk ein hang til heltedåd. Han kjem frå fattige kår som småskurk i lag med Qi’ra (Clarke). Eit fluktforsøk skil dei to turtelduene, og Han Solo hamnar i hæren, der han møter den røynde ransmannen Beckett (Harrelson) og partnaren Val.

Hovudpersonen vil rømme, rane nok til å få seg eit fly og bruke pilotevnene til å reise tilbake og fri til den utkåra. Det kan halde hardt.

Tydelege trekk

Produksjonsdesignen er mektig mørk og har mange flotte detaljar, frå datagrafikk til kostyme, men førre film hadde meir storslage fotografi og stilige slagscener.

Actionsekvensane dominerer og blir stort sett berre brotne av romantikk med søt musikk. Humoren haltar. Forteljinga er tidvis så tydeleg at ein kjenner at filmen er best for born. Dårlege dialogar i innleiinga skal forklare effektivt før ferda tar til. Det er greitt at eg ikkje er tiåringen som elska Willow av Ron Howard lenger, men her manglar magi.

Røvar og røvar

Imperiet er perifert til Star Wars å vere. Politi finst ikkje. Her er det røvar mot røvar. Uansett kor fredlaus Han Solo vil vere, har han ein helteaura fremja av kameravinklar. Han er elles laus i replikken og har hjartet på rette staden. Når erkeskurken omtalar han som arrogant og ambisiøs, er eg likevel samd.

Den naive tryggleiken på eigne evner er ein parodi på stereotype folk frå USA. Alden Ehrenreich irriterer med tolkinga si av den legendariske rakkaren. Eldre Woody Harrelson og Thandie Newton er betre.

Kinokolonisering

Den verkelege verda finst i form av ressurskamp, migrasjonskontroll, militære vervekampanjar og meiningslaus krig. Nådeløyse og nihilisme står mot rettvist opprør og altruistisk hjelp.

Solo: A Star Wars Story er grei action, men eg er skeptisk til sjølve filmens eksistens. Inflasjonen i Star Wars-filmar gjer at kvar film mister verdi som ei stor hending.

Med millionar av superheltfilmar som slår mot oss, er eg uroleg for om Disneys utviding av stjernekrigen skal utslette alt anna liv på filmplaneten og rane til seg dei siste kinosalane frå originale filmhistorier. Det er ikkje verdt det.

Håkon Tveit

Håkon Tveit er lektor i latinamerikansk kultur og historie ved Universitetet i Bergen og fast filmmeldar i Dag og Tid.