Det Norske Ibsenkompaniet / Coronet Theatre i London (i Ibsen Museum & Teater)

Henrik Ibsen:

Når vi døde våkner

Regi: Kjetil Bang-Hansen
Scenografi/kostyme: Mayou Trikerioti
Lys: Amy Mae
Lyddesign/komponist: Peter Gregson

Det Norske Ibsenkompaniet er eit føretak, initiert av Kåre Conradi, som tek sikte på samarbeidsproduksjonar av Ibsens skodespel, med norske og engelske krefter, for publikum i både Noreg og utlandet. Den no aktuelle oppsetjinga av Når vi døde våkner har vekt stor åtgaum i London og er no på noregsturné.

Denne veka fekk vi sjå framsyninga på Ibsen Museum & Teater. Det var eit vakkert og reinlinja møte med denne Ibsens sluttstrek, som er så urtypisk Ibsen og samstundes slett ikkje det; det har ein pil retta mot symbolismen, av garde frå den stadbundne realismen. Men kjærleikssviket og livsløgna står framleis som beresøyler i diktarærendet.

Historia om kunstnaren som har ofra alt – kjærleik, vennskap, familieliv – på karrierens alter, er trudd til å vere det næraste Ibsen kom til ein sjølvbiografi. Og bilethoggaren Rubek har mellom anna gjort livet surt for båe kvinnene i livet sitt, den unge kjærleiken han sveik – og seinare den livsglade unge hustrua.

I Kjetil Bang-Hansens regi har skodespelarane funne eit spennande balansepunkt mellom resignasjon og opprør. Øystein Røger som Rubek byrjar som ein lettare kynisk eldre levemann og går stillsamt i oppløysing i konfrontasjon med fortida si. Ragnhild Gudbrandsen som Irene, kvinna han sveik, kjem som ein tikkande bombe av ei hemngudinne, eit grensepsykotisk menneskevrak, men enno skarp og klårtsjåande. Og som fru Maja, som kjenner seg forsmådd, men enno er svolten på livet, har Kikki Stormo spontan varme, også i samspel med den virile bjørnejegeren (Eric Todd). (Scenane med han blir spelt på engelsk, og engelske tekstar blir synte på bakveggen gjennom heile stykket.)

Scenebiletet er dominert av ein søppel- og slagghaug, kan hende litt vanskeleg å relatere til i byrjinga. Men når vi blir mint på at det handlar om menneske på ruinane av livet sitt, gjev det etter kvart ei meining. Og dei poetiske og mangetydige replikkane til meisteren kjem betre til sin rett enn vi har høyrt det på lenge.

Bent Kvalvik

Bent Kvalvik er filmarkivar og fast teatermeldar i Dag og Tid.