Nationaltheatret

Tyra Tønnesen og Åsmund Flaten:

Ulven

Regi: Tyra Tønnesen
Tekst: Tyra Tønnesen
og Ragnar Olsen
Musikk: Åsmund Flaten
Scenografi og kostyme: Dagny Drage Kleiva

Viljen til å skape nye norske barneteaterklassikarar har vel vore der i fleire tiår alt, men det har vore tøft å leite seg plass mellom Hakkebakkeskog, julestjerne og den vesle byen Kardemomme. Likevel, ting skjer! Eventyret om ulven og geitekillingane har i ulike variantar fascinert små og store i fleire hundreår, og no byr Nationaltheatret på ein frodig, godt elta og langtidssteikt versjon av eit tema på vandring. Mest i gjeld er dei til den rumenske filmmusikalen Rock’n Roll Woolf som Tyra Tønnesen og Åsmund Flaten i førre omgang gjorde ein sceneversjon av som Rockeulven. No har stykket fått heilt ny musikk og ein del justeringar både i handling og visuelt uttrykk. Resultatet er, kort sagt, sjarmerande, iøyrefallande og festleg.

Det magiske i at menneske spelar dyr, og at vi godtek det, sjølv om dei berre sånn løyseleg liknar, er eit trylletriks eigentleg berre teateret kan gje oss. Og her får vi det så det monar, i eit fargerikt skiftande sceneunivers der både superdyktige barneaktørar og Nationaltheatrets faste folk (som vi til dels berre har sett i seriøse roller) syng, dansar og gjøglar i eit tempo og med eit leikent overskot som vippar oss av pinnen. (Ja, orsak, hønemor.) På to kveldar i teateret rakk vi å sjå både Hanne Skille Reitan og Mariann Hole som kjærleg (og samstundes kjærleikslengtande) geitemor, båe med sterk appell, og Herbert Nordrum og Øystein Røger, som gjekk kvarandre ein høg gang som ulven, med spenstige humorpoeng til både born og vaksne, spennande utan å bli nifse. I ei tid da vi eigentleg reknar musikalartistar som ein slags spesialskodespelarar, er det verdt å merke seg at Nationaltheatret har allrounderar som desse.

Teksten og songane held heile tida høg kvalitet. At replikkanne er på vers og rim, er i utgangspunktet koseleg og litt gamaldags eventyraktig. Men samstundes er det kan hende det einaste svake punktet i framsyninga, for det er tydeleg at det ei dialogform som er heller framand for skodespelarar i dag. Fleire innvendingar er det ikkje råd å finne her. Det er berre å kjøpe billett, men ikkje vent dykk eit nytt innlegg i rovdyrdebatten.

Bent Kvalvik

Bent Kvalvik er filmarkivar og fast teatermeldar i Dag og Tid.