Riksteatret

Emily Brontë:

Stormfulle høyder

Regi og dramatisering: Rebekka Nilsson og Florian Hellwig
Scenografi/kostyme: Katja Ebbel
Komponist: Matthias Sigurdsson

Romanen Stormfulle høyder har i 175 år fengsla lesarar verda over med sitt underlege kjærleiksspetakkel og skildringar av egoistiske, usympatiske og til dels demoniske personar. Det er menneske vi vert fascinerte av, anten vi vil eller ikkje. Riksteatret reiser no med ein sceneversjon av første delen av romanen, som kan lesast som ei sjølvstendig historie.

Det er sjølvsagt umogleg, nærast, å gjenskape eit miljø av viltert, vêrhardt haug- og heilandskap på ei scene. I romanen er dette uregjerlege høglandet ein sjølvforklårande bakgrunn for sinn og åtferd. Riksteatret har valt eit moderne visuelt uttrykk ein kan assosiere til både westernfilm og sirkus, med outrerte kostyme, hattar og effektar. Skodespelarane vekslar mellom tradisjonelt spel og forteljarteater, i sistnemnde kategori går dei inn i eit ikkje-realistisk kroppsspråk i langsam kino.

I dette uttrykket vert Brontës forteljing faktisk retteleg stramt og logisk attfortald. Skodespelarane spelar ærleg, med ein imponerande energi, ikkje minst Emma Bones (Catherine) og Ravdeep Singh Bajwa (Heathcliff). Likevel gjer den høgspente regien sitt til at nokre av dei sentrale kjensleutbrota vert meir påståelege enn appellerande. Ragnhild Tysse som hustyendet Nelly er den som aller best formidlar den komplekse djupna i stoffet. Ho spelar – og fortel – så vi vert fjetra.

Bent Kvalvik

Bent Kvalvik er filmarkivar og fast teatermeldar i Dag og Tid.