JavaScript is disabled in your web browser or browser is too old to support JavaScript. Today almost all web pages contain JavaScript, a scripting programming language that runs on visitor's web browser. It makes web pages functional for specific purposes and if disabled for some reason, the content or the functionality of the web page can be limited or unavailable.

Takk for at du vil dele artikkelen

Den du deler artikkelen med, kan lese og eventuelt lytte til heile artikkelen.
Det gjer vi for at fleire skal oppdage DAG OG TID.

Namnet ditt vert synleg for alle du deler artikkelen med.

TeaterMeldingar

Fyrsten er ei pretensiøs Machiavelli-fabulering som ikkje inkluderer publikum.

Kvar veke les vi inn utvalde artiklar, som abonnentane våre kan lytte til.
Lytt til artikkelen
Scenerommet på Malersalen er innreidd som eit slags merkeleg drivhus med store og små grøne planter i potter og store badekar.

Scenerommet på Malersalen er innreidd som eit slags merkeleg drivhus med store og små grøne planter i potter og store badekar.

Foto: Øyvind Eide / Nationaltheatret

Scenerommet på Malersalen er innreidd som eit slags merkeleg drivhus med store og små grøne planter i potter og store badekar.

Scenerommet på Malersalen er innreidd som eit slags merkeleg drivhus med store og små grøne planter i potter og store badekar.

Foto: Øyvind Eide / Nationaltheatret

3065
20170505
3065
20170505

Teater

Nationaltheatret,
Malersalen:

Fyrsten – Machiavelli-variasjoner

Av Tore Vagn Lid. Regi, komposisjon og audiovisuelt konsept: Tore Vagn Lid. Scenografi/video: Kyrre Bjørkås.

Om den politiske filosofen Niccolò Machiavelli (1469–1527) er det den dag i dag mykje å verte både fascinert og provosert av. Tankane hans om å erobre og halde på samfunnsmakt har skremt og inspirert politikarar og statsoverhovud i 500 år, og gjer det framleis. Råda og dei såkalla visdomsorda hans er så spissa og kompromisslause at det faktisk er spontant dramatisk sprengstoff i dei, utan at det er naudsynt å veve noka episk handling i tillegg. Dette er det, kan hende, den originale teatermannen Tore Vagn Lid har tenkt, blant mykje anna, når han har vilja lage teater ut frå tekster av Machiavelli-manifestet Fyrsten. Problemet for ein vanleg teatergjengar, eller for ein teatermeldar som tok examen philosophicum for nokså mange år sidan, er at politisk-filosofiske utsegner fort vert svevande uforståeleg i lufta når dei berre vert fantaserte rundt utan noka didaktisk utdjuping. Framsyninga Fyrsten – Machhiavelli-variasjoner vert såleis mest ei nonfigurativ, moderne teaterhending som appellerer konkret til verken kjensle eller intellekt. Nyskapande scenekunst?

Drivhus

Scenerommet på Malersalen er innreidd som eit slags merkeleg drivhus med store og små grøne planter i potter og store badekar. Før stykket for alvor tek til, deler skodespelarane ut sukkererter til publikum; dei hevdar sukkerertene er dyrka fram på Malersalen i prøvetida. Eit spesielt vatningssystem som rislar og går heile tida, vert vi òg gjort merksame på. Etter kvart bruker dei tre skodespelarane – Anders Mordal, Ingjerd Egeberg og Hanne Skille Reitan – ulike Machiaveli-sitat, med god hjelp av videoprojeksjonar og dramatikaren Lids vidareutlegningar, til å utforske leve- og tenkjekåra i det individuelle universet i høve til den store utanomverda. Drivhussymbolikken kjenner vi for så vidt att frå mange samanhangar. Brevduepoenget, som det vert lagt stor vekt på i framsyninga, utan å røpe for mykje, kan vi vel òg framleis ta som teikn på nytt liv. (Stikkord: Noas ark.) Men det vi trudde var hovudsaka her, tankane om korleis ein skal styre eit samfunn utan å verte forstyrra av etikk og kjensler, er vanskeleg å skjøne meir av i dette teaterterrenget.

God musikk

Det mest utbytterike av det opphavsmannen Tore Vagn Lid leverer denne gongen, er faktisk musikken, utøvd av Tomas Nilsson og Marita Kjetland Rabben. Han er både melodiøs, rocka og dramatisk. Kan hende lever vi alle på kvar vår øy, eller om du vil, Lid, i vårt eige drivhus, og åskodarar på ei teaterframsyning kjem med svært ulik livsbagasje. Andre vil moglegvis oppleve heilt andre ting enn denne meldaren gjorde. Men skal Fyrsten – Machiavelli-variasjonar tilrådast i denne avisa, må det vere for musikken åleine.

Bent Kvalvik

Bent Kvalvik er filmarkivar og fast teatermeldar i Dag og Tid.

Digital tilgang til DAG OG TID – heilt utan binding

Prøv ein månad for kr 49.
Deretter kr 199 per månad. Stopp når du vil.


Eller kjøp eit anna abonnement

Teater

Nationaltheatret,
Malersalen:

Fyrsten – Machiavelli-variasjoner

Av Tore Vagn Lid. Regi, komposisjon og audiovisuelt konsept: Tore Vagn Lid. Scenografi/video: Kyrre Bjørkås.

Om den politiske filosofen Niccolò Machiavelli (1469–1527) er det den dag i dag mykje å verte både fascinert og provosert av. Tankane hans om å erobre og halde på samfunnsmakt har skremt og inspirert politikarar og statsoverhovud i 500 år, og gjer det framleis. Råda og dei såkalla visdomsorda hans er så spissa og kompromisslause at det faktisk er spontant dramatisk sprengstoff i dei, utan at det er naudsynt å veve noka episk handling i tillegg. Dette er det, kan hende, den originale teatermannen Tore Vagn Lid har tenkt, blant mykje anna, når han har vilja lage teater ut frå tekster av Machiavelli-manifestet Fyrsten. Problemet for ein vanleg teatergjengar, eller for ein teatermeldar som tok examen philosophicum for nokså mange år sidan, er at politisk-filosofiske utsegner fort vert svevande uforståeleg i lufta når dei berre vert fantaserte rundt utan noka didaktisk utdjuping. Framsyninga Fyrsten – Machhiavelli-variasjoner vert såleis mest ei nonfigurativ, moderne teaterhending som appellerer konkret til verken kjensle eller intellekt. Nyskapande scenekunst?

Drivhus

Scenerommet på Malersalen er innreidd som eit slags merkeleg drivhus med store og små grøne planter i potter og store badekar. Før stykket for alvor tek til, deler skodespelarane ut sukkererter til publikum; dei hevdar sukkerertene er dyrka fram på Malersalen i prøvetida. Eit spesielt vatningssystem som rislar og går heile tida, vert vi òg gjort merksame på. Etter kvart bruker dei tre skodespelarane – Anders Mordal, Ingjerd Egeberg og Hanne Skille Reitan – ulike Machiaveli-sitat, med god hjelp av videoprojeksjonar og dramatikaren Lids vidareutlegningar, til å utforske leve- og tenkjekåra i det individuelle universet i høve til den store utanomverda. Drivhussymbolikken kjenner vi for så vidt att frå mange samanhangar. Brevduepoenget, som det vert lagt stor vekt på i framsyninga, utan å røpe for mykje, kan vi vel òg framleis ta som teikn på nytt liv. (Stikkord: Noas ark.) Men det vi trudde var hovudsaka her, tankane om korleis ein skal styre eit samfunn utan å verte forstyrra av etikk og kjensler, er vanskeleg å skjøne meir av i dette teaterterrenget.

God musikk

Det mest utbytterike av det opphavsmannen Tore Vagn Lid leverer denne gongen, er faktisk musikken, utøvd av Tomas Nilsson og Marita Kjetland Rabben. Han er både melodiøs, rocka og dramatisk. Kan hende lever vi alle på kvar vår øy, eller om du vil, Lid, i vårt eige drivhus, og åskodarar på ei teaterframsyning kjem med svært ulik livsbagasje. Andre vil moglegvis oppleve heilt andre ting enn denne meldaren gjorde. Men skal Fyrsten – Machiavelli-variasjonar tilrådast i denne avisa, må det vere for musikken åleine.

Bent Kvalvik

Bent Kvalvik er filmarkivar og fast teatermeldar i Dag og Tid.

Det vi trudde var hovudsaka her, er vanskeleg å skjøne.

Emneknaggar

Fleire artiklar

I dokumentarfilmen seier Bruce Springsteen at han vil halde fram med å spele tre timars konsertar.

I dokumentarfilmen seier Bruce Springsteen at han vil halde fram med å spele tre timars konsertar.

Foto: Disney +

MusikkMeldingar

Bak scenen

Ein ny tv-dokumentar slepper sjåaren inn i Bruce Springsteens øvingslokale.

Øyvind Vågnes
I dokumentarfilmen seier Bruce Springsteen at han vil halde fram med å spele tre timars konsertar.

I dokumentarfilmen seier Bruce Springsteen at han vil halde fram med å spele tre timars konsertar.

Foto: Disney +

MusikkMeldingar

Bak scenen

Ein ny tv-dokumentar slepper sjåaren inn i Bruce Springsteens øvingslokale.

Øyvind Vågnes
Hjå vassfuglar kan skilnadene i fjørdrakt vera store innanfor éin og same art. Hjå lappspoven har hekkedrakta eit varmt rustbrunt skjær. Nebbet er svakt oppoverbøygt.

Hjå vassfuglar kan skilnadene i fjørdrakt vera store innanfor éin og same art. Hjå lappspoven har hekkedrakta eit varmt rustbrunt skjær. Nebbet er svakt oppoverbøygt.

Foto: Sveiniung Lindaas

DyrFeature

«Forskinga avslører stadig nye bragder som viser uthaldet og styrken til trekkfuglane.»

Naïd Mubalegh
Hjå vassfuglar kan skilnadene i fjørdrakt vera store innanfor éin og same art. Hjå lappspoven har hekkedrakta eit varmt rustbrunt skjær. Nebbet er svakt oppoverbøygt.

Hjå vassfuglar kan skilnadene i fjørdrakt vera store innanfor éin og same art. Hjå lappspoven har hekkedrakta eit varmt rustbrunt skjær. Nebbet er svakt oppoverbøygt.

Foto: Sveiniung Lindaas

DyrFeature

«Forskinga avslører stadig nye bragder som viser uthaldet og styrken til trekkfuglane.»

Naïd Mubalegh

les DAG OG TID.
Vil du òg prøve?

Her kan du prøve vekeavisa DAG OG TID gratis i tre veker.
Prøveperioden stoppar av seg sjølv.

Komplett

Papiravisa
Digital utgåve av papiravisa
Digitale artiklar
Digitalt arkiv
Lydavis

Digital

Digital utgåve av papiravisa
Digitale artiklar
Digitalt arkiv
Lydavis

Komplett

Papiravisa
Digital utgåve av papiravisa
Digitale artiklar
Digitalt arkiv
Lydavis

Digital

Digital utgåve av papiravisa
Digitale artiklar
Digitalt arkiv
Lydavis