Julespel for vaksne. Tja.
Faens nisse er ein spretten, men heller føreseieleg julesatire.
Joachim Rafaelsen (Jesus) og Jon Bleiklie Devik (nissen) under prøvane på Det Norske Teatret.
Foto: Berit Roald / NTB scanpix
Det Norske
Teatret
Scene 3:
Faens nisse
Av Gunnar Germundson
Omsett av Maria Tryti
Vennerød
Regi: Cathrine Telle
Det er alltid mykje å ta tak i for den som vil seie noko om jula som fenomen og høgtid. Kontrastane mellom den etterlengta, fredelege julehelga og den kommersielle, verdslege stresstida, for mange den verste i heile året, er alt skildra i filmar, TV-seriar og teaterstykke gjennom generasjonar. Det er med nyfiken interesse ein går til ein julesatire på teateret, no like etter kulturdebatten på NRK om Reisen til julestjernen er ein kristen eller ein universell barnekomedie.
Jesus og julenissen
Å bringe sjølvaste Jesus og julenissen inn som handlingsberande rollefigurar i ein julekomedie, er iallfall ein ny variant. I Gunnar Germundsons småfrekke, leikne stykke er det fine spark til samtida, men alt i alt blir det likevel ei litt for føreseieleg og heller fragmentert framsyning.
Stykket plasserer seg i den fiktive tettstaden Bangstad, der ordførar, prest og øvrigheit gjer sitt for å balansere høgtid mot kvardagsliv etter sine eigne, til dels eigennyttige prinsipp, og der det einaste problemet som er større enn julestresset, er eldrebølgja, som breier om seg. Med ein julenisse, ein Jesus og ei jomfru Maria oppi alt dette er det til tider vanskeleg å konsentrere seg om ein samanbindande narrativ tråd, og ein grip seg i å tenke at teaterstykket kan hende kunne tent på å plassere seg i revysjangeren i staden.
Som ein sketsj
Her er velopplagde sprell frå skodespelarar som Joachim Rafelsen (Jesus), Eivind Nilsen Salthe (fjøsnissen Ljos), Jon Bleikli Devik (julenissen Nikko), Sigve Bøe (Gamle Peter) og andre, men ein kan ikkje anna enn tenkje at dette er stoff ein kunne gjort mykje meir ut av, både til moro og ettertanke.
At jula er vorten eit kommersielt sirkus, har vi visst lenge. Hadde forfattaren våga seg frampå med eit skarpare standpunkt, kunne Faens nisse vore ein potensiell ny klassikar. No er det meir som ein timelang sketsj, lett sett, men fort gløymt.
Bent Kvalvik
Bent Kvalvik er filmarkivar og fast teatermeldar i Dag og Tid.
Er du abonnent? Logg på her for å lese vidare.
Digital tilgang til DAG OG TID – heilt utan binding
Prøv ein månad for kr 49.
Deretter kr 199 per månad. Stopp når du vil.
Det Norske
Teatret
Scene 3:
Faens nisse
Av Gunnar Germundson
Omsett av Maria Tryti
Vennerød
Regi: Cathrine Telle
Det er alltid mykje å ta tak i for den som vil seie noko om jula som fenomen og høgtid. Kontrastane mellom den etterlengta, fredelege julehelga og den kommersielle, verdslege stresstida, for mange den verste i heile året, er alt skildra i filmar, TV-seriar og teaterstykke gjennom generasjonar. Det er med nyfiken interesse ein går til ein julesatire på teateret, no like etter kulturdebatten på NRK om Reisen til julestjernen er ein kristen eller ein universell barnekomedie.
Jesus og julenissen
Å bringe sjølvaste Jesus og julenissen inn som handlingsberande rollefigurar i ein julekomedie, er iallfall ein ny variant. I Gunnar Germundsons småfrekke, leikne stykke er det fine spark til samtida, men alt i alt blir det likevel ei litt for føreseieleg og heller fragmentert framsyning.
Stykket plasserer seg i den fiktive tettstaden Bangstad, der ordførar, prest og øvrigheit gjer sitt for å balansere høgtid mot kvardagsliv etter sine eigne, til dels eigennyttige prinsipp, og der det einaste problemet som er større enn julestresset, er eldrebølgja, som breier om seg. Med ein julenisse, ein Jesus og ei jomfru Maria oppi alt dette er det til tider vanskeleg å konsentrere seg om ein samanbindande narrativ tråd, og ein grip seg i å tenke at teaterstykket kan hende kunne tent på å plassere seg i revysjangeren i staden.
Som ein sketsj
Her er velopplagde sprell frå skodespelarar som Joachim Rafelsen (Jesus), Eivind Nilsen Salthe (fjøsnissen Ljos), Jon Bleikli Devik (julenissen Nikko), Sigve Bøe (Gamle Peter) og andre, men ein kan ikkje anna enn tenkje at dette er stoff ein kunne gjort mykje meir ut av, både til moro og ettertanke.
At jula er vorten eit kommersielt sirkus, har vi visst lenge. Hadde forfattaren våga seg frampå med eit skarpare standpunkt, kunne Faens nisse vore ein potensiell ny klassikar. No er det meir som ein timelang sketsj, lett sett, men fort gløymt.
Bent Kvalvik
Bent Kvalvik er filmarkivar og fast teatermeldar i Dag og Tid.
Hadde forfattaren våga seg frampå med eit skarpare standpunkt, kunne Faens nisse vore ein potensiell ny klassikar.
Fleire artiklar
Finaste finnbiffen med grøne erter, potet og tyting.
Foto: Dagfinn Nordbø
Finaste finnbiffen
«Seier eg at eg skal invitere på finnbiff, blir folk berre glade. Dei veit at dei skal få smake noko av det beste landet vårt har å by på av ingrediensar, med reinkjøt som helten.»
Teikning: May Linn Clement
Krigen er ei ufatteleg ulukke for Ukraina. Men også for Russland er det som skjer, ein katastrofe.
Tusen dagar med russisk katastrofe
KrF-leiar Dag Inge Ulstein får ikkje Stortinget med seg på å endre retningslinjene for kjønnsundervisning i skulen.
Thomas Fure / NTB
Utfordrar kjønnsundervisninga
Norske skulebøker kan gjere elevar usikre på kva kjønn dei har, meiner KrF-leiar Dag Inge Ulstein.
Jens Stoltenberg gjekk av som generalsekretær i Nato 1. oktober. No skal han leie styringsgruppa for Bilderberg-møta.
Foto: Thomas Fure / NTB
Mingleklubben for makt og pengar
Jens Stoltenberg blir partyfiksar for Bilderberg-møta, ein institusjon meir i utakt med samtida enn nokon gong.
Taiwanarar feirar nasjonaldagen 10. oktober framfor presidentbygget i Taipei.
Foto: Chiang Ying-ying / AP / NTB
Illusjonen om «eitt Kina»
Kina gjer krav på Taiwan, og Noreg anerkjenner ikkje Taiwan som sjølvstendig stat. Men kor sterkt står argumenta for at Taiwan er ein del av Kina?
Papiravisa