Kva krig gjer med ein
Skadeskutt er eit ikkje heilt vellukka stykke om eit vanskeleg tema.
Skodespelarane Lars Melsæter Rydjord og Hugo Mikal Skår er stadig i rørsle.
Foto: Magnus Roaldset Furset, Thing
Teatret Vårt
Øystein Johansen:
Skadeskutt
Regi Øystein Johansen
Lysdesign: Finn Landsperg
I førre veke vart dei som har representert Noreg i internasjonale militære operasjonar dei siste førti åra, heidra. Slik får ein fram den positive sida av denne innsatsen. Men det finst også ei negativ side, som har vore tema for fleire teaterproduksjonar, seinast Skadeskutt på Teatret Vårt i Molde. Posttraumatisk stress etter operasjonar i Afghanistan går gjerne att, men denne framsyninga seier ikkje noko om tid og stad, og gjer slik problemet meir allment.
Skadeskutt skil seg òg ut ved å kombinere verbalt og fysisk teater, grensande til dans, for å få fram noko av det som ikkje så lett lèt seg uttrykkje med ord. Men sjølv om dei to fysisk sterke skodespelarane, Lars Melsæter Rydjord og Hugo Mikal Skår, bokstaveleg tala går på veggane og elles er i stadig rørsle, fortel ikkje alt dette fysiske så mykje ut over å illustrere kampsituasjonar. Det som skal vere eit koreografisk «tillegg», synest ikkje få fram så mykje av det tittelen fortel at stykket handlar om.
Mykje av dei femti minutta går med til å skildre krig og haldningar til krig, interessant nok i seg sjølv, mindre til å syne kva det inneber å vere mentalt skadeskoten. Det beste i framsyninga er augneblikka der dei to på den nakne scena viser korleis eit menneske med ei – kanskje – idealistisk haldning til å utgjere ein skilnad litt etter litt kan endre seg, ikkje berre til ein som vil berge livet sitt, koste kva det koste vil, men også til ein som ser fienden som noko som må og skal drepast, same kva. Men då er ein vel eigentleg skadeskoten nok?
Jan H. Landro
Jan H. Landro er journalist, forfattar og fast skribent i
Dag og Tid.
Er du abonnent? Logg på her for å lese vidare.
Digital tilgang til DAG OG TID – heilt utan binding
Prøv ein månad for kr 49.
Deretter kr 199 per månad. Stopp når du vil.
Teatret Vårt
Øystein Johansen:
Skadeskutt
Regi Øystein Johansen
Lysdesign: Finn Landsperg
I førre veke vart dei som har representert Noreg i internasjonale militære operasjonar dei siste førti åra, heidra. Slik får ein fram den positive sida av denne innsatsen. Men det finst også ei negativ side, som har vore tema for fleire teaterproduksjonar, seinast Skadeskutt på Teatret Vårt i Molde. Posttraumatisk stress etter operasjonar i Afghanistan går gjerne att, men denne framsyninga seier ikkje noko om tid og stad, og gjer slik problemet meir allment.
Skadeskutt skil seg òg ut ved å kombinere verbalt og fysisk teater, grensande til dans, for å få fram noko av det som ikkje så lett lèt seg uttrykkje med ord. Men sjølv om dei to fysisk sterke skodespelarane, Lars Melsæter Rydjord og Hugo Mikal Skår, bokstaveleg tala går på veggane og elles er i stadig rørsle, fortel ikkje alt dette fysiske så mykje ut over å illustrere kampsituasjonar. Det som skal vere eit koreografisk «tillegg», synest ikkje få fram så mykje av det tittelen fortel at stykket handlar om.
Mykje av dei femti minutta går med til å skildre krig og haldningar til krig, interessant nok i seg sjølv, mindre til å syne kva det inneber å vere mentalt skadeskoten. Det beste i framsyninga er augneblikka der dei to på den nakne scena viser korleis eit menneske med ei – kanskje – idealistisk haldning til å utgjere ein skilnad litt etter litt kan endre seg, ikkje berre til ein som vil berge livet sitt, koste kva det koste vil, men også til ein som ser fienden som noko som må og skal drepast, same kva. Men då er ein vel eigentleg skadeskoten nok?
Jan H. Landro
Jan H. Landro er journalist, forfattar og fast skribent i
Dag og Tid.
Fleire artiklar
Marianne Nielsen i hovudrolla som Winnie. Gerald Pettersen spelar Willie.
Foto: Sebastian Dalseide
Beckett-klassikar av godt merke
Glade dager byr på ein strålande skodespelarprestasjon av Marianne Nielsen.
Ingrid Storholmen har teke utgangspunkt i eit stort datamateriale om folkehelsa i Nord-Trøndelag.
Foto: Merete Haseth
Våren over mannalivet
Ingrid Storholmen gjer tørre helsedata om til levande liv i Bloddråpetall.
Takumi (Hitoshi Omika) og dottera Hana (Ryo Nishikawa) lever eit roleg liv på bygda, som no kan få ein «glampingplass».
Foto: Another World Entertainment
Djevelen i detaljane
By mot land er eit sentralt tema i endå ein framifrå film av Ryusuke Hamaguchi.
Finaste finnbiffen med grøne erter, potet og tyting.
Foto: Dagfinn Nordbø
Finaste finnbiffen
«Seier eg at eg skal invitere på finnbiff, blir folk berre glade. Dei veit at dei skal få smake noko av det beste landet vårt har å by på av ingrediensar, med reinkjøt som helten.»
KrF-leiar Dag Inge Ulstein får ikkje Stortinget med seg på å endre retningslinjene for kjønnsundervisning i skulen.
Thomas Fure / NTB
Utfordrar kjønnsundervisninga
Norske skulebøker kan gjere elevar usikre på kva kjønn dei har, meiner KrF-leiar Dag Inge Ulstein.