JavaScript is disabled in your web browser or browser is too old to support JavaScript. Today almost all web pages contain JavaScript, a scripting programming language that runs on visitor's web browser. It makes web pages functional for specific purposes and if disabled for some reason, the content or the functionality of the web page can be limited or unavailable.

Takk for at du vil dele artikkelen

Den du deler artikkelen med, kan lese og eventuelt lytte til heile artikkelen.
Det gjer vi for at fleire skal oppdage DAG OG TID.

Namnet ditt vert synleg for alle du deler artikkelen med.

TeaterMeldingar

Lindring mot livet, drift mot døden

Kvar veke les vi inn utvalde artiklar, som abonnentane våre kan lytte til.
Lytt til artikkelen
Ine Jansen spelar ein rusmisbrukande skodespelar.

Ine Jansen spelar ein rusmisbrukande skodespelar.

Foto: Øyvind Eide

Ine Jansen spelar ein rusmisbrukande skodespelar.

Ine Jansen spelar ein rusmisbrukande skodespelar.

Foto: Øyvind Eide

1720
20180302
1720
20180302

Nationaltheatret, Amfiscenen:

Duncan MacMillan:

Personer,
steder og ting

Omsett av Agnes Banach
Regi: Gisli Örn Gardarsson
Scenografi: Börkur Jónsson

Britiske Duncan MacMillans stykke handlar om tilhøvet vaksne mennesket har til rus, i eit sceneunivers der det ramt realistiske vert kryssa med det hallusinatoriske. På sitt beste er det fascinerande og rørande, men her er òg scener som verkar tendensiøst parodiske.

Nøkkelen til stykket er dilemmaet: Kven er eg når eg er rusa, og kven er eg når eg er rusfri? Kven er den verkelege meg? Hovudpersonen, ein ung skodespelar, glimrande framstilt av Ine Jansen, har innsett at det berre er på scenen ho har kontroll over livet. Vi møter henne hovudsakleg i konfrontasjonar med hjelpeapparat, terapeutar og medpasientar i gruppeterapi. Framstillinga av henne sjølv er heilstøypt, men dei fleste andre speler fleire roller. Det gjer med ein gong stykket meir preg av satirisk revy – og er eit urettferdig autentisitetsfortrinn for hovudpersonen. Typisk nok, dei utanom Ine Jansen som gjer sterkast inntrykk, er Eindride Eidsvold og Erland Bakker, av di dei berre spelar ei og same rolle. Unnataket er nest siste scene, der vi møter Per Egil Aske og Anneke von der Lippe som foreldra til hovudpersonen. Her er det som vi får den endelege løysinga på ei kriminalgåte. Aske og von der Lippe tek ut potensialet i denne sekvensen for alt det er verdt.

Scenografien er som ei avlang, kvit og steril, ribba jernbanevogn, det gjev assosiasjonar til både antiseptisk kulde og eit tilvære på reise mot ukjent mål. Er vi overtydde? Ikkje hundre prosent, men Personer, steder og ting er avgjort ein tankevekkar, og humoren ofte treffande.

Bent Kvalvik

Digital tilgang til DAG OG TID – heilt utan binding

Prøv ein månad for kr 49.
Deretter kr 199 per månad. Stopp når du vil.


Eller kjøp eit anna abonnement

Nationaltheatret, Amfiscenen:

Duncan MacMillan:

Personer,
steder og ting

Omsett av Agnes Banach
Regi: Gisli Örn Gardarsson
Scenografi: Börkur Jónsson

Britiske Duncan MacMillans stykke handlar om tilhøvet vaksne mennesket har til rus, i eit sceneunivers der det ramt realistiske vert kryssa med det hallusinatoriske. På sitt beste er det fascinerande og rørande, men her er òg scener som verkar tendensiøst parodiske.

Nøkkelen til stykket er dilemmaet: Kven er eg når eg er rusa, og kven er eg når eg er rusfri? Kven er den verkelege meg? Hovudpersonen, ein ung skodespelar, glimrande framstilt av Ine Jansen, har innsett at det berre er på scenen ho har kontroll over livet. Vi møter henne hovudsakleg i konfrontasjonar med hjelpeapparat, terapeutar og medpasientar i gruppeterapi. Framstillinga av henne sjølv er heilstøypt, men dei fleste andre speler fleire roller. Det gjer med ein gong stykket meir preg av satirisk revy – og er eit urettferdig autentisitetsfortrinn for hovudpersonen. Typisk nok, dei utanom Ine Jansen som gjer sterkast inntrykk, er Eindride Eidsvold og Erland Bakker, av di dei berre spelar ei og same rolle. Unnataket er nest siste scene, der vi møter Per Egil Aske og Anneke von der Lippe som foreldra til hovudpersonen. Her er det som vi får den endelege løysinga på ei kriminalgåte. Aske og von der Lippe tek ut potensialet i denne sekvensen for alt det er verdt.

Scenografien er som ei avlang, kvit og steril, ribba jernbanevogn, det gjev assosiasjonar til både antiseptisk kulde og eit tilvære på reise mot ukjent mål. Er vi overtydde? Ikkje hundre prosent, men Personer, steder og ting er avgjort ein tankevekkar, og humoren ofte treffande.

Bent Kvalvik

Emneknaggar

Fleire artiklar

I dokumentarfilmen seier Bruce Springsteen at han vil halde fram med å spele tre timars konsertar.

I dokumentarfilmen seier Bruce Springsteen at han vil halde fram med å spele tre timars konsertar.

Foto: Disney +

MusikkMeldingar

Bak scenen

Ein ny tv-dokumentar slepper sjåaren inn i Bruce Springsteens øvingslokale.

Øyvind Vågnes
I dokumentarfilmen seier Bruce Springsteen at han vil halde fram med å spele tre timars konsertar.

I dokumentarfilmen seier Bruce Springsteen at han vil halde fram med å spele tre timars konsertar.

Foto: Disney +

MusikkMeldingar

Bak scenen

Ein ny tv-dokumentar slepper sjåaren inn i Bruce Springsteens øvingslokale.

Øyvind Vågnes
Hjå vassfuglar kan skilnadene i fjørdrakt vera store innanfor éin og same art. Hjå lappspoven har hekkedrakta eit varmt rustbrunt skjær. Nebbet er svakt oppoverbøygt.

Hjå vassfuglar kan skilnadene i fjørdrakt vera store innanfor éin og same art. Hjå lappspoven har hekkedrakta eit varmt rustbrunt skjær. Nebbet er svakt oppoverbøygt.

Foto: Sveiniung Lindaas

DyrFeature

«Forskinga avslører stadig nye bragder som viser uthaldet og styrken til trekkfuglane.»

Naïd Mubalegh
Hjå vassfuglar kan skilnadene i fjørdrakt vera store innanfor éin og same art. Hjå lappspoven har hekkedrakta eit varmt rustbrunt skjær. Nebbet er svakt oppoverbøygt.

Hjå vassfuglar kan skilnadene i fjørdrakt vera store innanfor éin og same art. Hjå lappspoven har hekkedrakta eit varmt rustbrunt skjær. Nebbet er svakt oppoverbøygt.

Foto: Sveiniung Lindaas

DyrFeature

«Forskinga avslører stadig nye bragder som viser uthaldet og styrken til trekkfuglane.»

Naïd Mubalegh

les DAG OG TID.
Vil du òg prøve?

Her kan du prøve vekeavisa DAG OG TID gratis i tre veker.
Prøveperioden stoppar av seg sjølv.

Komplett

Papiravisa
Digital utgåve av papiravisa
Digitale artiklar
Digitalt arkiv
Lydavis

Digital

Digital utgåve av papiravisa
Digitale artiklar
Digitalt arkiv
Lydavis

Komplett

Papiravisa
Digital utgåve av papiravisa
Digitale artiklar
Digitalt arkiv
Lydavis

Digital

Digital utgåve av papiravisa
Digitale artiklar
Digitalt arkiv
Lydavis