Løyndom + løgn = dramatikk
Mikroteateret leikar snertent på komfortsonegrensa.
Jesper Malm og Vanessa Borgli.
Foto: Agnete Brun
Det Norske Mikroteateret:
Etter ein film av Paolo Genoveses:
Perfekte fremmede
Ometjing, beabeiding, regi: Peder Hamdahl Næss
Det er ei velkjent sak at dei fleste menneske har løyndomar. Så lenge vi veit kvar vi har dei, er dei ikkje farlege for korkje oss sjølve eller andre. Det er vel helst når vi fortrenger dei, og prøver late som dei ikkje er der, at dei kan skape problem. For da kan dei brått ta oss på senga. Dette er ein menneskeleg tematikk som alltid har hatt god effekt både på film og scene, heilt frå Kong Ødipus via Hamlet til Et dukkehjem og Den spanske flue.
I stykket Mikroteateret for tida spelar i eit husvære i Gøteborggata i Oslo, møter vi ei gruppe tilsynelatande veltilpassa og godt samansveiste mellomaldrande vener i eit middagsselskap. Vi aner likevel ganske raskt at det knirkar litt i tilhøva her og der, og det er når ein av dei føreslår selskapsleiken «Del mobilmeldingane dine i plenum» at det byrjar å brenne.
Den intime ramma rundt framsyninga, med publikum tett innpå middagsbordet på alle kantar, er sjølvsagt intens, men ikkje ubehageleg for oss som ser på. Nei, tvert om, vi blir med skam å melde ganske så skadefro fluger på veggen.
Dette handlar om personar som gradvis kler av kvarandre psykisk, og dei gjer det med både sinne, redsle og vantru, av og til òg med latter, og dei sju skodespelarane, Vanessa Borgli, Jesper Malm, Espen Sandvik, Rudy Claes, Jonathan Espolin Johnson, Marte Sæteren og Kai Kenneth Hanson, held fast på situasjonane i eit imponerande konsentrert samspel.
Regissøren Peder Hamdahl Næss har denne gongen teke ein film til teaterscena. Det er ikkje så reint uvanleg no for tida; før i tida var det gjerne omvendt. Men det overraskande er at dette dramaet verkar mykje meir klassisk teaterforma enn det meste av det som for tida blir spelt på institusjonsteatera. Det er eit pussig teikn i tida at ein no må ty til filmmanus for å finne det gode skodespelet. Men hovudsaken er at det blir overtydande teater. Og det blir det faktisk her, sant for dyden!
Bent Kvalvik
Bent Kvalvik er filmarkivar og fast teatermeldar i Dag og Tid.
Er du abonnent? Logg på her for å lese vidare.
Digital tilgang til DAG OG TID – heilt utan binding
Prøv ein månad for kr 49.
Deretter kr 199 per månad. Stopp når du vil.
Det Norske Mikroteateret:
Etter ein film av Paolo Genoveses:
Perfekte fremmede
Ometjing, beabeiding, regi: Peder Hamdahl Næss
Det er ei velkjent sak at dei fleste menneske har løyndomar. Så lenge vi veit kvar vi har dei, er dei ikkje farlege for korkje oss sjølve eller andre. Det er vel helst når vi fortrenger dei, og prøver late som dei ikkje er der, at dei kan skape problem. For da kan dei brått ta oss på senga. Dette er ein menneskeleg tematikk som alltid har hatt god effekt både på film og scene, heilt frå Kong Ødipus via Hamlet til Et dukkehjem og Den spanske flue.
I stykket Mikroteateret for tida spelar i eit husvære i Gøteborggata i Oslo, møter vi ei gruppe tilsynelatande veltilpassa og godt samansveiste mellomaldrande vener i eit middagsselskap. Vi aner likevel ganske raskt at det knirkar litt i tilhøva her og der, og det er når ein av dei føreslår selskapsleiken «Del mobilmeldingane dine i plenum» at det byrjar å brenne.
Den intime ramma rundt framsyninga, med publikum tett innpå middagsbordet på alle kantar, er sjølvsagt intens, men ikkje ubehageleg for oss som ser på. Nei, tvert om, vi blir med skam å melde ganske så skadefro fluger på veggen.
Dette handlar om personar som gradvis kler av kvarandre psykisk, og dei gjer det med både sinne, redsle og vantru, av og til òg med latter, og dei sju skodespelarane, Vanessa Borgli, Jesper Malm, Espen Sandvik, Rudy Claes, Jonathan Espolin Johnson, Marte Sæteren og Kai Kenneth Hanson, held fast på situasjonane i eit imponerande konsentrert samspel.
Regissøren Peder Hamdahl Næss har denne gongen teke ein film til teaterscena. Det er ikkje så reint uvanleg no for tida; før i tida var det gjerne omvendt. Men det overraskande er at dette dramaet verkar mykje meir klassisk teaterforma enn det meste av det som for tida blir spelt på institusjonsteatera. Det er eit pussig teikn i tida at ein no må ty til filmmanus for å finne det gode skodespelet. Men hovudsaken er at det blir overtydande teater. Og det blir det faktisk her, sant for dyden!
Bent Kvalvik
Bent Kvalvik er filmarkivar og fast teatermeldar i Dag og Tid.
Fleire artiklar
Jørgen Boassen har vorte kjend langt utanfor Grønlands grenser etter at han viste Donald Trump jr. omkring i Nuuk.
Foto: Christiane Jordheim Larsen
Alle auge på Grønland
NUUK, GRØNLAND: 2025 starta med vaksenopplæring om Grønlands geopolitiske betyding. Saman med store delar av den vestlege pressa har eg følgt spora etter Donald Trump jr. i hovudstaden Nuuk.
Afghanarane som spelar i filmen til Raha Amirfazli og Alireza Ghasemi, har flykta frå Iran.
Foto frå filmen
Filmglede
Det er alltid kjekt å opne det nye året med mykje film.
Torje Hommedal Knausgård tek mastergrad i fransk ved Universitetet i Oslo. Lea Marie Krona gjer det same i tysk. Dei har få å sitje i kollokviegruppe med.
Foto: Sigurd Arnekleiv Bækkelund
Framandspråka forsvinn
Tilgangen på framandspråk er større enn nokon gong. Likevel er det stadig færre som vil studere dei.
Teikning: May Linn Clement
Forgard i nord
Kan USA kome til å ta over Grønland med makt?
Familien Nerdrum ved garden i Stavern.
Foto: Agnete Brun / NRK
Ikkje alt er politikk
Politiseringa av Nerdrum-familien er påfallande i lys av kor upolitisk Nerdrum eigentleg er.