Magisk sprudlande
Musikalen om vekkingsrørsla er utmerkt på norsk.
Ein mormon (Kristoffer Olsen) i Afrika.
Foto: Fredrik Arff
musikal
Det Norske Teatret
The book of mormon
Av Trey Parker, Robert Lopez og Matt Stone
Omsett av Are Kalvø
Regi: Vidar Magnussen
Scenografi: Gjermund
Andresen
Musikkansvarleg: Lars Bleiklie Devik
Koreografi: Johan Osuldsen
Sidan musikalen The Book of Mormon hadde urpremiere på Broadway i 2011, har han vore ein obligatorisk turistattraksjon både i New York og London og andre stader. Så lenge ein berre har høyrt tittelen, og berre lausleg snappa opp kva det dreier seg om, undrar ein seg kan hende litt over at dette kan vere noko som treffer utanfor USA. Men det har det gjort, og etter den norske premieren førre helg er det berre å konstatere: Book of mormon treffer her òg. Og det så det susar.
morosamt og rørande
Kva er det som gjer at vi både ler og blir rørte av ei historie om unge mormonarar som dreg på misjonsoppdrag til Uganda? For det første er berre ideen med smilande, strigla unge menn med bønebok i hand eit ultraoriginalt musikalkonsept i seg sjølv. Vi kan ikkje anna enn bli fanga, så strålande flotte og vittige som dei er på Det Norske Teatret, i uforlikelege song- og dansenummer. Mest med éin gong konstaterer vi at dette korkje er misjonerande eller religionsforaktande teater. Det er – med ein gøyal hoftevrikk – ei historie som fortel at tru kan både hjelpe og villeie menneska, og kan hende at det er viktig å kjenne seg sjølv før ein går ut for å endre og berge verda.
Persongalleriet i musikalen er delt mellom dei glatte, kvite mormonarane og urfolka i Uganda, og dualismen i dette gjev både det musikalske og det menneskelege elementet ein rikdom og djupn vi sjeldan elles ser og høyrer i musikalar. Dette blir stadfesta av ensemblet, som med hjarte, kropp og songrøyster gjev oss det eine høgdepunktet etter det andre, sjølvsagt med fundament i melodiane, og dei gode tekstane, til tider utruleg godt omsett av Are Kalvø.
I gode hender
Dei to frontfigurane som har fått Uganda-oppdraget, kunne neppe vore i betre hender enn hjå Frank Kjosås og den for meg nye, fantastiske Kristoffer Olsen. Det same gjeld Preben Hodneland som den nestkommanderande mormonsoldaten, Anette Amelie Hoff Larsen som den fyrstedøypte innfødde og mange andre. Den fikst kyrkjelege scenografien, den overveldande elegante koreografien, kostyme og lys går inn i ein einskap så ein kunne bli religiøs – ja, mormon – av mindre.
Det er all grunn til å vente langvarig suksess for Book of mormon på Det Norske Teatret, og mange lukkelege kveldar på båe sider av rampen.
Bent Kvalvik
Bent Kvalvik er filmarkivar og fast teatermeldar i Dag og Tid.
Er du abonnent? Logg på her for å lese vidare.
Digital tilgang til DAG OG TID – heilt utan binding
Prøv ein månad for kr 49.
Deretter kr 199 per månad. Stopp når du vil.
musikal
Det Norske Teatret
The book of mormon
Av Trey Parker, Robert Lopez og Matt Stone
Omsett av Are Kalvø
Regi: Vidar Magnussen
Scenografi: Gjermund
Andresen
Musikkansvarleg: Lars Bleiklie Devik
Koreografi: Johan Osuldsen
Sidan musikalen The Book of Mormon hadde urpremiere på Broadway i 2011, har han vore ein obligatorisk turistattraksjon både i New York og London og andre stader. Så lenge ein berre har høyrt tittelen, og berre lausleg snappa opp kva det dreier seg om, undrar ein seg kan hende litt over at dette kan vere noko som treffer utanfor USA. Men det har det gjort, og etter den norske premieren førre helg er det berre å konstatere: Book of mormon treffer her òg. Og det så det susar.
morosamt og rørande
Kva er det som gjer at vi både ler og blir rørte av ei historie om unge mormonarar som dreg på misjonsoppdrag til Uganda? For det første er berre ideen med smilande, strigla unge menn med bønebok i hand eit ultraoriginalt musikalkonsept i seg sjølv. Vi kan ikkje anna enn bli fanga, så strålande flotte og vittige som dei er på Det Norske Teatret, i uforlikelege song- og dansenummer. Mest med éin gong konstaterer vi at dette korkje er misjonerande eller religionsforaktande teater. Det er – med ein gøyal hoftevrikk – ei historie som fortel at tru kan både hjelpe og villeie menneska, og kan hende at det er viktig å kjenne seg sjølv før ein går ut for å endre og berge verda.
Persongalleriet i musikalen er delt mellom dei glatte, kvite mormonarane og urfolka i Uganda, og dualismen i dette gjev både det musikalske og det menneskelege elementet ein rikdom og djupn vi sjeldan elles ser og høyrer i musikalar. Dette blir stadfesta av ensemblet, som med hjarte, kropp og songrøyster gjev oss det eine høgdepunktet etter det andre, sjølvsagt med fundament i melodiane, og dei gode tekstane, til tider utruleg godt omsett av Are Kalvø.
I gode hender
Dei to frontfigurane som har fått Uganda-oppdraget, kunne neppe vore i betre hender enn hjå Frank Kjosås og den for meg nye, fantastiske Kristoffer Olsen. Det same gjeld Preben Hodneland som den nestkommanderande mormonsoldaten, Anette Amelie Hoff Larsen som den fyrstedøypte innfødde og mange andre. Den fikst kyrkjelege scenografien, den overveldande elegante koreografien, kostyme og lys går inn i ein einskap så ein kunne bli religiøs – ja, mormon – av mindre.
Det er all grunn til å vente langvarig suksess for Book of mormon på Det Norske Teatret, og mange lukkelege kveldar på båe sider av rampen.
Bent Kvalvik
Bent Kvalvik er filmarkivar og fast teatermeldar i Dag og Tid.
Fleire artiklar
Teikning: May Linn Clement
Krigen er ei ufatteleg ulukke for Ukraina. Men også for Russland er det som skjer, ein katastrofe.
Tusen dagar med russisk katastrofe
Jens Stoltenberg gjekk av som generalsekretær i Nato 1. oktober. No skal han leie styringsgruppa for Bilderberg-møta.
Foto: Thomas Fure / NTB
Mingleklubben for makt og pengar
Jens Stoltenberg blir partyfiksar for Bilderberg-møta, ein institusjon meir i utakt med samtida enn nokon gong.
KrF-leiar Dag Inge Ulstein får ikkje Stortinget med seg på å endre retningslinjene for kjønnsundervisning i skulen.
Thomas Fure / NTB
Utfordrar kjønnsundervisninga
Norske skulebøker kan gjere elevar usikre på kva kjønn dei har, meiner KrF-leiar Dag Inge Ulstein.
Taiwanarar feirar nasjonaldagen 10. oktober framfor presidentbygget i Taipei.
Foto: Chiang Ying-ying / AP / NTB
Illusjonen om «eitt Kina»
Kina gjer krav på Taiwan, og Noreg anerkjenner ikkje Taiwan som sjølvstendig stat. Men kor sterkt står argumenta for at Taiwan er ein del av Kina?
Den rumenske forfattaren Mircea Cartarescu har skrive både skjønnlitteratur, lyrikk og litterære essay.
Foto: Solum Bokvennen