Stilreint, men litt for stilig
Kul minimalisme kveikjer bloddramaet.
Ingeborg Sundrehagen Raustøl som Lady Macbeth og Preben Hodneland som Macbeth.
Foto: Eirik Malmo
Det Norske
Teatret, Scene 2
William Shakespeare:
Macbeth
Omsett av Edvard Hoem
Regi: Peer Perez Øian
Scenografi og kostyme:
Etienne Pluss
Den faste husregissøren ved Det Norske Teatret, Peer Perez Øian, har gjort mange overraskande grep på klassikarane, ofte med interessante resultat. For fire år sidan gjorde han ein Hamlet med høgst uvanleg rollebesetning. Når han no har sett opp Macbeth, er han varlegare i rollefordelinga, det gjer òg stykket meir oversiktleg enn førre gongen.
Og fascinerande vil det alltid vere at ei så stygg historie kan ha ein så fin, poetisk tekst. Det litterært verdfulle er nok òg det som lever og blømer best i framsyninga. Både Preben Hodneland i tittelrolla og Ingeborg Raustøl som Lady Macbeth formidlar reint og vakkert orda til menneske i personleg krise og erkjenning.
Men i ei såpass stram og stilisert oppsetjing, der scenebiletet er som ein mørk nattklubb og all ytre dramatikk berre vagt kan rissast opp, vert faktisk det heile for elegant og velgjort. Det røskar ikkje i oss. Dei tre lagnadssvangre heksene er framstilte effektfullt og originalt av tre dansarar, det hjelper på. Men den einaste scenen det sitrar av, der Macbeth vert heimsøkt av gjenferdet til venen og rivalen Banco (Petter Winther), som han har late drepe, er kortvarig, men skinande scenemagi.
Bent Kvalvik
Er du abonnent? Logg på her for å lese vidare.
Digital tilgang til DAG OG TID – heilt utan binding
Prøv ein månad for kr 49.
Deretter kr 199 per månad. Stopp når du vil.
Det Norske
Teatret, Scene 2
William Shakespeare:
Macbeth
Omsett av Edvard Hoem
Regi: Peer Perez Øian
Scenografi og kostyme:
Etienne Pluss
Den faste husregissøren ved Det Norske Teatret, Peer Perez Øian, har gjort mange overraskande grep på klassikarane, ofte med interessante resultat. For fire år sidan gjorde han ein Hamlet med høgst uvanleg rollebesetning. Når han no har sett opp Macbeth, er han varlegare i rollefordelinga, det gjer òg stykket meir oversiktleg enn førre gongen.
Og fascinerande vil det alltid vere at ei så stygg historie kan ha ein så fin, poetisk tekst. Det litterært verdfulle er nok òg det som lever og blømer best i framsyninga. Både Preben Hodneland i tittelrolla og Ingeborg Raustøl som Lady Macbeth formidlar reint og vakkert orda til menneske i personleg krise og erkjenning.
Men i ei såpass stram og stilisert oppsetjing, der scenebiletet er som ein mørk nattklubb og all ytre dramatikk berre vagt kan rissast opp, vert faktisk det heile for elegant og velgjort. Det røskar ikkje i oss. Dei tre lagnadssvangre heksene er framstilte effektfullt og originalt av tre dansarar, det hjelper på. Men den einaste scenen det sitrar av, der Macbeth vert heimsøkt av gjenferdet til venen og rivalen Banco (Petter Winther), som han har late drepe, er kortvarig, men skinande scenemagi.
Bent Kvalvik
Fleire artiklar
Endre Ruset er poet og tidlegare kunstnarisk leiar ved Norsk litteraturfestival.
Foto: Heidi Furre
«Dikta til Endre Ruset er ridde av tap og sorg, og med hesten som sentralt motiv.»
Dette er ein bar, men er det ein sjokoladebar til laurdagskvelden eller ein proteinbar til treningsøkta?
Foto via Wikimedia Commons
«Det er høgt trykk på proteinbarfronten for tida.»
Teikning: May Linn Clement
«Det er ikkje for inkje me seier at noko 'dampar av erotikk' eller er 'dampande heitt'.»
Nye rekruttar til 24. mekaniserte brigade i dei ukrainske styrkane driv taktisk øving i Donetsk 14. oktober.
Foto: Ukrainsk forsvar
Ein ukrainsk-nordkoreansk krig på russisk territorium. Ingen forfattar av dystopisk fiksjon kunne ha klekt ut eit slikt scenario, skriv Andrej Kurkov.
Reinsdyr kan fint serverast utan purear, men med reine smakar. Her med brekkbønner, eg brukte grøne erter.
Foto via Wikimedia Commons