Det Norske
Teatret

Ödon von Horvath:

Kasimir og Karoline

Bearbeidd av Anders Hasmo og Peer Perez Øian
Omsett av Runa Kvalsund
Regi: Peer Perez Øian
Scenografi og kostyme:
Etienne Pluss

Den tysk-austerikske forfattaren Ödon von Horvath skreiv i si tid romanar og skodespel som var brannfaklar i 30-åras Midt-Europa, ein epoke vi jo veit var ei akselererande krisetid. Det kjem jamleg nye tider der vi ottast for framtida vår, og sjølv om teikna ikkje er identiske med dei i fortida, har diktarar som Horvath og andre frå dazumal jamleg fått fornya aktualitet.

Skodespelet Kasimir og Karoline handlar om unge menneske på eit tivoli under den store Oktoberfesten (den tradisjonsrike ølfestivalen i München). Trass i fattigslege og usikre levekår går dei inn for å more seg og gløyme kvardagens tristesse for ei stund. Møte med nye menneske vekkjer diverre opp undertrykte kjensler, sjalusi, uoppfylte draumar, ambisjonar, og frustrasjonar – og dei viklar seg inn i nye problem og konfliktar som ikkje går mot nokon lykkeleg slutt.

På hogget

Horvaths opphavlege stykke har ein eigentleg tilforlateleg og direkte forteljestil, mest som ei skillingsvise. På Det Norske Teatret, der stykket no vert spelt for første gong i Oslo, har ein valt ei spektakulær, showaktig tilnærming, med eim av dekadent musikal. Det er ein morosam sirkusscenografi og ein myldrande atmosfære av folkeliv.

Skodespelarane er velopplagde og heile tida på hogget. Men typane dei framstiller, verkar heile tida som outrerte karikaturar, og det vert så å seie umogleg å engasjere seg, enn seie konsentrere seg, i høve til det som går føre seg med dei. Svært forvirrande og uforståeleg verkar det òg at openbert tyske menneske – alle har dei tyske karakternamna frå originalstykket – går på den erketyske oktoberfesten og byrjar snakke om dagsaktuelle samtidssaker i Noreg. Kvar er vi? I Tyskland eller Noreg, i 30-åra eller her, no? Det er ikkje fritt for at endå eit forsøk på å aktualisera ein klassikar endar i eit kunstnarleg flykrasj.

Magisk trykk

Dei musikalske og songlege innslaga i framsyninga er godt gjennomførte og frir med stort hell til den ungdomlege delen av publikum. Men det gir ikkje nokon nærare kontakt med intensiteten og undergangsstemninga hjå Horvath – det må då seiast med eitt fascinerande og heiderleg unnatak: Petter Winther i rolla som utroparen. Han har – i både det plastiske og det vokale uttrykket – eit magisk trykk som er verdt teaterbilletten åleine. Hjå Winther finst anslaget som burde ha forplanta seg til resten av framsyninga.

Bent Kvalvik

Bent Kvalvik er filmarkivar og fast teatermeldar i Dag og Tid.