Trist og godt om pubertet
Teikneseriens skråblikk på ei ung krise vert skarpt teater.
Knut Sten spelar rolla som Axel. I bakgrunnen sit Hedda Sandvig.
Lars Opstad
Oslo Nye Teater og Tigerstadsteatret, i Trikkestallen
Anders N. Kvammen:
Ungdomsskolen
Regi: Toril Solvang
Scenografi og kostyme:
Marcus Olson
Komponist: Sandra Kolstad
Lys- og videodesign: Martin Flack
Teikneserieromanen som form er enno eit ungt omgrep i det norske mediebiletet. Anders N. Kvammens teikna bok Ungdomsskolen er eit fint døme på at historieforteljing kan gjerast appellerande i fortetta versjon. I dramatisert form i Trikkestallen er det vorte ei både morosam og gripande framsyning, som balanserer mellom sosialrealisme og karikert revy.
Det godtek vi utan å blunke. På merkeleg vis er det som det er nett slik det må vere. Ungdomstida er sår og komplisert, og det unge mennesket vil mest alltid sjå verda og livet med både klåre og tilslørte auge.
Skuleunivers
Stykket er, som tittelen seier, konsentrert om skuleuniverset, og scenografisk er scenen dominert av ei brei «tavle», der Kvammens opphavlege teikningar har stor illustrerande plass. Skodespelarane går, alle utan hovudpersonen Axel, med små grep ut og inn av ulike roller, og i korte, skarpt opprissa sekvensar møter vi både vener og uvener, born og meir eller mindre uforståande vaksne. I traumesituasjonane kjem personane fram med skremmande monstermasker.
Einsemd
Først og fremst er dette historia om den einsame og kjenslevare guten Axel, som strever for å tilpasse seg i ei tøff ungpøbelverd. Knut Steen spelar Axel med ein spontan varme som ikkje kan unngå å gjere inntrykk. Han tek oss inn i varmen sin frå første sekund.
Resten av ensemblet, Petter Vermelid, Henrik Hoff Vaagen, Zeze Kolstad og Hedda Sandvig, følgjer opp med raskt etablerte karakterar, fine typar gjorde med plastisk eleganse. Og Nirvana-låtane, som Axel og fetteren hans er så glade i, set ein vakker boge over handlinga.
Men, til programinformasjonen, kven har gjort dramatiseringa av Kvammens bok? I ei tid der mange, svært mange, populære teaterframsyningar byggjer på bøker, er det vel vesentlegare enn nokon gong å kreditere dei som står for metamorfosen frå det skrivne til det visuelle uttrykket?
Bent Kvalvik
Bent Kvalvik er filmarkivar og fast teatermeldar i Dag og Tid.
Er du abonnent? Logg på her for å lese vidare.
Digital tilgang til DAG OG TID – heilt utan binding
Prøv ein månad for kr 49.
Deretter kr 199 per månad. Stopp når du vil.
Oslo Nye Teater og Tigerstadsteatret, i Trikkestallen
Anders N. Kvammen:
Ungdomsskolen
Regi: Toril Solvang
Scenografi og kostyme:
Marcus Olson
Komponist: Sandra Kolstad
Lys- og videodesign: Martin Flack
Teikneserieromanen som form er enno eit ungt omgrep i det norske mediebiletet. Anders N. Kvammens teikna bok Ungdomsskolen er eit fint døme på at historieforteljing kan gjerast appellerande i fortetta versjon. I dramatisert form i Trikkestallen er det vorte ei både morosam og gripande framsyning, som balanserer mellom sosialrealisme og karikert revy.
Det godtek vi utan å blunke. På merkeleg vis er det som det er nett slik det må vere. Ungdomstida er sår og komplisert, og det unge mennesket vil mest alltid sjå verda og livet med både klåre og tilslørte auge.
Skuleunivers
Stykket er, som tittelen seier, konsentrert om skuleuniverset, og scenografisk er scenen dominert av ei brei «tavle», der Kvammens opphavlege teikningar har stor illustrerande plass. Skodespelarane går, alle utan hovudpersonen Axel, med små grep ut og inn av ulike roller, og i korte, skarpt opprissa sekvensar møter vi både vener og uvener, born og meir eller mindre uforståande vaksne. I traumesituasjonane kjem personane fram med skremmande monstermasker.
Einsemd
Først og fremst er dette historia om den einsame og kjenslevare guten Axel, som strever for å tilpasse seg i ei tøff ungpøbelverd. Knut Steen spelar Axel med ein spontan varme som ikkje kan unngå å gjere inntrykk. Han tek oss inn i varmen sin frå første sekund.
Resten av ensemblet, Petter Vermelid, Henrik Hoff Vaagen, Zeze Kolstad og Hedda Sandvig, følgjer opp med raskt etablerte karakterar, fine typar gjorde med plastisk eleganse. Og Nirvana-låtane, som Axel og fetteren hans er så glade i, set ein vakker boge over handlinga.
Men, til programinformasjonen, kven har gjort dramatiseringa av Kvammens bok? I ei tid der mange, svært mange, populære teaterframsyningar byggjer på bøker, er det vel vesentlegare enn nokon gong å kreditere dei som står for metamorfosen frå det skrivne til det visuelle uttrykket?
Bent Kvalvik
Bent Kvalvik er filmarkivar og fast teatermeldar i Dag og Tid.
Fleire artiklar
Takumi (Hitoshi Omika) og dottera Hana (Ryo Nishikawa) lever eit roleg liv på bygda, som no kan få ein «glampingplass».
Foto: Another World Entertainment
Djevelen i detaljane
By mot land er eit sentralt tema i endå ein framifrå film av Ryusuke Hamaguchi.
Ingrid Storholmen har teke utgangspunkt i eit stort datamateriale om folkehelsa i Nord-Trøndelag.
Foto: Merete Haseth
Våren over mannalivet
Ingrid Storholmen gjer tørre helsedata om til levande liv i Bloddråpetall.
Finaste finnbiffen med grøne erter, potet og tyting.
Foto: Dagfinn Nordbø
Finaste finnbiffen
«Seier eg at eg skal invitere på finnbiff, blir folk berre glade. Dei veit at dei skal få smake noko av det beste landet vårt har å by på av ingrediensar, med reinkjøt som helten.»
Teikning: May Linn Clement
Krigen er ei ufatteleg ulukke for Ukraina. Men også for Russland er det som skjer, ein katastrofe.
Tusen dagar med russisk katastrofe
Jens Stoltenberg gjekk av som generalsekretær i Nato 1. oktober. No skal han leie styringsgruppa for Bilderberg-møta.
Foto: Thomas Fure / NTB
Mingleklubben for makt og pengar
Jens Stoltenberg blir partyfiksar for Bilderberg-møta, ein institusjon meir i utakt med samtida enn nokon gong.
Papiravisa