Tynn toscansk suppe
Smaken av Toscana er feelgood som ikkje speler på dei riktige ingrediensane.
Kjøkkensjefen Arturo (Marchioni) gjer samfunnsteneste på eit opplæringssenter og møter eleven (Fedele) som har smakssans utanom det vanlege.
Foto: Manymore AS
Komedie
Regi: Francesco Falaschi
Smaken av Toscana (Quanto Basta)
Med: Vinichio Marchioni, Luigi Fedele
Smaken av Toscana er, som den norske tittelen alluderer, ein kulinarisk film lagd til den italienske regionen med same namn. Her møter vi Arturo (Marchioni), ein respektert, men hissig kokk med ein valdsdom på CV-en. Han blir sett til å gjere samfunnsteneste på ein skule for tenåringar med Aspergers syndrom. Arturos lynne går først ikkje godt overeins med ungdommane, men éin elev, Guido (Fedele), merkjer seg ut med smakssansar utover det vanlege. Inspirert melder han seg på ei tevling for unge aspirerande kokkar. Motviljug blir Arturo med som mentor.
Arturos reise i filmen er føreseieleg. Han skal møte – og forsone seg – med ei brokete fortid. Han skal innsjå kva som er viktig i livet, og han skal kome ut som eit heilare menneske. Smaken av Toscana er feelgood til beinet. Humoren treffer likevel ikkje heilt, og rollefigurane er for underutvikla.
Framstillinga av Asperger generelt er litt vel karikert, men Fedeles jordnære tolking av Guido fungerer. Det er han som gir filmen eit ekstra (emosjonelt) gir når resten av plottet går på tomgang. Den manglande framdrifta, og det at dei små augeblikka undervegs verken er spesielt gripande eller vittige, gjer dette til tam underhaldning. Filmen hadde også hatt godt av meir matporno: scener med kutting og fresing av kjøt og grønsaker, akkompagnert av musikk. Ein rykande ribollita du siklar av. Smaken av Toscana har sånn sett ganske lite... smak.
Sondre Åkervik
Sondre Åkervik er frilans kulturjournalist og fast filmmeldar i Dag og Tid.
Er du abonnent? Logg på her for å lese vidare.
Digital tilgang til DAG OG TID – heilt utan binding
Prøv ein månad for kr 49.
Deretter kr 199 per månad. Stopp når du vil.
Komedie
Regi: Francesco Falaschi
Smaken av Toscana (Quanto Basta)
Med: Vinichio Marchioni, Luigi Fedele
Smaken av Toscana er, som den norske tittelen alluderer, ein kulinarisk film lagd til den italienske regionen med same namn. Her møter vi Arturo (Marchioni), ein respektert, men hissig kokk med ein valdsdom på CV-en. Han blir sett til å gjere samfunnsteneste på ein skule for tenåringar med Aspergers syndrom. Arturos lynne går først ikkje godt overeins med ungdommane, men éin elev, Guido (Fedele), merkjer seg ut med smakssansar utover det vanlege. Inspirert melder han seg på ei tevling for unge aspirerande kokkar. Motviljug blir Arturo med som mentor.
Arturos reise i filmen er føreseieleg. Han skal møte – og forsone seg – med ei brokete fortid. Han skal innsjå kva som er viktig i livet, og han skal kome ut som eit heilare menneske. Smaken av Toscana er feelgood til beinet. Humoren treffer likevel ikkje heilt, og rollefigurane er for underutvikla.
Framstillinga av Asperger generelt er litt vel karikert, men Fedeles jordnære tolking av Guido fungerer. Det er han som gir filmen eit ekstra (emosjonelt) gir når resten av plottet går på tomgang. Den manglande framdrifta, og det at dei små augeblikka undervegs verken er spesielt gripande eller vittige, gjer dette til tam underhaldning. Filmen hadde også hatt godt av meir matporno: scener med kutting og fresing av kjøt og grønsaker, akkompagnert av musikk. Ein rykande ribollita du siklar av. Smaken av Toscana har sånn sett ganske lite... smak.
Sondre Åkervik
Sondre Åkervik er frilans kulturjournalist og fast filmmeldar i Dag og Tid.
Fleire artiklar
Israelske soldatar på veg inn i nabolaget Shijaiyah i Gaza by for å fordrive fleire hundre palestinarar til ein ukjend stad nord på Gazastipa.
Foto: Moti Milrod / Haaretz / AP / NTB
Ramsalt kritikk av Israels krig i Gaza
Molok er ein page-turner med hendingar som skakar lesaren.
Gassleidningar i Moldova. Landet risikerer ei energikrise til neste år.
Foto: Aurel Obreja / AP / NTB
Moldova i skvis
Frå 1. januar kjem det ikkje meir gass til Europa gjennom Ukraina. Det kan bli alvorleg for energitryggleiken i Moldova.
Stoltenberg I-regjeringa på Slottsplassen. Dåverande statsminister Jens Stoltenberg og utanriksminister Thorbjørn Jagland står fremst.
Foto: Jarl Fr. Erichsen / NTB
Venstrepopulisme på norsk – en refleksjon
«Ved markedsrettingen og privatisering ga venstresiden delvis fra seg det som hadde vært dens kjennemerke, nemlig å mobilisere staten til fordel for folk flest.»
I november 2017 besøkte president Donald Trump kollegaen Xi Jinping i Beijing. Same året tok handelskrigen mellom USA og Kina til.
Foto: Damir Sagolj / Reuters / NTB
Det som kjem etter globaliseringa
35 år etter at Berlinmuren fall og liberalismen såg ut til å ha vunne, reiser tollmurane seg i verda.
Gatekunsten på denne muren i Kyiv er basert på kunsten til Marija Prymatsjenko, som ukrainarane no omfamnar.
Foto via Wikimedia Commons
Naiv kunst og nøktern røyndom
Dei naivistiske dyrefigurane til Marija Prymatsjenko har blitt viktige for gjennomsnittsukrainaren, som kjempar vidare i trua på mirakel.