Vakkert, vondt og varmt
Denne Cannes-vinnaren er eit nært og nyansert drama om tenåringen som vil bli ballerina og kvinne.
Filmen om Lara (Victor Polster) er inspirert av ei sann historie.
Drama
Regi: Lukas Dhont
Girl
Med: Victor Polster, Arieh Worthalter, Oliver Bodart
Den belgiske tenåringen Lara (Polster) har store ambisjonar og vil satse alt på å bli ballerina. Samstundes tar ho hormonkur og ventar på kjønnsoperasjon. Utfordringane Lara står overfor, er store. Heldigvis har ho ein støttande far (Worthalter) og ein skjønn liten bror (Bodart), og det verkar som helsevesenet er til hjelp.
Under huda
Innanfor realistiske rammer ber Girl eit poetisk uttrykk. Ljoset er dust, og heime gjerne dunkelt. Kameraet er nært, intimt og vart, og flyt tett på den intense på dansetreninga. Lyden er full av små detaljar, gjerne av suset rundt Laras stillferdige, stilige framtoning. Ho observerer oftast stille kva folk rundt ho seier og gjer.
Tenåringsmiljø kan vere harde. Vi kjenner uroa og tiltrekkinga Lara føler blant dei andre. Ho er annleis og står utanfor i vanskelege situasjonar. Figuren er truverdig som sta og utolmodig kjekk tenåring full av motsetningar. Livet står spent på vent. Kjensler og planar passar ikkje kroppen. Ikkje enno. Kampen om kroppen toppar seg på fleire vis. Fysisk fokus i puberteten er vanskeleg nok. Ein kjønnsoperasjon er ikkje risikofri. Ballettverda er òg hard. Krava er store. Å teipe tærne og ta hòl i øyra er ikkje det verste. Vår helt kan vere nådelaus mot eigen lekam. Ho høyrer mykje på andre, men kan òg velje å ta sjansar for å nå måla sine.
Over par
Hovudpersonen passar ikkje inn i tropen «tragisk transe», men det er nok motstand. Det kan vere vetle Milo som kallar ho Victor i sinne, eller umogelege amorøse eventyr. Uro og omsorg i den vetle familien er vakkert skildra. Klassekameratane har vore på ferie i Roma og Cannes, medan ho bur i blokk, men ho har ein trygg heim.
Girl er god på mange måtar. Dansaren Victor Polster debuterer med strålande spel som Lara. Regidebutant Lukas Dhont blei inspirert av ei sann historie. Båe fekk gjæve prisar i Cannes. Filmen er visuelt vakker. Han får fram nyansar mellom vanskar og varme. Utan å røpa for mykje synest eg slutten er problematisk. Likevel sit eg igjen med nye tankar og ei filmoppleving over og utanom normalen.
Håkon Tveit
Håkon Tveit er lektor i latinamerikansk kultur og historie ved Universitetet i Bergen og fast filmmeldar i Dag og Tid.
Er du abonnent? Logg på her for å lese vidare.
Digital tilgang til DAG OG TID – heilt utan binding
Prøv ein månad for kr 49.
Deretter kr 199 per månad. Stopp når du vil.
Drama
Regi: Lukas Dhont
Girl
Med: Victor Polster, Arieh Worthalter, Oliver Bodart
Den belgiske tenåringen Lara (Polster) har store ambisjonar og vil satse alt på å bli ballerina. Samstundes tar ho hormonkur og ventar på kjønnsoperasjon. Utfordringane Lara står overfor, er store. Heldigvis har ho ein støttande far (Worthalter) og ein skjønn liten bror (Bodart), og det verkar som helsevesenet er til hjelp.
Under huda
Innanfor realistiske rammer ber Girl eit poetisk uttrykk. Ljoset er dust, og heime gjerne dunkelt. Kameraet er nært, intimt og vart, og flyt tett på den intense på dansetreninga. Lyden er full av små detaljar, gjerne av suset rundt Laras stillferdige, stilige framtoning. Ho observerer oftast stille kva folk rundt ho seier og gjer.
Tenåringsmiljø kan vere harde. Vi kjenner uroa og tiltrekkinga Lara føler blant dei andre. Ho er annleis og står utanfor i vanskelege situasjonar. Figuren er truverdig som sta og utolmodig kjekk tenåring full av motsetningar. Livet står spent på vent. Kjensler og planar passar ikkje kroppen. Ikkje enno. Kampen om kroppen toppar seg på fleire vis. Fysisk fokus i puberteten er vanskeleg nok. Ein kjønnsoperasjon er ikkje risikofri. Ballettverda er òg hard. Krava er store. Å teipe tærne og ta hòl i øyra er ikkje det verste. Vår helt kan vere nådelaus mot eigen lekam. Ho høyrer mykje på andre, men kan òg velje å ta sjansar for å nå måla sine.
Over par
Hovudpersonen passar ikkje inn i tropen «tragisk transe», men det er nok motstand. Det kan vere vetle Milo som kallar ho Victor i sinne, eller umogelege amorøse eventyr. Uro og omsorg i den vetle familien er vakkert skildra. Klassekameratane har vore på ferie i Roma og Cannes, medan ho bur i blokk, men ho har ein trygg heim.
Girl er god på mange måtar. Dansaren Victor Polster debuterer med strålande spel som Lara. Regidebutant Lukas Dhont blei inspirert av ei sann historie. Båe fekk gjæve prisar i Cannes. Filmen er visuelt vakker. Han får fram nyansar mellom vanskar og varme. Utan å røpa for mykje synest eg slutten er problematisk. Likevel sit eg igjen med nye tankar og ei filmoppleving over og utanom normalen.
Håkon Tveit
Håkon Tveit er lektor i latinamerikansk kultur og historie ved Universitetet i Bergen og fast filmmeldar i Dag og Tid.
Fleire artiklar
Takumi (Hitoshi Omika) og dottera Hana (Ryo Nishikawa) lever eit roleg liv på bygda, som no kan få ein «glampingplass».
Foto: Another World Entertainment
Djevelen i detaljane
By mot land er eit sentralt tema i endå ein framifrå film av Ryusuke Hamaguchi.
Ingrid Storholmen har teke utgangspunkt i eit stort datamateriale om folkehelsa i Nord-Trøndelag.
Foto: Merete Haseth
Våren over mannalivet
Ingrid Storholmen gjer tørre helsedata om til levande liv i Bloddråpetall.
Finaste finnbiffen med grøne erter, potet og tyting.
Foto: Dagfinn Nordbø
Finaste finnbiffen
«Seier eg at eg skal invitere på finnbiff, blir folk berre glade. Dei veit at dei skal få smake noko av det beste landet vårt har å by på av ingrediensar, med reinkjøt som helten.»
Teikning: May Linn Clement
Krigen er ei ufatteleg ulukke for Ukraina. Men også for Russland er det som skjer, ein katastrofe.
Tusen dagar med russisk katastrofe
Jens Stoltenberg gjekk av som generalsekretær i Nato 1. oktober. No skal han leie styringsgruppa for Bilderberg-møta.
Foto: Thomas Fure / NTB
Mingleklubben for makt og pengar
Jens Stoltenberg blir partyfiksar for Bilderberg-møta, ein institusjon meir i utakt med samtida enn nokon gong.
Papiravisa