Å klippe håret kort er å gå for langt
Ein skarp dokumentarfilm om Britney Spears’ ufridom kastar lys på behovet samfunnet stadig har for kontroll over kvinner.
Britney Spears med ei «Baby one more time»-dokke frå 1999.
Skjermdump frå filmen
Dokumentar
Regi: Samantha Stark
Framing Britney Spears
FX / Hulu
Dokumentarfilmen Framing Britney Spears (tilgjengeleg på NRK TV) handlar om #freebritney-rørsla og kampen dei kjempar for rettferd for popstjerna Britney Spears, som har vore under faren sitt suspekte og griske formyndarskap sidan 2008. Ordet framing tyder både samansverjing og innramming, og i tillegg til justismordet, utforskar filmen korleis kjendisliv kynisk blir «ramma inn» i motivsøkjarane til paparazzoane og utnytta av massemedia.
Soger om grådigskap som korrumperande kraft kan knapt forteljast ofte nok, men filmen er unik og spesielt interessant i si undersøking av undertrykkinga av det feminine. Når ein ser filmen, anar ein omrisset av det som vert kalla «giftig maskulinitet» – usynlege normer og mekanismar som skader menneske av alle kjønn og samfunnet som heilskap. Myten om Spears som ein marionett utan eiga kreativ kraft blir til dømes kraftig tilbakevist: Der mange tok det for gitt at ho blei utnytta, utøvde ho sin eigen visjon, men etter kvart som karrieren utfalda seg, vart artisten omringa av krefter som nettopp ikkje toler at ho har kontroll over eige liv, eigen kropp og eigen karriere.
Gjensynet med paparazzo-
videoklippet frå 2007 der popstjerna klipper håret kort, er sterkt: Frisøren nektar å snauklippe henne (!), så ho tar sak(s)a i eigne hender. Der underteikna ser ei heroisk og (sørgjeleg nok) motkulturell handling (med kledeleg resultat), ser enkelte andre norske skribentar stadig hårklippen som eit teikn på mentalt samanbrot.
Det høyrest gale ut i 2021, men så djupt stikk altså frykta for feminin fridom i den vestlege kulturen. Forteljinga i Framing Britney Spears er sterk, svært menneskeleg og har stor overføringsverdi.
Rasmus Hungnes
Rasmus Hungnes er musikar, kunstnar og fast musikkmeldar i Dag og Tid.
Er du abonnent? Logg på her for å lese vidare.
Digital tilgang til DAG OG TID – heilt utan binding
Prøv ein månad for kr 49.
Deretter kr 199 per månad. Stopp når du vil.
Dokumentar
Regi: Samantha Stark
Framing Britney Spears
FX / Hulu
Dokumentarfilmen Framing Britney Spears (tilgjengeleg på NRK TV) handlar om #freebritney-rørsla og kampen dei kjempar for rettferd for popstjerna Britney Spears, som har vore under faren sitt suspekte og griske formyndarskap sidan 2008. Ordet framing tyder både samansverjing og innramming, og i tillegg til justismordet, utforskar filmen korleis kjendisliv kynisk blir «ramma inn» i motivsøkjarane til paparazzoane og utnytta av massemedia.
Soger om grådigskap som korrumperande kraft kan knapt forteljast ofte nok, men filmen er unik og spesielt interessant i si undersøking av undertrykkinga av det feminine. Når ein ser filmen, anar ein omrisset av det som vert kalla «giftig maskulinitet» – usynlege normer og mekanismar som skader menneske av alle kjønn og samfunnet som heilskap. Myten om Spears som ein marionett utan eiga kreativ kraft blir til dømes kraftig tilbakevist: Der mange tok det for gitt at ho blei utnytta, utøvde ho sin eigen visjon, men etter kvart som karrieren utfalda seg, vart artisten omringa av krefter som nettopp ikkje toler at ho har kontroll over eige liv, eigen kropp og eigen karriere.
Gjensynet med paparazzo-
videoklippet frå 2007 der popstjerna klipper håret kort, er sterkt: Frisøren nektar å snauklippe henne (!), så ho tar sak(s)a i eigne hender. Der underteikna ser ei heroisk og (sørgjeleg nok) motkulturell handling (med kledeleg resultat), ser enkelte andre norske skribentar stadig hårklippen som eit teikn på mentalt samanbrot.
Det høyrest gale ut i 2021, men så djupt stikk altså frykta for feminin fridom i den vestlege kulturen. Forteljinga i Framing Britney Spears er sterk, svært menneskeleg og har stor overføringsverdi.
Rasmus Hungnes
Rasmus Hungnes er musikar, kunstnar og fast musikkmeldar i Dag og Tid.
Fleire artiklar
Jørgen Boassen har vorte kjend langt utanfor Grønlands grenser etter at han viste Donald Trump jr. omkring i Nuuk.
Foto: Christiane Jordheim Larsen
Alle auge på Grønland
NUUK, GRØNLAND: 2025 starta med vaksenopplæring om Grønlands geopolitiske betyding. Saman med store delar av den vestlege pressa har eg følgt spora etter Donald Trump jr. i hovudstaden Nuuk.
Afghanarane som spelar i filmen til Raha Amirfazli og Alireza Ghasemi, har flykta frå Iran.
Foto frå filmen
Filmglede
Det er alltid kjekt å opne det nye året med mykje film.
Torje Hommedal Knausgård tek mastergrad i fransk ved Universitetet i Oslo. Lea Marie Krona gjer det same i tysk. Dei har få å sitje i kollokviegruppe med.
Foto: Sigurd Arnekleiv Bækkelund
Framandspråka forsvinn
Tilgangen på framandspråk er større enn nokon gong. Likevel er det stadig færre som vil studere dei.
Teikning: May Linn Clement
Forgard i nord
Kan USA kome til å ta over Grønland med makt?
Familien Nerdrum ved garden i Stavern.
Foto: Agnete Brun / NRK
Ikkje alt er politikk
Politiseringa av Nerdrum-familien er påfallande i lys av kor upolitisk Nerdrum eigentleg er.
Papiravisa