Aksjonistdisco
Eks-Nirvana-trommis gjer skam på konservativt trongsyn med discoklede, discomusikk og discoglede.
Pressefoto: Magdalena Wosinska
Rock
Foo
Fighters/ Dee Gees
Hail Satin
RCA
Dave Grohl er frontfigur i Foo Fighters, som vanlegvis spelar tung poprock. Under monogrammet Dee Gees spelar dei discolåtar av Bee Gees, og Hail Satin inneheld halvt om halvt kompetente Gee-coverversjonar og live-i-studio-Foo-materiale.
Dersom ein løftar på lakenet, viser det seg at ordspelet i tittelen ikkje berre er ein overflatisk rockehyllest til silkemjuk, neonlyst danseglede. Her blir det drive harselas med fenomenet «satanic panic»: kristne fundamentalistar sin stadig gjentakande tendens til å forveksle kulturell nyvinning og inkludering med vegen til helvete. Denne undertrykkande tradisjonen inkluderer mykje fælt, til dømes inkvisisjonens antivitskap, folkemordet i Amerika, dei paranoide og misogynistiske heksejaktene på begge sider av Atlanterhavet, trua på at rockeband som Led Zeppelin var instrument for Gamle-Eirik sjølv, og fordømminga av dans. I vår tid, med reversering av abortrettar og storstila hat mot LHBTQIA+-rørsla, er stoda skremmande lik – her heime kosar enkelte seg stadig med å brenne heksefigurar på sankthansbålet.
Discorørsla på 60- og 70-talet var knytt til homofil frigjeringskamp, og Foo Fighters er kjende for å aksjonere for dei skeive og homofiles rettar. Då Westbo Baptist Church protesterte mot konserten deira med hatefulle faner som «God hates Pride» og «God is your enemy» førre veke, rulla bandet forbi iført glitrande drakter på eit lasteplan. Dei forkynna universell kjærleik og song: «You should be dancing». Ikkje ein gong dei protesterande klarte å stå i ro; det var eit vent skode og eit godt råd, det vere seg til Dee Gees- eller Bee Gees-versjonen.
Rasmus Hungnes
er kunstnar, musikar, DJ og fast musikkmeldar i Dag og Tid.
Er du abonnent? Logg på her for å lese vidare.
Digital tilgang til DAG OG TID – heilt utan binding
Prøv ein månad for kr 49.
Deretter kr 199 per månad. Stopp når du vil.
Rock
Foo
Fighters/ Dee Gees
Hail Satin
RCA
Dave Grohl er frontfigur i Foo Fighters, som vanlegvis spelar tung poprock. Under monogrammet Dee Gees spelar dei discolåtar av Bee Gees, og Hail Satin inneheld halvt om halvt kompetente Gee-coverversjonar og live-i-studio-Foo-materiale.
Dersom ein løftar på lakenet, viser det seg at ordspelet i tittelen ikkje berre er ein overflatisk rockehyllest til silkemjuk, neonlyst danseglede. Her blir det drive harselas med fenomenet «satanic panic»: kristne fundamentalistar sin stadig gjentakande tendens til å forveksle kulturell nyvinning og inkludering med vegen til helvete. Denne undertrykkande tradisjonen inkluderer mykje fælt, til dømes inkvisisjonens antivitskap, folkemordet i Amerika, dei paranoide og misogynistiske heksejaktene på begge sider av Atlanterhavet, trua på at rockeband som Led Zeppelin var instrument for Gamle-Eirik sjølv, og fordømminga av dans. I vår tid, med reversering av abortrettar og storstila hat mot LHBTQIA+-rørsla, er stoda skremmande lik – her heime kosar enkelte seg stadig med å brenne heksefigurar på sankthansbålet.
Discorørsla på 60- og 70-talet var knytt til homofil frigjeringskamp, og Foo Fighters er kjende for å aksjonere for dei skeive og homofiles rettar. Då Westbo Baptist Church protesterte mot konserten deira med hatefulle faner som «God hates Pride» og «God is your enemy» førre veke, rulla bandet forbi iført glitrande drakter på eit lasteplan. Dei forkynna universell kjærleik og song: «You should be dancing». Ikkje ein gong dei protesterande klarte å stå i ro; det var eit vent skode og eit godt råd, det vere seg til Dee Gees- eller Bee Gees-versjonen.
Rasmus Hungnes
er kunstnar, musikar, DJ og fast musikkmeldar i Dag og Tid.
Fleire artiklar
Familien Nerdrum ved garden i Stavern.
Foto: Agnete Brun / NRK
Ikkje alt er politikk
Politiseringa av Nerdrum-familien er påfallande i lys av kor upolitisk Nerdrum eigentleg er.
Torje Hommedal Knausgård tek mastergrad i fransk ved Universitetet i Oslo. Lea Marie Krona gjer det same i tysk. Dei har få å sitje i kollokviegruppe med.
Foto: Sigurd Arnekleiv Bækkelund
Framandspråka forsvinn
Tilgangen på framandspråk er større enn nokon gong. Likevel er det stadig færre som vil studere dei.
Teikning: May Linn Clement
Forgard i nord
Kan USA kome til å ta over Grønland med makt?
Rune Slagstad på veg inn til Finansdepartementet i november i fjor.
Foto: Dag og Tid
Fylgjene av konkurransestaten
Rune Slagstad syner korleis venstresida lenge har gløymt røtene og prinsippa sine. Der andre held seg til vande spor, gjenetablerer han vona om at vi kan finne ut av kva som er viktigast å diskutere.
Jean-Marie Le Pen døydde 7. januar, 96 år gamal.
Foto: Stephane Mahe / Reuters / NTB
Ein politisk krigar har falle
Jean-Marie Le Pen (1928–2025) vart ein nybrotsmann for all høgrepopulisme i dag.
Papiravisa