Blytung bass i vektlaus tilstand
Åtvaring: Dâm-Funks synthbass er så djup at ein mest treng redningsvest.
Funk
Dâm-Funk:
STFU II
Glydezone
Hipp, hipp hurra! Der – og det på sjølvaste 17. mai – lanserte Damon Garrett Riddick ny musikk atter ein gong. Førre utgjeving, Private Life II, kom under fana Garrett, som er det den kaliforniske synthist-vokalist-DJ-produsenten kallar seg når han lagar meir reinspikka stemningsorientert og mindre outrert groovy ambientfunk. Den plata var oppfølgjar til Private Life, og STFU II er, som namnet peikar mot, òg ein oppfølgjar. Ikkje ulikt forgjengaren frå 2015 inneheld STFU II sju spor med fullkome friksjonslaus, feit, futuristisk funk.
«Friksjonslaus» kan kan hende høyrast ut som ein negativ karakteristikk, men det er det ikkje. Dette er trass alt musikk lansert på eit plateselskap som blir kalla Glydezone, Dâm-Funks eigen label, og det er nettopp glid det gir: Dette er silkemjuk instrumentalmusikk med djupare enn djup, blytung synthbass, som set lyttaren i ein svevande, nærast vektlaus tilstand der dansestega går seg sjølv.
Ein kan undra seg over tittelen, ei forkorting som, ved sida av ei oppmoding til å vere still som ikkje eignar seg på trykk i ei respektabel avis, står for «Stop Tickling Furry Unicorns». Det handlar nok i stor grad om å byde på eit alternativ til ein høglydt, masete offentleg sfære spekka med «collossal distractions, easy trouble online, heavy trolling and cancel culture» ifølgje artisten sjølv, som seier det så treffande med: «Now, feel free to just glyde’... Peace.»
Rasmus Hungnes
Rasmus Hungnes er musikar og fast musikkmeldar i Dag og Tid.
Er du abonnent? Logg på her for å lese vidare.
Digital tilgang til DAG OG TID – heilt utan binding
Prøv ein månad for kr 49.
Deretter kr 199 per månad. Stopp når du vil.
Funk
Dâm-Funk:
STFU II
Glydezone
Hipp, hipp hurra! Der – og det på sjølvaste 17. mai – lanserte Damon Garrett Riddick ny musikk atter ein gong. Førre utgjeving, Private Life II, kom under fana Garrett, som er det den kaliforniske synthist-vokalist-DJ-produsenten kallar seg når han lagar meir reinspikka stemningsorientert og mindre outrert groovy ambientfunk. Den plata var oppfølgjar til Private Life, og STFU II er, som namnet peikar mot, òg ein oppfølgjar. Ikkje ulikt forgjengaren frå 2015 inneheld STFU II sju spor med fullkome friksjonslaus, feit, futuristisk funk.
«Friksjonslaus» kan kan hende høyrast ut som ein negativ karakteristikk, men det er det ikkje. Dette er trass alt musikk lansert på eit plateselskap som blir kalla Glydezone, Dâm-Funks eigen label, og det er nettopp glid det gir: Dette er silkemjuk instrumentalmusikk med djupare enn djup, blytung synthbass, som set lyttaren i ein svevande, nærast vektlaus tilstand der dansestega går seg sjølv.
Ein kan undra seg over tittelen, ei forkorting som, ved sida av ei oppmoding til å vere still som ikkje eignar seg på trykk i ei respektabel avis, står for «Stop Tickling Furry Unicorns». Det handlar nok i stor grad om å byde på eit alternativ til ein høglydt, masete offentleg sfære spekka med «collossal distractions, easy trouble online, heavy trolling and cancel culture» ifølgje artisten sjølv, som seier det så treffande med: «Now, feel free to just glyde’... Peace.»
Rasmus Hungnes
Rasmus Hungnes er musikar og fast musikkmeldar i Dag og Tid.
Fleire artiklar
Dyrlegen kjem
Joachim Cooder er kjend som perkusjonist frå fleire utgivingar saman med opphavet, Ry Cooder.
Foto: Amanda Charchian
Motellet til drøymaren
Joachim Cooder opnar dørene til sju musikalske rom.
Det kjæraste eg har? Min ser ikkje slik ut, men eg er ganske glad i han, ja.
Foto via Wikimedia Commons
Smørbutten min får du nok aldri
Ei flygande badstove skal få ny heim, sit det nokon inni alt?
Foto: Maren Bø
Badstovene tek av
Det er interessant korleis badstove inne kan vere så ut, mens badstove ute er så in.
Morgonfrisk fersking
«Ein kan kjenna seg frisk og sterk, vera åndsfrisk eller endåtil frisk som ein fisk, friskna til, verta frisk att frå sjukdomen og heilt friskmeld.»
Papiravisa