Cashland
Ei ny bok viser at fankulturen rundt Johnny Cash er markant global.
Johnny Cash på eit speleoppdrag.
Foto: Johnnycash.com
Musikkhistorie
Michael Hinds og Jonathan Silverman:
Johnny Cash International: How and Why Fans Love the Man in Black
University of Iowa Press
Johnny Cash på leggen? Til ein tenåring? Kanskje i Nashville, tenkjer du, eller i ein eller annan avkrok i dei amerikanske sørstatane. Men nei, då tek du feil, for vi skal til den søraustre delen av vårt eige, langstrakte land, nærare bestemt til Tomb, i Østfold.
Det var hit Fulbright-forskaren Jonathan Silverman kom, i 2008, då fylket Viken enno ikkje fanst, for å halde skuleføredrag, slik det er vanleg å gjere for slike gjesteforskarar. Amerikanaren var rundt på mange skular det året og tilbaud ei rekkje alternative føredragstema, men berre eitt var meir populært enn Johnny Cash i valåret 2008, nemleg det amerikanske valsystemet.
Anekdote
At ein norsk gut i eit klasserom skulle trekkje opp buksefoten og vise fram ei Cash-tatovering, overrumpla nok Silverman, og fekk han til å tenkje på kva slags ytring det eigentleg dreidde seg om. Var det ein protest? Ei markering av tilhøyrsle?
Anekdoten får ein sentral plass i Johnny Cash International: How and Why Fans Love the Man in Black, boka Silverman har skrive saman med forskarkollega Michael Hinds, ei livleg utforsking av fankulturen som omgir ein av dei verkeleg store profilane i populærmusikkens historie. Kvar finst denne kulturen? Overalt, viser det seg, for skulebesøket er illustrerande, snarare enn eit unntak.
Hinds og Silverman kombinerer feltarbeid, etnografi og kulturanalyse, og sakte, men sikkert avdekkjer eit transnasjonalt og translokalt «Cashland» seg.
Overrasking
Cash-globusen byr på nokre overraskingar. Før bokas siste side har vi vore innom ikkje berre Irland, heimlandet til Hinds – vi har også møtt tenåringar i Pakistan og fått høyre om korleis Cash figurerer i til dømes reggaemusikk og hiphop. Fankulturen fører forfattarane på fleire reiser, også til internettets mange destinasjonar, for ikkje overraskande er det stor aktivitet på nettet, i sosiale medium og i ulike forum.
Denne globale samtalen om Cash kan visst ingen pandemi stoppe, for når eg kikkar innom Facebook-sida til Johnny Cash Infocenter, aukar medlemstalet dagleg, og det nærmar seg 7000, med nærare 50 innlegg dei siste vekene.
Kva er det ved Cash som gjer at aktiviteten er såpass stor, meir enn 17 år etter at han gjekk bort? Det spørsmålet finst det mange svar på, nok til fleire bøker – og Johnny Cash International plasserer seg fint inn denne omfangsrike litteraturen.
Øyvind Vågnes
Øyvind Vågnes er forfattar og fast musikkskribent i Dag og Tid.
Er du abonnent? Logg på her for å lese vidare.
Digital tilgang til DAG OG TID – heilt utan binding
Prøv ein månad for kr 49.
Deretter kr 199 per månad. Stopp når du vil.
Musikkhistorie
Michael Hinds og Jonathan Silverman:
Johnny Cash International: How and Why Fans Love the Man in Black
University of Iowa Press
Johnny Cash på leggen? Til ein tenåring? Kanskje i Nashville, tenkjer du, eller i ein eller annan avkrok i dei amerikanske sørstatane. Men nei, då tek du feil, for vi skal til den søraustre delen av vårt eige, langstrakte land, nærare bestemt til Tomb, i Østfold.
Det var hit Fulbright-forskaren Jonathan Silverman kom, i 2008, då fylket Viken enno ikkje fanst, for å halde skuleføredrag, slik det er vanleg å gjere for slike gjesteforskarar. Amerikanaren var rundt på mange skular det året og tilbaud ei rekkje alternative føredragstema, men berre eitt var meir populært enn Johnny Cash i valåret 2008, nemleg det amerikanske valsystemet.
Anekdote
At ein norsk gut i eit klasserom skulle trekkje opp buksefoten og vise fram ei Cash-tatovering, overrumpla nok Silverman, og fekk han til å tenkje på kva slags ytring det eigentleg dreidde seg om. Var det ein protest? Ei markering av tilhøyrsle?
Anekdoten får ein sentral plass i Johnny Cash International: How and Why Fans Love the Man in Black, boka Silverman har skrive saman med forskarkollega Michael Hinds, ei livleg utforsking av fankulturen som omgir ein av dei verkeleg store profilane i populærmusikkens historie. Kvar finst denne kulturen? Overalt, viser det seg, for skulebesøket er illustrerande, snarare enn eit unntak.
Hinds og Silverman kombinerer feltarbeid, etnografi og kulturanalyse, og sakte, men sikkert avdekkjer eit transnasjonalt og translokalt «Cashland» seg.
Overrasking
Cash-globusen byr på nokre overraskingar. Før bokas siste side har vi vore innom ikkje berre Irland, heimlandet til Hinds – vi har også møtt tenåringar i Pakistan og fått høyre om korleis Cash figurerer i til dømes reggaemusikk og hiphop. Fankulturen fører forfattarane på fleire reiser, også til internettets mange destinasjonar, for ikkje overraskande er det stor aktivitet på nettet, i sosiale medium og i ulike forum.
Denne globale samtalen om Cash kan visst ingen pandemi stoppe, for når eg kikkar innom Facebook-sida til Johnny Cash Infocenter, aukar medlemstalet dagleg, og det nærmar seg 7000, med nærare 50 innlegg dei siste vekene.
Kva er det ved Cash som gjer at aktiviteten er såpass stor, meir enn 17 år etter at han gjekk bort? Det spørsmålet finst det mange svar på, nok til fleire bøker – og Johnny Cash International plasserer seg fint inn denne omfangsrike litteraturen.
Øyvind Vågnes
Øyvind Vågnes er forfattar og fast musikkskribent i Dag og Tid.
Fleire artiklar
Israelske soldatar på veg inn i nabolaget Shijaiyah i Gaza by for å fordrive fleire hundre palestinarar til ein ukjend stad nord på Gazastipa.
Foto: Moti Milrod / Haaretz / AP / NTB
Ramsalt kritikk av Israels krig i Gaza
Molok er ein page-turner med hendingar som skakar lesaren.
Gassleidningar i Moldova. Landet risikerer ei energikrise til neste år.
Foto: Aurel Obreja / AP / NTB
Moldova i skvis
Frå 1. januar kjem det ikkje meir gass til Europa gjennom Ukraina. Det kan bli alvorleg for energitryggleiken i Moldova.
Stoltenberg I-regjeringa på Slottsplassen. Dåverande statsminister Jens Stoltenberg og utanriksminister Thorbjørn Jagland står fremst.
Foto: Jarl Fr. Erichsen / NTB
Venstrepopulisme på norsk – en refleksjon
«Ved markedsrettingen og privatisering ga venstresiden delvis fra seg det som hadde vært dens kjennemerke, nemlig å mobilisere staten til fordel for folk flest.»
I november 2017 besøkte president Donald Trump kollegaen Xi Jinping i Beijing. Same året tok handelskrigen mellom USA og Kina til.
Foto: Damir Sagolj / Reuters / NTB
Det som kjem etter globaliseringa
35 år etter at Berlinmuren fall og liberalismen såg ut til å ha vunne, reiser tollmurane seg i verda.
Gatekunsten på denne muren i Kyiv er basert på kunsten til Marija Prymatsjenko, som ukrainarane no omfamnar.
Foto via Wikimedia Commons
Naiv kunst og nøktern røyndom
Dei naivistiske dyrefigurane til Marija Prymatsjenko har blitt viktige for gjennomsnittsukrainaren, som kjempar vidare i trua på mirakel.